บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 22 หน้า 2
“อ้ายสีโห..ข้อยก็แค่ผูสาวผูนึงที่เพิ่งผ่านเข้ามาในชีวิตอ้าย อย่าให้ความเป็นเสี่ยวที่ซอย เหลือกันยามทุกข์ยากมาตลอด ต้องถืกทำลายไปย่อนข้อยเลย” สีโหนิ่งไปมองบัวเขียวอย่างตัดสินใจ แต่ระหว่างนั้นเองที่นายฮ้อยเคนประคองพาเฒ่าโสมเข้ามาในสภาพบาดเจ็บจนล้ม
คำแก้วหันไปเห็นพอดี “อ้ายเคน !!!!” คำแก้วรีบพุ่งไปหานายฮ้อยเคนที่ได้แผลจากการต่อสู้กับควาญบ้า ส่วนจันแดงก็รีบเข้าไปที่เฒ่าโสมซึ่งอาการสาหัสกว่า “พ่อ !!!”
กลางคืนที่เกวียนของนายฮ้อยเคน นายฮ้อยเคนได้รับการทำแผลอย่างดีเรียบร้อยแล้ว โดยมีคำแก้วคอยเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้อย่างเป็นห่วงอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งนายฮ้อยเคนเริ่มรู้สึกตัว แต่ยังไม่เต็มที่นัก
“คำ..คำแก้ว…”
“อ้าย..” คำแก้วดีใจ “อ้ายรู้สึกโตแล้ว”
“หมู่..หมู่…หมู่เฮาล่ะคำแก้ว” นายฮ้อยเคนพยายามจะลุก คำแก้วรีบเข้าไปช่วยประคอง
“ทุกคนปลอดภัยแล้ว ซุมโจรโพกหน้าก็หนีไปเบิ่ดแล้ว อ้ายบ่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้อ้ายต้องนอนพักหลายๆ แผลที่อ้ายได้มาหนักบ่แมนข่อยอยู่”
“คำแก้ว..อ้ายจำเป็นต้อง..ต้องฆ่าอ้ายอิน” นายฮ้อยเคนเศร้า “ทั้งๆที่อ้ายบ่อยากเฮ็ดจังซั่นเลย”
“อย่าโทษโตเองอีกเลยอ้าย..อ้ายอินบ่แม่นอ้ายผูเก่าที่เคยฮู้จักอีกแล้ว อาถรรพ์เหล็กไหลต่างหากที่เฮ็ดให้อ้ายอินต้องตาย”
“ก่อนตาย..อ้ายอินกลับมาจำทุกอย่างได้ และอยากให้อ้ายรับขอสับช้างลงอาคมเหล็กไหลไปใช้แก้แค้นนายฮ้อยผีให้พ่อแม่..แต่อ้ายบ่รับมา แหงมีความแค้น แหงมีอาถรรพ์ เหล็กไหลอยู่กับโต มันสิเฮ็ดให้อ้ายเป็นบ้าคือกันกับอ้ายอิน”
“อ้ายคึดถืกแล้ว ฟ้าลิขิตให้อ้ายเป็นนายฮ้อยคนดี คอยซอยเหลือชาวบ้านที่เดือดร้อน แหงซอยผูอื่นยามทุกยากก็แหงมีแต่คนฮัก ปล่อยให้ความตายเอิ้นหาคนที่คู่ควรกับมันไป”
“ฟ้าลิขิต…” นายฮ้อยเคนนิ่งไปเพราะนึกถึงคำพูดของเฒ่าโสมขึ้นมาได้
“บักเคน..มีความจริงเกี่ยวกับคำแก้วบางอย่าง ที่เฮ็ดให้เจ้ากับคำแก้วอยู่ฮ่วมกันบ่ได้เด็ดขาดคือกัน”
“ความจริงอีหยัง ?
“ข้อยยังบอกเจ้าตอนนี่บ่ได้ แต่เชื่อข้อยเถาะ ฟ้าบ่ได้ลิขิตให้เจ้ากับคำแก้วอยู่นำกัน ให้ข้อยพาคำแก้วไปจาก ซีวิตเจ้า คือสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับซีวิตซุมเจ้าแล้ว”
นายฮ้อยเคนนึกได้แล้วก็เป็นห่วงเฒ่าโสม “พ่อใหญ่ !!….แล้วตอนนี่พ่อใหญ่เป็นจังได๋แน”