บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 6 หน้า 5

สีโหขึ้นเสียงไม่พอใจ “บักมืด !!” บักมืดขึ้นเสียงกลับเหมือนกัน “บักสีโห !!”

บักมืดกับสีโหจ้กหน้าฮึ่มๆเริ่มเขม่นใส่กัน ชนิดใครลงมือก่อนได้มีมวยแน่ ระหว่างนั้นเสียงร้องขอความช่วยเหลือ ของบัวเขียวดังแว่วเข้ามา “ซวยด้วย..ซวยด้วย”

สีโหกับบักมืดหันขวับ เห็นบัวเขียววิ่งเข้ามาในสภาพตื่นตะหนกตกใจจนล้มลงกับพื้น สีโหกับบักมืดแทบจะแย่ง กันเข้าไปประครองแขนคนละข้างและพูดรัวใส่กัน “เป็นหยังบัวเขียว..ไผมันเฮ็ดเจ้า”

“บอกข้อยมา ข้อยสิไปกระทืบมันให้”

“บอกข้อยดีกว่า...ข้อยซวยเจ้าได้มากกว่าบักมืด”

“บักสีโห !!”

“เซาเถาะอ้าย...ผู้ที่ต้องการความซวยเหลือเดี๋ยวนี้คือคำแก้วกับน้อย อ้ายต้องรีบไปตาม นายฮ้อยให้ไปซวยเดี๋ยวนี้” สีโหกับบักมืดชะงักมองบัวเขียวอย่างแปลกใจ

คำแก้วถูกจันดีกระชากแรงๆแล้วผลักให้ล้มลงไปกองกับพื้น ใกล้กันกับน้อย คำม่วน และสาวชาวบ้าน ทั้งหมด ถูกพวกนักเลงคุมตัวเอาไว้ “ถ้ามึงบ่อยากเจ็บตัวอีกก็อยู่ซือๆ อย่าวอนหาเรื่อง !!”

“ไอ้บักห่าจันดี...กูบ่อยู่ซือๆให้มึงข่มเหงกูดอก !!”

คำแก้วจะลุกเอาเรื่องอย่างไม่กลัวเกรง แต่คำสร้อยพุ่งเข้ามาตบคำแก้วอย่างแรงจนหน้าหัน..เพี๊ยะ !!

“มึงบ่ต้องอวดเก่งกับอ้ายดอก มาอวดเก่งกับกูนี่ เดี๋ยวมึงได้กราบตีนฮ้องขอชีวิตกูแน่”

“ก็เอาสิวะ...ให้กูตายซะดีกว่าต้องกราบตีนมึง”

“เซา !!!” จันดีร้องห้ามเสียงดัง แล้วให้นักเลงเข้ามาแยกคำแก้วกับคำสร้อยออกจากกัน

นักเลงดันคำแก้วให้ไปกองอยู่กับพวกคำม่วนที่เริ่มกลัวเ พราะพวกนักเลงทั้งหมดแสดงตัวว่าเป็นคนร้าย “เจ้าบ่ต้องไปมีเรื่องกับอีคำแก้วมัน ถ้ามันยังพยศบ่หยุด มันได้มีหลายผัวตั้งแต่ตอนนี้ บ่ต้องถ่าให้ถึงอำเภอดอก”

จันดีขู่เอาจริง พวกนักเลงยิ้มชอบใจมองคำแก้วตาเป็นมัน จนคำแก้วกับน้อยต้องถอยไปกอดกันแน่น

“คำสร้อย...ข้อยเป็นพวกเดียวกับเจ้า เอาอีคำแก้วกับอีน้อยไปแทนข้อยเถอะ”

“อีคำม่วน!! คำแก้วเสี่ยงชีวิตมาซอย เจ้ายังกล้าเว้าจังซี้อีก”

คำม่วนหน้าด้านหางตามองเชิดไม่สนใจ รีบลุกไปขอร้องคำสร้อยเพราะจะเอาแต่ตัวเองรอด

“ข้อยขอร้องเด้อคำสร้อย...อ้ายจันดี...ให้ข้อยกลับไปแล้วสิปิดปากเงียบ หรืออยากให้ ข้อยซอยหาผู้สาวงามๆให้ ข้อยก็พร้อมซอยเต็มที่…ปล่อยข้อยไปเด้อ”

คำม่วนพยายามต่อรองอ้อนวอนสุดฤทธิ์ นั่นทำให้คำแก้วกับน้อยเห็นแล้วยิ่งเจ็บใจ

“สายไปแล้วอีคำม่วน เงินล่วงหน้าที่ได้ไปมันเป็นค่าโตที่เจ้าต้องไปเฮ็ดงานในซ่องใช้หนี้”