บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 6 หน้า 3
“แล้วงานที่สิให้เฮาเฮ็ด ต้องเฮ็ดหยังบ้างล่ะอ้าย”
“งานสบาย..บ่เหนื่อยยาก แล้วยังได้แต่งโตงามๆคู่มื้อนำ พวกเจ้าสิต้องชอบแน่”
คำพูดหลอกลวงชวนฝันของจันดีทำเอาสาวๆทุกคนตื่นเต้นดีใจ
“เอ้า...ไปโลด ต้องเดินทางกันอีกไกล ข้อยเตรียมเกวียนไว้ให้แล้ว”
จันดีต้อนสาวๆพาขึ้นเกวียน ด้วยรอยบยิ้มร้ายกาจเจ้าเล่ห์ คำม่วนกับพวกสาวๆหลงเชื่ออย่างสนิทใจ
“บักห่าจันดี!! สันดานคนชั่วมันขี้ตั๊วะได้หน้าตาเฉย ปล่อยไว้บ่ได้แล้ว”
คำแก้วใจร้อนอยากลุกไปจัดการ แต่บัวเขียวรีบดึงไว้
“เซาก่อนคำแก้ว เฮามีกันแค่ 2 คน แต่พวกมันมีหลาย แล้วไอ้พวกที่มาขับเกวียนนั่น เอื้อยจำได้ว่าเป็น พวกนักเลงที่เคยจับเอื้อยไป เฮารับมือพวกมันบ่ไหวดอก”
คำแก้วนิ่งคิดไป ประเมินสถานการณ์แล้วก็น่าเป็นห่วงอย่างบัวเขียวทัก แต่พวกจันดีเริ่มขับเกวียนพาสาวๆออก ไป คำแก้วเลยไม่มีเวลาให้ตัดสินใจอีกแล้ว
“พวกมันสิพากันไปแล้ว ข้อยบ่มีเวลาตามผู้อื่นมาซอย บ่ต้องห่วงเอื้อย...ข้อยมีปืน ข้อย ขวางทางมันได้แน่” คำแก้วบอกบัวเขียวแล้วรีบลุกออกไปอย่างใจร้อน บัวเขียวมองตามเป็นห่วง
“คำแก้ว!!” บัวเขียวหน้าเครียดกังวลเป็นห่วง..เอาไงดี
เกวียนของจันดีล้อหมุนมาตามถนนลูกรัง ก่อนจะหยุดระหว่างทาง
“ข้อยปวดเยี่ยว...แวะแป้บเดียวเด้อ”
จันดีลงจากเกวียนแล้วเดินห่างออกมา เพื่อหาที่ปลดผ้าขาวม้าเตรียมจะเยี่ยว แต่ปากกระบอกปืนจากมือคำแก้ว ยื่นเข้ามาจี้หลังจันดีเงียบๆ “อย่าขยับ..บักจันดี !! บ่จังซั่นข้อยยิงเจ้าไส้แตกแน่”
“เสียงหวานๆจังซี้...บ่ต้องบอกก็ฮู้ว่าไผ...อีคำแก้วคนงาม”
จันดียิ้มกรุ้มกริ่มแล้วหันกลับมา คำแก้วจิกหน้าไม่พอใจที่มันยังยิ้มกวนทั้งที่ปืนในมือยังขู่มันอยู่
“หุบปาก...แล้วคุกเข่าลง...เดี๋ยวนี้ !!!”
“เป็นผู้สาวมืออ่อนตีนอ่อน ถือปืนจังซี้ระวังเปรี้ยงปร้างขึ้นมาเด้อ แล้วจะหาว่าข้อยบ่เตือน”
คำแก้วยิ่งไม่พอใจชี้ปืนไปที่หน้าจันดีอย่างเอาจริง “เจ้าอย่าลองดีกับข้อย เจ้าได้เจ็บตัวแน่”
“ก็ได้...ข้อยย่านเจ้าแล้ว” จันดียอมคุกเข่าลง “อยู่ๆก็เอาปืนมาชี้หน้าข้อย เจ้าต้องการหยังล่ะ?”
“คนชั่วอย่างเจ้า หากินกับความยากลำบากของชาวบ้านมาโดนแล้ว ถึงเวลาเจ้าต้องถึก ลากคอเข้าคุก ซะที...บักห่าจันดี !!” คำแก้วชี้ปืนไปที่หน้าจันดีอย่างเอาจริง แล้วเอาด้ามปืนฟาดเข้าหน้าจันดีแรงๆทันที..ผั๊วะ !! จันดีหน้าหันเลือดกบ ปาก แต่ก็ยังเหลียวกลับมามองคำแก้วอย่างยิ้มร้าย คำแก้วใช้ปืนจี้คุมตัวจันดีให้เดินกลับมาที่เกวียนบนถนนลูกรัง ทันทีที่พวกนักเลงเห็นก็จะชักอาวุธออกมา แต่ คำแก้วเสียงดังขู่ “โยนอาวุธของพวกเจ้าถิ่มไปให้เบิ่ด..บ่จังซั่นบักจันดีไส้แตกแน่..เร็วเข้า !!”