บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 21
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
บริเวณป่า แก้ว เขียวและสีโหช่วยกันประคองสุบิน จันทาและเฒ่าอ่ำที่บาดเจ็บจากการตะลุมบอนสู้กับพวก โจรโพกหน้าและอาวุธต่างๆที่ถูกยึดไว้ติดตัวมาด้วย โดยสภาพแต่ละคนหัวร้างข้างแตกได้เลือดกันไปตามกันๆ
ผู้ช่วยโทนกับผู้ช่วยถึกตามมาทีหลังในสภาพเหนื่อยหอบมือยังกำมีดพร้อมสู้
“พวกเจ้ามีไผเป็นหยังบ่ ?”
“หัวร้างข้างแตก ถืกมีดฟันได้เลือดกันอย่างที่เห็นนี่ล่ะผูซอย”
“เจ็บหลายกันจังซี้ ต้องฟ้าวพากลับไปทัพควายก่อนที่ซุมมันสิตามมาเล่นงานเฮาอีก ข้อยฝากแนเด้อสีโห”
“แล้วเจ้าล่ะผูซอย ?”
“ข้อยกับผูซอยถึกต้องกลับไปตามหานายฮ้อยกับคำแก้ว”
สีโหพยักหน้ารับ แล้วช่วยกันพยุงพวกทิดสุบินพาเดินออกไปเหลือถึกกับโทนไว้ โทนจะรีบกลับไปแต่ถึกแตะไหล่
“เดี๋ยวก่อนผูซอย”
“มีหยังล่ะ ?”
“เจ้าก็เห็นแล้วว่าไผที่มาซอยเฮา อย่าลืมว่าเฒ่าโสมมันเจ้าเล่ห์หลาย มันมาซอยเฮาจังซี้ ย่อมต้องมีเหตุผลแน่ จังได๋ก็อย่าเพิ่งไว้ใจเพิ่นเด็ดขาด” ถึกนิ่งคิดอยู่ครู่แล้วพยักหน้ารับ..เข้าใจ)
อีกบริเวณของป่า คำแก้วรีบเดินมุ่งหน้าเพื่อจะไปช่วยนายฮ้อยเคนที่ถ้ำเหล็กไหลเพราะเป็นห่วง จันแดง แสงโสม เฒ่าโสมและกุลาไล่ตามหลังมาไม่ห่าง
“คำแก้ว..คำแก้ว..เซา..เซาก่อน !!” จันแดง เข้าไปรั้งคำแก้วเอาไว้ไม่ยอมให้ไป
“ปล่อยข้อยเด้อเอื้อย..ข้อยสิไปซอยอ้ายเคน”
“ป๋าให้เป็นหน้าที่พ่อเถาะ เจ้าอย่าไปเองเลย ควาญบ้ามันสิเล่นงานเจ้าอีก”
คำแก้วมองเฒ่าโสมด้วยสีหน้าไม่ค่อยพอใจ “ซุมเจ้าได้พ้อหน้ากันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วก็ ฟ้าวไปโลดเถาะ บ่ต้องมายุ่งกับทัพควายอ้ายอีก ที่มาซอยเถื่อนี่ถือว่าหายกัน”
“คำแก้ว !! ยังปากดีอีก บ่ได้คึดเลยเบาะ ที่รอดมาได้ย่อนฝีมือไผมาซอย”
ต้องการซอยเฮาหรือว่าอยากได้สมบัติบาปที่ควาญบ้ายึดเอาไปคืนกันแน่”