บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 18 หน้า 5

คำแก้วเดินหาส่วนพวกทิดสุบินหยุดซุ่มดูเงียบๆ

“เป็นอย่างที่กูคึดไว้เลย บักบ้านั่นมันกลับมาหาคำแก้วอีหลี”

“คั่นมันโผล่มาคราวนี่ ต้องจับโตมันให้ได้” เสียงพูดกันของสุบินดังออกไป ทำให้คำแก้วหันมามองอย่างสงสัย

“ชู่ว์..พวกมึงเงียบๆ เดี๋ยวคำแก้วสิฮู้โตแล้วไปฟ้องนายฮ้อย..เฮาสิชวดสมบัติกันเบิ่ด ค่อยๆตามไปเบิ่งลาดเลาก่อน อย่าฟ้าวรีบร้อน” ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย แล้วเงียบเสียงคุยลง ระหว่างนั้นคำแก้วหันไปเห็นควาญบ้าค่อยๆ เดินออกมาจากหลังพุ่มไม้ “นางฟ้า...นางฟ้าของข้อย..ซอยข้อยแน...ข้อยเจ็บหลาย”

คำแก้วหันไปเห็นสภาพของควาญบ้าที่หัวแตกเลือดอาบหน้าก็ตกใจ

คำแก้วเอาผ้าพันคอช่วยซับเลือดบนแผลที่หัวให้ควาญบ้าอย่างเป็นห่วง

“ยังเจ็บอยู่บ่อ้าย”

ควาญบ้าพยักหน้ารับ “เจ็บอยู่..แต่น้อยลงแล้ว นางฟ้าซอยข้อยอีกแล้ว..นางฟ้าใจดีหลายๆ”

“แล้วอ้ายไปโดนหยังมาล่ะ”

ควาญบ้าก้มหน้าหวาดกลัว “ข้อย..ข้อยถูก..ถูกพวกโจรมันทุบตี แต่..แต่ข้อยหนีมาได้ ข้อยย่านพวกมันพ้อ เลยต้องหนีไปหลบอยู่ในป่าเบิ่ดคืน”

“คงสิเป็นโจรซุมเดียวกับเมื่อคืนที่บุกมาเล่นงานทัพควายข้อย แล้วเป็นหยังล่ะ..ซุมโจร นั่นถึงมาทุบตีอ้าย”

“มัน..มันค้นโตพ้อสมบัติของข้อย มันเลยบังคับให้ข้อยบอกที่ซ่อน แต่ข้อยบ่ยอมบอกมัน มันก็เลยตีข้อย..ข้อยเจ็บหลายนางฟ้า...”

“โธ่อ้าย” คำแก้วสงสาร ควาญบ้าจับมือคำแก้วมากุม “นางฟ้า...ข้อยยอมเจ็บโต บ่ยอมบอกผูได๋ว่าสมบัติพวกนั่นอยู่ไส ย่อนว่ามันเป็นของที่ข้อยต้องการถวายให้นางฟ้าผูเดียวเถาะนั่น”

คำแก้วชะงัก “อ้าย....”

“นางฟ้าฟ้าวไปกับข้อยเถอะ..สมบัติถึกฝังอยู่ในถ้ำบนภูเสือ”

คำแก้วชะงัก “ถ้ำบนภูเสือ !! แม่นถ้ำที่เพิ่นว่ากันว่าเป็นถ้ำเหล็กไหลแม่นเบาะ”

“แม่นแล้ว ข้อยพ้อสมบัติอยู่ในถ้ำนั่น ข้อยสิไปขุดขึ้นมาถวายนางฟ้าใจดีให้เบิ่ด ไปกับ ข้อยเด้อนางฟ้า...ไปนำกันเดี๋ยวนี้เลย”

“ข้อยไปกับอ้ายบ่ได้ดอก สมบัติพวกนั่นอาจ สิเป็นของผูอื่นมาฝังเอาไว้ ดีบ่ดีอาจสิเป็นของโจรก็ได้”

“มันบ่ได้เป็นของไผเทิ้งนั่น ข้อยพ้อมัน มันก็ต้องเป็นของข้อย แล้วข้อยก็สิยกให้นางฟ้าผูเดียวเถาะนั่น”

ควาญบ้าพยายามย้ำจนคำแก้วหนักใจ ระหว่างนั้นพวกสุบินที่แอบซุ่มฟังอยู่ได้ยินทุกอย่างก็ตาโต หูผึ่ง