รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 26 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 26 หน้า 4
Entertainment Report_1
18 ตุลาคม 2560 ( 19:13 )
2.9M
นายฮ้อยทมิฬ ตอน 26
23 หน้า

ที่เกวียน คำแก้วพาสีโหกับมืดเข้ามาหาบัวเขียวที่ได้รับการรักษาทำแผลให้เรียบร้อยและนอนนิ่งอยู่ที่แคร่ ด้วยการช่วยเหลือของนายฮ้อยเคนกับจารย์เม้า

“บัวเขียว….” สีโหเข้าไปนั่งใกล้ๆ จับมือบัวเขียวมากุมเอาไว้น้ำตาคลอด้วยความเป็นห่วง

“แผลของบัวเขียวเป็นแผลถืกยิง แต่กระสุนบ่ได้ฝังใน เบิ่งทรงคือสิทะลุออกไปแล้ว”

“แล้วบัวเขียวสิเป็นหยังบ่นายฮ้อย” นายฮ้อยเคนนิ่งไปสีหน้าค่อนข้างกังวล จนสีโหแปลกใจ

“นายฮ้อย…บอกข้อยมาเถาะ..บัวเขียวเป็นหยัง”

“บัวเขียวเสียเลือดมามาก สิพาไปหาหมอในโตเมืองตอนนี่ก็คงไปบ่ได้ ข้อยเลยสั่งให้บักจ่อยกับทิดแสงฟ้าวเข้าไปในเมือง พาหมอมาซอยเบิ่ง แต่กว่าสิมาฮอดคือสิเป็นมื้ออื่น”

“คั่นพาหมอมาแล้ว บัวเขียวสิปลอดภัยแม่นบ่นายฮ้อย” นายฮ้อยเคนนิ่งไปครู่จนสีโหรู้สึกกังวลจากสีหน้า

“นายฮ้อย..เฮ็ดหน้าจังซั่นหมายความว่าจังได๋ !!!”

นายฮ้อยเคนบีบไหล่สีโหแน่น “ข้อยอยากให้บัวเขียวอยู่กับเฮาไปโดนๆ..แต่อาการของบัวเขียวตอนนี่ คงต้องแล้วแต่บุญแต่กรรมที่บัวเขียวเฮ็ดไว้” สีโห คำแก้ว มืดชะงักอึ้ง มองไปที่บัวเขียวอย่างหนักใจ

อีกมุมหนึ่งของที่พักแรม คำแก้วเดินตามหลังนายฮ้อยเคนซึ่งกำลังเต็มไปด้วยความเสียใจเข้ามา

“อ้าย..อ้าย” คำแก้วดึงไหล่ให้หันมาคุย “เว้ามา..อ้ายเบิ่งอาการเอื้อยแล้ว อ้ายคึดผิดแม่นบ่”

“คำแก้ว..อ้ายก็อยากให้เถื่อนี่คึดผิดพลาดอีหลี บัวเขียวเป็นคนดี ควรต้องมีซีวิตอยู่กับ ไปโดนๆ แต่…”

นายฮ้อยเคนพูดไม่ออก มือกำหมัดแน่น แล้วหันไปปัดกระบอกน้ำที่แขวนอยู่กับเกวียนทิ้งจนกระเด็น ระเบิดอารมณ์เจ็บใจ “โธ่เว้ย !! คึดว่าหลังจากเบิ่ดเฮื่องฮ้ายๆ ที่ต้องเสียจันแดงไปแล้ว เฮาสิเดินทางกันได้อย่าง ราบรื่น ได้ค้าควายได้เงินเมือบ้านไปพลิกผืนดินที่มันแห้งแล้งให้มีซีวิตอีกเถื่อ..แต่ก็ต้อง มาพ้อกับโจรเจ้าเล่ห์ ลูกน้องนายฮ้อยผีอีก !!! บักห่าเอ้ย !!!”

คำแก้วแปลกใจ “อ้ายว่าจังได๋ ? เสือเปล่งมันคือลูกน้องนายฮ้อยผี ?”

“แม่นแล้วคำแก้ว..มันว่ามันเคยเป็นลูกน้องนายฮ้อยผี มันจอบเบิ่งทัพควายเฮามาตลอด แล้ววางแผนลอบจัดการคนของเฮาไปทีละน้อย..จนกระทั่ง” นายฮ้อยเคนกำหมัดเจ็บใจไม่อยากพูดต่อ ซึ่งคำแก้วก็เข้าใจ

“จนเฮาต้องเกือบเสียควายไปเบิ่ด แล้วยังเอื้อยบัวเขียวที่…”

นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ “ตอนนี่อ้ายบ่ฮู้แล้วว่าความเจ็บ ความตายที่เกิดขึ้นกับหมู่เฮาในทัพควาย มันเป็นย่อนว่าการเดินที่ต้องพ้ออันตรายระหว่างเดินทาง คือทัพควายอื่นๆ หรือย่อนว่าอดีตของอ้ายกำลังตามเล่นงาน


23 หน้า