บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 23 หน้า 5
ถึกเห็นด้วยกับคำแก้วช่วยตะโกนเรียกหา แต่นายฮ้อยเคนสงสัยบางอย่างสังเกตจากรอยเท้าที่พื้นที่เดินลึกเข้าไปในป่า “ข้อยพ้อฮอยเท้าจันแดงไปทางนี่” คำแก้วกับถึกหันมาที่นายฮ้อยเคนอย่างสนใจ
คำแสนยังมองจันแดงอย่างสนใจข้อเสนอ
“อ้ายบ่ต้องย่านว่าข้อยสิบ่มีเงินทองให้ ที่พ่อถิ่มไว้ให้ข้อยติดโตมาก็มีหลายอยู่ ข้อยสิยกให้เบิ่ด คั่นยังบ่พอ ข้อยก็สิไปหยิบยืมมาให้จนกว่าสิพอใจ”
“เจ้าสิไปหยิบยืมมาจากไส..หึ !! อีจันแดง..อ้อ..คงจะเป็นพวกในทัพควายนายฮ้อยเคน แม่นบ่ ย่อนว่าตอนนี่เพิ่นเป็นผูคุ้มครองเบิ่งแยงเจ้าอยู่หนี่” คำแสนมองเขม็งยิ้มร้าย จันแดงสะดุ้งกับสายตาคำแสน
“อ้าย..อ้ายบ่ต้องห่วง..เฮื่องที่ข้อยพ้ออ้าย ข้อยสิปิดปากเงียบ บ่ให้นายฮ้อยเคนฮู้เด็ดขาด..ข้อยสัญญา”
“หึๆๆ..คำสัญญาของมึงมันบ่สำคัญกับกูแล้วอีจันแดง..ตอนนี่กูมีนายฮ้อยผีเป็นพวก ซีวิตของบักเคนกับพวกทัพควาย.. มันบ่รอดพ้นลำน้ำชีหม่องนี่ดอก..ฮ่าๆๆ”
คำแสนหัวเราะสะใจแล้วพุ่งเข้าไปกระชากตัวจันแดงขึ้นมามือบีบคอแน่นจนหน้าดำหน้าแดง
“พ่อมึงหักหลังกู..นี่คือการตอบแทน..ฝากมึงไปบอกพ่อมึงนำว่าเดี๋ยวกูสิส่งบักเคนกับ พวกไปอยู่นำ..ฮ่าๆๆ”
จันแดงพยายามดิ้นสู้สุดฤทธิ์ ทั้งทุบทั้งตีทั้งข่วนแต่ก็สู้แรงไม่ได้ ค่อยๆหายใจรวยรินและอ่อนแรงน้ำตาไหล
“อ้าย….อ้ายถึก..ซอย..ซอยข้อยแน”
นายฮ้อยเคนตามรอยเท้าจันแดงเข้ามาแล้วตามต่อไปไม่ได้ ถึกเริ่มร้อนใจ
“พ้อฮอยของจันแดงอีกเบาะนายฮ้อย”
“บ่พ้อแล้ว..ฮอยเท้าของจันแดงหายไปอยู่หม่องหนี่”
คำแก้วแทรก “จังซี้เฮาก็บ่ฮูว่าเอื้อยหายไปไสน่ะสิอ้าย”
“มันน่าแปลก..ฮอยเท้าบ่น่าสิหายไปซือๆ จังซี่ คือมีไผพยายามกลบเกลื่อนฮอยเท้า”
“หรือว่าเป็นพวกลูกน้องควาญบ้าที่แอบตามเฮามา”
“เป็นไปบ่ได้ดอกผูซอย..เฮามาไกลเกินกว่าที่พวกนั้นสิตามมาได้แล้ว”
ถึกร้อนใจ “แล้วไผล่ะสิมาเฮ็ดจังซี้..ป่านหนี่จันแดงสิไปอยู่ไส เป็นจังได๋แนก็บ่ฮู้”
“อย่าฟ้าวฮ้อนใจไปผูซอย อาจสิบ่มีหยังอย่างที่เจ้าคึดก็ได้ เฮากลับไปตามหาหม่องเก่าดูอีกเถื่อ จันแดงอาจสิกลับมาถ่าเฮาแล้วก็ได้”
“ข้อยเห็นนำเด้ออ้าย” คำแก้วปลอบใจถึกที่ยังดูร้อนใจ…กังวล..เป็นห่วงจันแดง