บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 22 หน้า 3

คำแก้วสีหน้าไม่ค่อยดี “อาการบ่ดีเลยอ้าย ได้ยินจารย์เม้าว่า..บ่ฮู้ว่าสิทนอยู่ได้อีกจักมื้อ”

นายฮ้อยเคนตกใจ “พ่อใหญ่ !!!” นายฮ้อยเคนพยายามจะลุกไปหาเฒ่าโสม แต่อาการเจ็บของตัวเองก็ค่อนข้างหนักหนาอยู่เลยทำให้ไม่มีแรง คำแก้วต้อง ประคองเอาไว้ไม่ให้ล้ม “อ้าย..อ้ายยังไปไสบ่ได้ แผลอ้ายสิฉีกได้..”

“แต่..แต่อ้ายมีเฮื่องสำคัญต้องถามพ่อใหญ่...”

“เฮื่องอีหยังล่ะอ้าย”

นายฮ้อยเคนยังบอกคำแกวตอนนี้ไม่ได้ พยายามแกะมือคำแก้วและฮึดแรงเดินไปเอง คำแก้วมองตามเป็นห่วง

“อ้าย !!!”

ที่บริเวณเกวียนของแสงโสมกับจันแดง เฒ่าโสมอยู่ในอาการสาหัส แสงโสมน้ำตารื้นพยายามจะป้อนยา หม้อจากถ้วยให้พ่อกิน “พ่อ..พ่อจ๋า..พยายามกินยาให้เบิ่ดเด้อ..พ่อสิได้เซาไวไว..กินยานะจ๊ะ”

แต่เฒ่าโสมจิบยาจากถ้วยไปได้นิดหน่อยก็สำลักออกมาจนน่าเวทนา “พ่อ !!”

“เซาเถาะแสงโสม สภาพพ่อตอนนี่ให้กินหยังบ่ได้ดอก”

“บ่ให้กินยาแล้วพ่อสิเซาได้จังได๋ล่ะ เอื้อยบ่ห่วงพ่อเลยเบาะ”

“เป็นหยังสิบ่ห่วง แต่อาการที่พ่อเป็นก็เห็นอยู่...เฮาเฮ็ดหยังบ่ได้หลายกว่าหนี่แล้ว”

แสงโสมพูดไปก็น้ำตาคลอเบ้าอย่างสงสารพ่อ

“หมายความว่าเอื้อยสิป๋าพ่อให้ตายต่อหน้าต่อตาแม่นบ่..เอื้อยใจฮ้ายเกินไปแล้ว เอื้อยบ่ ฮักพ่อ !!! คำแก้วมันเป่าหูให้เอื้อยซังพ่อคือกันกับมันแม่นบ่ !!”

เพี๊ยะ !! จันแดงตัดสินใจตบหน้าเรียกสติแสงโสมไปฉาดใหญ่ แสงโสมชะงักอึ้ง จันแดงน้ำตาไหลอาบแก้ม

“อย่ามาว่าเอื้อยจังซั่นเด็ดขาด..เอื้อยฮักพ่อบ่ได้น้อยไปกว่าเจ้า บ่อยากทนเบิ่งพ่อตายจัง ซี้บ่ได้น้อยไปกว่าเจ้า คั่นแลกซีวิตพ่อกับเอื้อยตอนนี่ได้เอื้อยก็พร้อมสิแลก”

“เอื้อย....ฮือๆๆๆ แต่ข้อยสิบ่ยอมทนเบิ่งพ่อตายไปต่อหน้า ข้อยสิไปตามหมอมา”

กุลาห้าม “เซา !! แสงโสม กว่าสิไปพ้อหมอต้องเดินทางเป็นมื้อ แล้วพ่อใหญ่ก็ยังมีคดีปล้นฆ่าติดโตอยู่ ตำรวจได้แห่มาจับพ่อใหญ่กันบาดหนิ”

“ข้อยบ่สน !! ข้อยต้องซอยซีวิตพ่อให้ได้..คั่นตำรวจสิมา ข้อยก็สิสู้ตายกับเพิ่น” แสงโสมเข้าไปจับมือเฒ่าโสม “พ่อ..อดทนถ่าข้อยเด้อ ข้อยสิไปตามหมอมาซอยพ่อให้ได้” แสงโสมหุนหันออกไป จันแดงเป็นห่วง

“แสงโสม !!!...กุลาไปตามแสงโสมกลับมา..ไป !!” กุลารีบออกไปทิ้งจันแดงให้อยู่กับเฒ่าโสม

“จัน..จันแดง..จันแดง”