บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 20

บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี  บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา

คำแก้วเดินตามควาญบ้าที่ไม่อยากบอกเรื่องซุมโจรที่จับตัวจันแดงกับแสงโสมไป

“อ้าย..ข้อยขอฮ้องล่ะ คั่นอ้ายฮู้ว่าซุมโจรนั่นอยู่หม่องได๋ก็ฟ้าวบอกข้อยมาเถาะ ข้อยสิไปซอยเอื้อยกับน้องสาวข้อย”

“ซุมโจรนั่นมันเป็นตาย่านหลาย นางฟ้าผูเดียวสิไปเฮ็ดหยังมันได้”

“ข้อยสิไปตามคนมาซอย นายฮ้อยคุมทัพควายข้อยคือนายฮ้อยทมิฬ โจรหน้าได๋ก็ต้องย่านเบิ่ด คั่นอ้ายฮู้ว่าซุมโจรมันอยู่หม่องได๋ก็บอกมาโลด..ข้อยขอฮ้อง”

ควาญบ้ามองคำแก้วอย่างชั่งใจอยู่ครู่ ระหว่างนั้นเสียงของนายฮ้อยเคนก็ดังขึ้น “คำแก้ว !!”

คำแก้วชะงักหันไปเห็นนายฮ้อยเคนมาพร้อมกับ 2 ผู้ช่วยและสีโหก็ดีใจ แต่พวกผู้ช่วยเห็นควาญบ้าแล้วไม่ไว้ใจเลยชักมีดออกมาพร้อมเล่นงาน ควาญบ้าทำเป็นตกใจ รีบชักขอสับช้างที่เหน็บหลังเอวอยู่ออกมา

“อย่าเข้ามา..ข้อยโสตายเด้อ !!”

คำแก้วรีบห้าม “เซาๆๆๆ อย่าเฮ็ดเพิ่น..เพิ่นเป็นคนดี เพิ่นคอยซอยเหลือข้อยมาตลอด”

นายฮ้อยเคนมองสงสัย “เพิ่นเป็นไผล่ะคำแก้ว”

“คนบ้าที่ข้อยเคยเล่าให้อ้ายฟังจังได๋ล่ะ”

นายฮ้อยเคนชะงัก มองควาญบ้าด้วยสีหน้าแปลกใจ ควาญบ้ายังกำขอสับช้างเอาไว้แน่นและแสร้งทำเป็นหวาดกลัว นายฮ้อยเคนมองควาญบ้าและมองขอสับช้างในมืออยู่ครู่อย่างครุ่นคิด แล้วจึงโบกมือสั่งให้พวกผู้ช่วยลดมีดลงแล้วสั่งสีโห “สีโห..เจ้าเฝ้าเพิ่นไว้ ส่วนคำแก้ว..เฮามีเฮื่องต้องคุยกัน !!!”

นายฮ้อยเคนมองดุ คำแก้วสะดุ้ง

นายฮ้อยเคน คำแก้ว ถึกและโทนแยกมาคุยกัน ห่างจากสีโหที่เฝ้าควาญบ้าอยู่ โดยนายฮ้อยเคนได้ฟังคำแก้วอธิบายเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องสมบัติของเฒ่าโสม และเรื่องที่แสงโสมนัดจะไปพบกับเฒ่าโสม

นายฮ้อยเคนไม่พอใจ “ฮู้ว่าเฒ่าโสมยังมีซีวิตอยู่แล้วเป็นหยัง จังบ่ฟ้าวเว้าให้อ้ายฟัง เฮื่องสำคัญแท้ๆ”

“ก็..ก็ว่าสิเว้าให้ฟังอยู่ แต่..แต่บ่มีโอกาสให้เว้า”

“บ่ต้องแก้โต..เจ้าบ่อยากเว้าให้อ้ายฟังย่อนว่าเจ้าอยากมากับเอื้อยเจ้าต่างหาก”