บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 29 หน้า 4

“หมายความว่าจังได๋นายฮ้อย ?” โทนงง นายฮ้อยเคนยังไม่ตอบแล้วมองไปที่นายฮ้อยผี

นายฮ้อยเคนประคองพานายฮ้อยผีที่ไอโขลกๆ เข้ามา แล้วพบคำแก้วนอนนิ่งหายใจอ่อนแรง “คำแก้ว.....”

“คำแก้วถืกมีดอาคมของพวกเสือคำแสนเล่นงาน เฮ็ดให้คุณไสยเข้าโต ตอนแรกข้อยคึดว่าอาคมของข้อยสิซอยคำแก้วได้..แต่ว่า...”

“แต่เจ้าซอยบ่ได้ ย่อนว่าเจ้าบ่เคยพ้อคุณไสยจังซี้มาก่อน”

“เจ้าฮู้ ?”

“แนนอน..ข้อยฮู้ดี..ย่อนว่ามันเป็นคุณไสยมนต์ดำที่คำแสนมันเรียนฮู้ไปจากข้อย”

“จังซั่นเจ้าก็ซอยคำแก้วได้..ฟ้าวโลด” นายฮ้อยผีขยับเข้าไปใกล้คำแก้วที่พยายามมองนายฮ้อยผีอย่างสงสัย

“เจ้า..เจ้า..เจ้าเป็นไผ ?”

“ข้อยนายฮ้อยผี”

คำแก้วชะงักอึ้ง “นาย..นายฮ้อยผี !!??  อย่าเข้ามา...ออกไป !! อ้าย..อ้ายเคน !!”

คำแก้วพยายามถอยหนี ทั้งที่เจ็บปวดรวดร้าวไปทั้งตัว จนนายฮ้อยเคนต้องรีบเข้าไปประคอง

“เซาคำแก้ว..บ่ต้องย่าน ตอนนี่นายฮ้อยผีคือผูเดียวที่ซอยเจ้าได้”

“ซอยข้อย ? คน..คนซั่วๆที่ฆ่า..ฆ่าครอบครัวอ้าย แล้วยังตามล่าเฮามาตลอดทางอีก อ้าย..อ้ายถืกมันใช้อาคมเป่าหูให้หลงเซื่อมันแล้ว”

“ฟังอ้ายเด้อคำแก้ว !! ตอนนี่ศัตรูเฮาบ่แม่นนายฮ้อยผี แต่คือบักคำแสนต่างหาก”

คำแก้วชะงัก “อ้าย....”

“อ้ายต้องให้นายฮ้อยผีซอยซีวิตเจ้า บ่จังซั่นเฮาก็บ่ได้อยู่นำกันอีก”

“บ่..มันต้องมี..มีทางอื่นซอยซีวิตข้อย อย่า..อย่าให้คน..คนซั่วอย่างมันบังคับให้อ้ายยอม ได้ คั่นอ้าย..อ้ายยอมแพ้ต่อความซั่วมื้อนี่..มื้อหน้าอ้ายก็ต้องกลายเป็นคนซั่วคือมัน”

“นายฮ้อยทมิฬบ่ได้ยอมแพ้ให้กับความซั่วดอกคำแก้ว แต่เพิ่นพิสูจน์ให้ข้อยฮู้แล้วว่า การศรัทธาต่อความดีนี่ล่ะ...ต่อให้ทุกข์ยากปานได๋ก็เปลี่ยนให้เป็นคนซั่วบ่ได้”

“ให้นายฮ้อยผีซอยเจ้าเด้อคำแก้ว..เซื่ออ้าย..นายฮ้อยผีบ่ได้คึดฮ้ายกับเจ้าเลย ย่อนว่าเจ้าคือสายเลือดแท้ๆของเพิ่น” คำแก้วชะงักอึ้ง “อ้าย..อ้ายเอาอีหยังมาเว้า !! มัน !! มันนี่เบาะ..คือ...คือพ่อของข้อย ?”

“แม่นแล้วคำแก้ว นายฮ้อยผีคือพ่อของเจ้าอีหลี อ้ายเพิ่งเข้าใจตอนนี่เองว่าเป็นหยัง เฒ่าโสมถึงพยายามเอาโตเจ้าไปจากอ้าย แล้วยังเตือนอ้ายว่า ฟ้าบ่ได้ลิขิตให้เฮามาอยู่นำกัน”