บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 25 หน้า 19
“มึงสิแน่ซำได๋วะบักนายฮ้อยทมิฬ” เสือปรายนำพวกลูกน้องลุยเข้าไปสู้กับนายฮ้อยเคนด้วยเชิงดาบ นายฮ้อยเคนชักดาบขึ้นมา แล้วเดินลุยหน้าเข้ารับมือชนิดคนเดียวกับพวกมันหลายคน คมดาบฟาดฟันเข้าใส่ นายฮ้อยเคนหลบหลีก แล้วสวนกลับด้วยหมัดบ้าง ศอกบ้าง คมดาบบ้างเล่นงานจนพวกมันกระเด็นกันไปคนละทิศละทาง จนในที่สุดก็เหลือเสือปรายยืนประจันหน้ากับนายฮ้อยเคนเพื่อสู้กันตัวต่อตัว เสือปรายโหมฟาดฟันใส่ไม่ยั้งแต่ก็ถูกนายฮ้อยเคนเล่นงานกลับไปอย่างไม่ยากเย็น จนแทบสะบักสะบอมต่อหน้าเสือเปล่งที่เริ่มไม่พอใจ
เสือปรายเจ็บตัวเจ็บใจ “นายฮ้อยทมิฬ..มึง !!”
เสือปรายฮึดแรงเฮือกสู้ตายขึ้นมาพุ่งเข้าโจมตีอีก คราวนี้เลยถูกนายฮ้อยเคนปัดมีดจากมือแล้วใช้มีดเสือปรายย้อนกลับ มาเล่นงานจนได้เลือดกลางหลัง…อ๊าก !!!!! เสือปลายทรุดลงไปเจ็บปวดร้องลั่น พยายามคลานกลับมาหาพ่อ เสือเปล่งลุกพรวดเจ็บใจที่ลูกตัวเองเสียท่า “พ่อ..พ่อ..ซอย..ซอยข้อยแน”
นายฮ้อยเคนเดินตามเสือปรายที่โซซัดโซเซ แล้วใช้เท้าถีบจนล้มและเหยียบเอาไว้อย่างท้าท้าทายเสือเปล่ง
“กูเป็นนายฮ้อย บ่แม่นเพชรฆาต ยอมแพ้แล้วคืนควายกูมา อย่าให้กูต้องเฮ็ดในสิ่งที่กูบ่อยากเฮ็ด !!!”
“บักนายฮ้อยทมิฬ !! ก็เอาสิวะ !! มึงสั่งกูบ่ได้ดอก คั่นมึงฆ่าลูกกู คนของมึงเทิ้งเบิ่ดที่ถูกกูจับโตไว้ กูสิกุดหัวพวกมันมากองรวมกันให้มึงเบิ่ง !!”
นายฮ้อยเคนชะงัก “มึง !! บักเสือเปล่ง !!!” นายฮ้อยเคนเจ็บใจกัดฟันแน่นเจ็บแค้น เสือเปล่งยิ้มเยาะท้าทาย
“มึงอยากให้กูเริ่มจากหัวไผก่อนล่ะ..อีแสงโสม หรือว่าสิเป็นบักสีโห หรืออีบัวเขียวดีล่ะ”
“บักห่า !! ป๋าซุมกู..แล้วกูสิไว้ซีวิตมึงพ่อลูก !!”
“ลูกกูคนเดียวกับซีวิตลูกน้องมึง 8 คน แล้วยังควายอีกหลายร้อยโต มึงกล้ามาต่อรองได้จังได๋วะ ตกลงมึงเป็นพ่อค้าอีหลีเบาะ...ฮ่าๆๆๆๆ”
“มึง !!!” นายฮ้อยเคนเจ็บใจกระทืบไปที่หลังเสือปรายอย่างแรงจนร้องเจ็บลั่น
“เอาเลย !! มึงฆ่าลูกกู..อีแสงโสมสิเป็นศพแรกแน่นอน”
นายฮ้อยเคนกำมือแน่นเจ็บใจ แล้วค่อยๆ ยกเท้าออกจากหลังเสือปราย ทำให้มันลุกพรวดแล้วกระเสือกกระซนโซซัดโซเซ พยายามเดินไปหาพ่อ ส่วนนายฮ้อยเคนได้แต่ยืนเจ็บใจ
“มึงคึดถืกแล้ว..ที่แลกซีวิตคนกับซีวิตควาย ไว้กูขายควายเบิ่ดแล้ว กูสิป๋าคนของมึงให้กลับไป เท่ากับว่า..มึงกับกูจบการค้าที่ลงตัว…ฮ่าๆๆๆ”
เสือปรายกำลังจะเดินไปถึงเสือเปล่ง ขณะที่นายฮ้อยเคนยืนเจ็บใจทำอะไรไม่ได้ ระหว่างนั้นกลุ่มพวกคำแก้วตามมาถึง “อย่าป๋าให้มันหนีไปได้อ้ายเคน !!!”
คำแก้วก้าวออกมาพร้อมยกหน้าไม้เล็งไปที่เสือปราย นายฮ้อยเคนเห็นแล้วตกใจ