บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 18 หน้า 4
“ทิดจันทาเล่าให้ซุมข้อยฟังเบิ่ดแล้ว พวกข้อยก็เลยตั้งกลุ่มมาซอยกันตามหาสมบัตินั่น แล้วค่อยมาแบ่งกันทีหลัง สิได้รวยท่อๆ กัน”
สุบินเจ็บใจ “บักจันทา !!”
“เออ..เมื่อคืนเจ้ากับบักจันทากินเหล้ากันจนเมา บักจันทามันมาพ้อข้อยพอดี มันก็เลยหลุดปากเล่าให้ข้อยฟังเบิ่ด คั่นเจ้าบ่ให้ซุมข้อยฮ่วมตามหาสมบัตินำ เจ้าได้มีปัญหากับ ซุมข้อยแนนอน”
สุบินหงุดหงิด “บักจันทา..บักห่าเอ้ย เหล้าเข้าปากบ่ได้ !!!!”
ทิดเขียว ชี้มีดขู่ “ว่าจังได๋ทิดสุบิน...คึดสิรวยผูเดียวเจ้าบ่รอดดอก มารวยนำกันดีกว่า”
สุบินหน้าเสียอึกอัก แต่ถูก 3 คนล้อมเข้ามาใกล้เอาจริง
บัวเขียวตกใจเมื่อคำแก้วเล่าให้ฟังเรื่องสมบัติของคนบ้า
“คนบ้านั่นฮู้ที่ซ่อนสมบัติมีค่าอีหลีเบาะคำแก้ว”
“แม่นแล้วเอื้อย..เพิ่นสิให้เพชรพลอยตอบแทนน้ำใจข้อย แต่ข้อยบ่ฮับ ข้อยย่านว่าคั่นมีผูอื่นฮู้เข้า เพิ่นสิเป็นอันตรายถึงชีวิตได้”
“สมบัติมีค่าหลายจังซั่น ไผฮู้ไผก็อยากได้เทิ้งนั่น แฮงคนเฮาปล่อยให้ความโลภเข้าสิง เฮ็ดหยังก็ได้เบิ่ด”
“ข้อยเลยเป็นห่วง คนบ้าผูนั่นท่าทางซื่อๆ บ่เป็นพิษเป็นภัยกับไผ แต่อ้ายเคนก็ยังบ่ไว้ใจ”
“นายฮ้อยพ้อผูคนมาหลายกว่า เทิ้งคนดีเทิ้งคนเลว เจ้าต้องเชื่อเพิ่นให้จัดการเฮื่องนี่เอง”
ระหว่างนั้นคำแก้วเหลือบไปเห็นควาญบ้าแอบเข้ามาหลบอยู่หลังต้นไม้ มองมาที่คำแก้ว สภาพของควาญบ้ามี เลือดไหลจากหัวที่แตกและเอามือกุมไว้ทำเอาคำแก้วตกใจ
“เป็นหยังคำแก้ว” บัวเขียวสงสัย คำแก้วสีหน้าเลิ่กลั่ก ไม่กล้าบอกบัวเขียวเพราะท่าทางของควาญบ้าดูตื่นตระหนกและหวาดกลัวผู้คน ถ้าให้บัวเขียวรู้ควาญบ้าอาจหนีเตลิดไปก่อนก็ได้
“บ่..บ่มีหยังจ้ะเอื้อย ข้อยเข้าใจที่เอื้อยเตือนแล้ว”
“ดีแล้ว..ไปเถอะ..กลับไปซอยเอื้อยเฮ็ดกินให้หมู่เฮากันดีกว่า”
“จ้ะเอื้อย..เดี๋ยวข้อยตามไป ข้อยสิไปเก็บฟืนมาให้”
บัวเขียวยิ้มรับแล้วเดินออกไป คำแก้วหันไปมองหาควาญบ้าที่ไม่อยู่ตรงนั้นแล้วด้วยความเป็นห่วง
ป่าละเมาะ คำแก้วเดินเข้ามาตามหาคนบ้าที่ยังเห็นอยู่เมื่อครู่ โดยไม่รู้ตัวว่ากำลังอยู่ในสายตาของพวกสุบิน เฒ่าอ่ำและทิดแก้ว ทิดเขียวที่ลอบตามมาห่างๆ
“อ้าย...อ้ายอยู่ไส..บ่ต้องย่านไผดอก ข้อยมาผูเดียว..อ้าย..ข้อยเห็นอ้ายบาดเจ็บ..อ้าย ออกมาให้ข้อยซอยเถอะ”