บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 26 หน้า 5
ให้คนของหมู่เฮาต้องมารับเคราะห์ไปนำ” นายฮ้อยเคนพูดไปด้วยน้ำตาคลอเบ้าอย่างเจ็บใจ มือกำแน่นจนน่าสงสาร คำแก้วรีบเข้าไปกอดหลังปลอบใจนายฮ้อยเคน
“อ้ายโทษโตเองบ่ได้ !! อ้ายบ่ได้พาคนมาตาย..พวกมันตั้งใจปล้นคนบริสุทธิ์ เอาเปรียบคนสุจริตตั้งใจทำมาหากิน บ่แม่นทัพควายของอ้าย..ทัพควายอื่นก็ต้องพ้อมันคือกัน”
“คำแก้ว…”
“อ้ายคือนายฮ้อยคนดี...คอยซอยเหลือซาวบ้านให้พ้นจากความทุกข์ยาก มันก็บ่แปลก ดอกที่อ้ายสิเป็นศัตรูกับโจรซั่ว คั่นบ่มีอ้ายจักคน หมู่เฮาก็คงเดือดฮ้อนมากกว่านี่หลาย”
คำแก้วกอดนายฮ้อยเคนแน่นให้มั่นใจอย่าโทษตัวเอง นายฮ้อยเคนนิ่งไปครู่ แล้วกอดคำแก้ว
“ขอบใจเจ้าหลายคำแก้ว”
เห็นเฒ่าอ่ำที่เดินเข้ามาได้ เฒ่าอ่ำคิ้วขมวดสงสัยคำพูดนายฮ้อยเคน “อดีตของนายฮ้อยคือต้นเหตุ”
แสงโสมเข้ามาแอบดูเงียบๆ ที่เกวียนของผู้ช่วยโทน เห็นโทนนั่งเจ็บแผลที่ได้รับการรักษาพันผ้าพันแผลเอา ไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บเวลาจะหยิบกระบอกน้ำไม้ไผ่มากิน
“ข้อยซอยเอง” แสงโสมช่วยหยิบกระบอกน้ำยื่นให้ โทนมองแปลกใจ
“อยากได้หยังอีกบ่ บอกข้อยได้เด้ออ้าย เดี๋ยวข้อยไปเอามาให้”
โทนไม่ตอบ กลับลุกเดินวนรอบๆ สำรวจแสงโสมทั้งตัวหัวจรดเท้า จนแสงโสมแปลกใจ
“ถามว่าอยากได้หยัง บ่ได้ให้มาย่างวนข้อย !!”
“ก็อยากเบิ่งชัดๆ ว่าเจ้าเจ็บโตหม่องได๋แน แต่เบิ่งทรงแล้วน่าสิถูกตีหัวมาแน่นอน สันดานเจ้าถึงได้เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังตีนจังซี้”
“เว้าดีๆ เด้ออ้าย..สันดงสันดานอีหยัง”
“เอ้า..ก็ที่เฮ็ดอยู่นี่ล่ะ มามีน้ำใจเบิ่งแยงอ้าย..มันผิดคน..บ่แม่นอีแสงโสมผูเก่า”
แสงโสม หมั่นไส้ “อ้ายโทน !! ข้อยมีน้ำใจมาเบิ่งแยง ย่อนว่าอ้ายยอมเสี่ยงสละซีวิตซอยเหลือข้อย แต่คั่นอ้ายบ่อยากฮับ..ข้อยไปก็ได้ !! เบิ่งแยงโตเองไปเถาะ”
โทนไม่สนใจ “หึ..อ้ายเบิ่งแยงโตเองได้บ่ต้องห่วงดอก แฮงเกิดเฮื่องจังซี้ แฮงสอนให้อ้ายต้อง ระวังโตจากผูหญิงอย่างเจ้า..อีแสงโสม !!”
แสงโสมที่กำลังจะเดินออกไปถึงกับชะงักหันขวับกลับมาสงสัย “ผูหญิงอย่างข้อย อ้ายหมาย ความว่าจังได๋ ?”
โทนมองแสงโสมเขม็ง แล้วเดินเข้าไปใกล้จังหวะแบบพยายามรุกใส่ทุกก้าวย่างให้แสงโสมกลัว