บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 22 หน้า 4
“พ่อ...”
นายฮ้อยเคนพยายามเดินมาไปหาเฒ่าโสม แต่อาการยังไม่ดีเท่าไหร่ทำให้เกือบจะล้ม คำแก้วต้องพุ่งเข้ามา ช่วยประคองไว้ทัน “เฮื่องสำคัญอีหยังที่อ้ายต้องไปหาเฒ่าโสมตอนนี่ให้ได้ คั่นอ้ายบ่ยอมบอกข้อย..ข้อยสิ ลากอ้ายกลับไปเดี๋ยวนี้โลด” นายฮ้อยเคนมองคำแก้วอย่างตัดสินใจ คำแก้วย้ำ
“อ้าย !! จารย์เม้าสั่งข้อยไว้ อย่าให้เลือดออกจากแผลอ้ายอีกเด็ดขาด บ่จังซั่นแผลสิ เน่าได้ คั่นบ่แม่นเฮื่องสำคัญอีหลี ข้อยบ่ยอม !!”
“คำแก้ว...พ่อใหญ่รับปากอ้ายไว้ว่า..เบิ่ดเฮื่องควาญบ้าแล้วพ่อใหญ่สิยอมบอกความจริง เกี่ยวกับซีวิตเจ้า”
คำแก้วชะงัก “ความจริง ? ความอีหยัง ?”
“ความจริงที่พ่อใหญ่พยายามพาเจ้าไปจากซีวิตอ้ายให้ได้ บ่อยากให้เจ้าอยู่กับอ้ายอีก” คำแก้วอึ้ง..ตกใจ
เฒ่าโสมอาการหนักจนเริ่มหายใจรวยริน จันแดงยิ่งจับมือพ่อแน่นด้วยความเป็นห่วง
“พ่อ...พ่อ...อดทนไว้นะจ๊ะพ่อ..ฮือๆๆๆ”
“นาย..นายฮ้อย...นายฮ้อย....พ่อ..พ่อมีเฮื่องต้องบอก..บอกนายฮ้อย”
“นายฮ้อยบาดเจ็บอยู่ ต้องรักษาโต..ข้อยพานายฮ้อยมาหาพ่อบ่ได้ดอก”
“แต่..แต่พ่อมีเฮื่องต้องบอกนายฮ้อย..พา..พานายฮ้อยมาหาพ่อ”
เฒ่าโสมพูดไปก็เริ่มกระอักเลือดอาการหนักหนากว่าเดิมจนจันแดงตกใจ
“พ่อ !!! ข้อยถิ่มพ่อไว้ผูเดียวบ่ได้ พ่อมีหยังกับนายฮ้อย บอกข้อยก็ได้ เดี๋ยวข่อยพ้อนายฮ้อยแล้วข้อยสิบอกให้
เฒ่าโสม บ่ได้..นี่เป็น..เฮื่องที่..ที่พ่อต้องบอกนายฮ้อยเถาะนั่น”
“ข้อยอยู่นี่แล้วพ่อใหญ่” นายฮ้อยเคนเข้ามาพร้อมคำแก้วที่ช่วยประคองพามาใกล้เฒ่าโสม
“นาย..นายฮ้อย...คำแก้ว”
“อ้ายเคนบอกข้อยแล้ว ว่าพ่อมีความจริงเกี่ยวกับซีวิตข้อยที่ปิดบังเอาไว้”
“พ่อ..พ่อให้เจ้าฮู้บ่ได้”
“คั่นเป็นเฮื่องของซีวิตข้อยอีหลี ข้อยก็มีสิทธิ์ฮู้ !!”
“พ่อใหญ่..เว้าความจริงมาเถาะ เป็นหยังพ่อใหญ่ถึงให้ข้อยกับคำแก้วอยู่นำกันบ่ได้”
เฒ่าโสมนิ่งไปหนักใจและอาหการก็เริ่มหนักลงทุกทีจนจันแดงเป็นห่วง “พ่อ....”
เฒ่าโสมหายใจหอบถี่ มองคำแก้วกับนายฮ้อยเคนอย่างตัดสินใจ