บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 26
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
บริเวณทัพควายเกวียน ที่พักนายฮ้อยเคน คำแก้วเอาผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้นายฮ้อยเคน พอผ้าเปียกหมาดโดนหน้านายฮ้อยเคนก็รู้สึกตัวลุกพรวด เพราะยังคิดว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ต่อสู้กับเสือเปล่ง
“อ้าย..เซาๆๆ”
“เสือเปล่ง !! มันอยู่ไส !!”
“ใจเย็นก่อนเถาะอ้าย เสือเปล่งมันหนีไปแล้ว”
“หนี ?”
“แม่นแล้ว..มันกับพวกพากันหนีเตลิดไปเบิ่ดแล้ว หมู่เฮาก็ปลอดภัยกันดี ควายที่ถูกปล้น ไปก็ได้กลับมาครบทุกโต..อ้ายล่ะ ? ยังฮู้สึกเจ็บหม่องได๋อยู่เบาะ”
“อ้ายบ่เป็นหยังแล้วคำแก้ว..เสือเปล่งมันบอกว่า มันได้โตแสงโสมกับหมู่เฮาที่หายโตไป เฮาต้องฟ้าวหาซุมนั่นให้พ้อ ก่อนที่มันสิลงมือฆ่าเบิ่ดทุกคนย่อนสิแก้แค้นซุมเฮา”
คำแก้วตกใจ “หา !! ฆ่าเบิ่ดทุกคนเลยเบาะอ้าย !!”
นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ แล้วหันไปหยิบอาวุธที่แขวนอยู่ที่เกวียน แต่ระหว่างนั้นผู้ช่วยถึกรีบเข้ามา
“นายฮ้อย..นายฮ้อย หมู่เฮาที่หายโตไป..กลับมากันเบิ่ดแล้ว”
นายฮ้อยเคนกับคำแก้วชะงักมองถึกอย่างแปลกใจ
โทนที่บาดเจ็บจากแผลถูกยิง ได้จ่อยกับมืดช่วยกันประคองเข้ามาพร้อมกับแสงโสม รั้งท้ายด้วยสุบิน กับจันทาที่พยุงเฒ่าอ่ำ นายฮ้อยเคนกับคำแก้วและถึกรีบเข้ามารับทั้งหมด “ผูซอยโทน”
“นายฮ้อย !!!”
“เกิดอีหยังขึ้น ซุมเจ้ารอดมาได้จังได๋”
“เฮาซอยกันเล่นงานซุมโจรที่จับโตหมู่เฮาไป แล้วก็ฟ้าวพากันหนีมานี่ล่ะนายฮ้อย”
“ซุมโจรที่จับโตซุมเจ้าไป แม่นเสือเปล่งกับลูกชายเสือปรายบ่”
“แม่นแล้วผูซอย..ลูกชายมันบาดเจ็บหนัก เลยเป็นโอกาสให้เฮาเล่นงานมันได้”
“ฝีมืออ้ายเคนนี่ล่ะที่เล่นงานซุมมัน ย่อนว่าซุมมันจับโตซุมเจ้าไปแล้วลอบมาโจมตีลัก ควายเฮา”