บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 20 หน้า 2

“อ้าย !! อย่ามาใส่ความข้อย คั่นข้อยคึดสิถิ่มอ้ายไป แล้วข้อยสิยังอยู่เกะกะในทัพควาย อ้ายเฮ็ดหยังล่ะ อยากไปก็ถิ่มไปตั้งโดนแล้ว..คึดแนตี้..ฮ่วย !!”

“ยังมาย้อนอีก..อ้ายบ่ได้คึดว่าเจ้าสิถิ่มอ้าย แต่คึดว่าเจ้าอยากสิไปภูเสือย่อนอยากสืบ เฮื่องอดีตของอ้าย สันดานเจ้าอ้ายฮู้ดี”

“เฮื่องนั่นข้อยก็อยากฮู้อีหลีแหละ แต่บ่ได้อยากจนโตสั่นจนต้องขี้ตั๊วะทรยศต่อคำสาบาน ทัพควายดอก..แหม่ !! คึดได้เนาะ อิหยังบ่ดีโยนให้อีคำแก้วเบิ่ด..หึ”

“คำแก้ว !!!”

ถึกรีบขัด “เซาๆๆเถาะนายฮ้อย อยากลงโทษคำแก้ว ไว้กลับเมือทัพควายก็ได้ ตอนนี่ เฮา ต้องฟ้าวหาทางซอยจันแดงกับแสงโสมก่อน เฮื่องสมบัติกับเฮื่องเฒ่าโสมค่อยว่ากัน”

“ข้อยเห็นนำ..ป่านนี่แสงโสมสิเป็นจังได๋ก็บ่ฮู้..คำแก้ว..คนบ้าผูนั่นซอยบอกเฮาได้บ่ว่าซุมโจรนั่นอยู่หม่องได๋”

ควาญบ้ามองหน้านายฮ้อยเคนอย่างสนใจ “นายฮ้อยทมิฬ”

“แม่นแล้วนี่ล่ะนายฮ้อยทมิฬที่เอิ้นกัน โตเป็นๆ อีหลี แค่เจ้าบอกมาว่าซุมโจรนั่นอยู่หม่องได๋ นายฮ้อยทมิฬสิจัดการซุมมันได้เบิ่ดแน่นอน” ควาญบ้าแกล้งทำเป็นไม่กล้าสบตาและทำท่ากลัว

นายฮ้อยเคนขยับเข้าไปใกล้และแตะบ่าเบาๆ ให้สบายใจ

“บ่ต้องย่านข้อยดอก ข้อยก็คือนายฮ้อยทั่วไปนั่นล่ะ แค่ทำหน้าที่ดูแลคนของข้อยให้ดีที่สุด ไผมาฮ้ายก็ฮ้ายตอบ คั่นไผมาดีก็ดีตอบ”

“อ้ายดีกับข้อยมาตลอด..นายฮ้อยบ่เฮ็ดหยังอ้ายดอก เซือนางฟ้าเด้อ”

“นางฟ้า ?” นายฮ้อยเคนมองคำแก้วคิ้วขมวดสงสัย คำแก้วทำเป็นกระแอมดักคอแล้วกระซิบบอกนายฮ้อยเคนเบาๆ “เพิ่นเซือว่าข้อยงามคือนางฟ้า อ้ายก็เซือๆ ตามไปโลด บ่จังซั่นเพิ่นบ่ไว้ใจซอยเฮาเด้อ”

นายฮ้อยเคนขำ “หึ..นางฟ้าหรือผีบ้ากันแน่”

“อ้าย !!” คำแก้วทุบไหล่นายฮ้อยเคนเต็มแรง

โทนถาม “ว่าจังได๋ล่ะควาญบ้า ซอยพาข้อยไปซุมโจรนั่นได้บ่”

ควาญบ้าพยักหน้ารับแล้วชี้ทาง “นั่น..ซุมโจรไปทางนั่น ข้อยสิพาไปก็ได้”

นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ ตบบ่าควาญบ้าเบาๆ เป็นการขอบใจแล้วพากันเดินไปตามทางที่ควาญบ้าบอก ควาญบ้ามองตามแล้วแอบยิ้มร้าย ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปบนต้นไม้ที่อยู่สูงขึ้นไป บนต้นไม้มีโจรโพกหน้าลูกน้องของควาญบ้าแอบซุ่มอยู่ ซึ่งเฝ้าดูมาตลอด พยักหน้ารับรู้คำสั่งจากลูกพี่