บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 24 หน้า 5
แสงโสมตัดสินใจใช้มีดจ้วงแทงอีก เสือปรายเลยต้องใช้กำลังสวนกลับไป แล้วชกเข้าที่ท้องแสงโสมจนจุกตัวงอ ก่อนจะสลบหมดสติไปในอ้อมแขนเสือปรายที่มองแสงโสมด้วยรอยยิ้มร้ายกาจ
กองไฟที่ลุกโชน โทนกับ 3 เฒ่าพากันกลับมารายงานนายฮ้อยเคน
“เป็นความผิดข้อยเองนายฮ้อย บ่น่าป๋าให้แสงโสมหนีไปได้เลย”
“คนมันคึดสิหนี บ่อยากมีผัว บ่อยากให้พ้อ ต่อให้พลิกแผ่นดินตามหาก็บ่พ้อดอกผูซอย”
“แต่กูว่า..เบิ่งกันดีๆแล้ว หน้าตาผูซอยก็บ่ได้แย่ ถึงลีลาสิบ่ถูกใจอีแสงโสม อย่างน้อยก็น่าสิหลับหูหลับตาเอาเป็นผัวได้”
“เว้นก็แต่ว่า..อีแสงโสมมีผูบ่าวที่มันฮักมันหลงอยู่แล้ว มันก็เลยต้องหนีไปหาผูบ่าวนั่น”
“เป็นไปบ่ได้ดอกตาเฒ่า..บ่เคยมีผูบ่าวคนได๋เอาแสงโสมอยู่นอกจากข้อย”
3 เฒ่าหัวเราะชอบใจเสียงดัง ขบขันสมเพชโทน
“โอ้ย..ยังกล้าเว้าอีกผูซอย !! ที่เอาอยู่บ่แม่นเจ้าดอก ป่านนี่คงเป็นผูบ่าวอื่นต่างหากที่ กำลังเอาอีแสงโสมอยู่ฮ่าๆๆๆๆ”
“ตาเฒ่า !!!” โทนไม่พอใจกระชากคอเสื้อเฒ่าเข่งจะซัดปากสักหมัด แต่นายฮ้อยเคนรีบแยก
“เซาผูซอย !! ซุมตาเฒ่าก็นำ..เซาคะนองปากได้แล้ว”
“นายฮ้อย..คืนนี่ข้อยสิออกตามหาแสงโสมอีก กลางค่ำกลางคืนจังซี้แสงโสมต้องเซาพัก หม่องได๋สักหม่องแน่ คั่นข้อยหาให้ทั่วอีกทีอาจสิพ้อก็ได้”
“บ่ได้..อันตรายเกินไป ข้อยต้องให้ทุกคนอยู่ในเขตที่พักแรมเถาะนั่น แถวนี่อาจสิมีโจรลอบเข้ามาปล่นควายเฮาอีกก็ได้”
“แล้วแสงโสมล่ะนายฮ้อย”
นายฮ้อยเคนยกมือปรามไม่ต้องถามอะไรอีก “เฮาให้โอกาสมาหลายเถื่อแล้ว แต่ก็บ่เคยคึดสิปรับ ปรุงโตจักเถื่อ คั่นแสงโสมเลือกทางแยกโตไปจังซี้..ก็ต้องว่าตามนั่น..ซีวิตไผซีวิตมัน”
“นายฮ้อย !!”
“เซา..ไปเฮ็ดหน้าที่ผูซอยซอยเบิ่งแยงควายนำ ได้ยินว่ามีหลายโตที่อาการบ่ดี..ไปโลด”
นายฮ้อยเคนสั่งจริงจัง ทำให้โทนหน้าเซ็งๆ ยอมเดินออกไปพร้อมกับ 3 เฒ่า เหลือนายฮ้อยเคนกำลังจะเดินกลับไปที่เกวียน
“ไปตัดหางปล่อยวัดแสงโสมเฮ็ดจังซั่น คึดดีแล้วเบาะอ้าย” นายฮ้อยเคนนิ่งมองคำแก้ว