บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 6 หน้า 2

“อ้ายอย่าลืมส่วนแบ่งที่สัญญาไว้กับข้อยเด้อ ข้อยสิย้ายไปอยู่อำเภอ สิได้แต่งตัวงามๆ ได้กินของดีๆคู่มื้อ บ่ต้อง อดอยากตายอยู่หม่องนี้อีกแล้ว”

“บ่ต้องห่วง เจ้าได้แน่ แต่ตอนนี้...ได้เวลาข้อยต้องไปเอาตัวนังบัวเขียวมาซะที”

จันดียกปืนขึ้นมามองด้วยสีหน้าเหี้ยมเอาเรื่อง น้อยที่แอบดูอยู่ถึงกับชะงัก เพราะบัวเขียวกำลังตกอยู่ในอันตราย น้อยรีบถอยออกมาเพื่อจะไปเตือนบัวเขียว แต่เท้าดันสะดุดตอไม้แห้งๆจนล้มเสียงดัง..โอ๊ย !! จันดีหันขวับ “ไผอยู่ตรงนั้น !!!” น้อยหน้าเสียสะดุ้งตกใจ

คำแก้วชะเง้อมองหาน้อยที่ยังไม่มาสักที “ป่านนี้แล้ว..เป็นหยั่งน้อยยังบ่มาอีก”

บัวเขียวพยักหน้าเห็นด้วยเริ่มเป็นห่วงน้อย ระหว่างนั้นเสียงคำม่วนดังแว่วเข้ามา คำแก้วเลยรีบสะกิดให้ดู “พวกอีคำม่วนมาพู้นแล้ว” คำม่วนกับสาวหมู่บ้าน 3-4 คนมาพบกันตามที่นัดกันไว้ มีคำม่วนเป็นหัวโจก “เร็วๆเข้า..มากันครบรึยัง แล้วนั่นเจ้าหอบอีหยังมาพะรุงพะรัง บ่ต้องเอาข้าวของติดตัว ไปดอก เงินค่าจ้างก็ได้ หลาย ไปซื้อเอาใหม่งามๆในอำเภอดีกว่า”

พวกสาวๆพยักหน้ารับแล้วโยนเสื้อผ้าเก่าๆในห่อผ้าทิ้งอย่างไม่สนใจ

“ไปเฮ็ดงานเทื่อนี้ กลับมาอีกทีข้อยสิได้ใส่เสื้อผ้าใหม่ๆงามๆพร้อมเงินเป็นกอบเป็นกำ มาหยามหน้าอีคำแก้ว ให้มันอิจฉาข้อยจนชักดิ้นชักงอตายไปเลย เอ้า...ไปกันโลด”

คำม่วนพากสาวๆเดินไปตามทาง คำแก้วกับบัวเขียวก้าวออกมามองตาม

“อีโง่คำม่วนเอ้ย จะโดนหลอกไปขายซ่องยังบ่ฮู้โตอีก มันน่าปล่อยให้โดนหลอกผู้เดียว บ่ต้องตามไปซอยอีหลี”

“คึดจะช่วยแล้วก็ต้องช่วยให้เบิ่ดทุกคน เอื้อยเคยเห็นกับตามาแล้ว ถึงที่นี่จะกันดารแร้น แค้นปานได๋. ก็เทียบ กับซ่องของพวกมันบ่ได้ เพราะมันบ่ต่างกับนรกบนดิน”

คำแก้วคิดตัดสินใจ “งั้นก็บ่มีเวลารอน้อยแล้ว เฮาต้องรีบตามไป”

บริเวณป่าละเมาะ คำแก้วกับบัวเขียวตามคำม่วนกับพวกสาวๆที่มาพบกับจันดีตามที่นัดกันไว้

“ทางนี้เอื้อย...พู้น...ที่พวกมันนัดเจอกัน”

คำแก้วชี้ให้ดูคำม่วนกับสาวๆที่พากันเข้าไปที่เกวียนของจันดีซึ่งมารออยู่แล้วพร้อมนักเลง 2 คนช่วยขับเกวียน

“พวกเจ้ามาตรงเวลาตามนัดดี”

“เฮาอยากเข้าอำเภอไวๆ อยากเริ่มเฮ็ดงานเลยสิได้ค่าจ้างหลายๆกลับมา”

“บ่ต้องห่วง ถึงอำเภอมื้อได๋ พวกเจ้าได้เฮ็ดงานทันทีแน่ เตรียมโตเอาไว้ให้ดีเด้อ”