บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 10 หน้า 2
นายฮ้อยเคนนิ่งไปครู่ “จำได้…ข้อยสิต้องเฮ็ดเบิ่ดทุกอย่างตามคำสั่งของพ่อเฒ่า แต่นั่นต้องเป็นเรื่องดี คั่นพ่อเฒ่าสั่งให้ข้อยไปเฮ็ดเรื่องเลวๆ ข้อยก็บ่เฮ็ดตามเด็ดขาด”
“คั่นมึงยังจำได้..จังซั่นก็ถึงเวลาที่มึงต้องเฮ็ดตามที่กูสั่ง” เฒ่าโสมมองไปที่คำแก้ว นายฮ้อยเคนเห็นสายตาที่เฒ่าโสมมองคำแก้ว คิดว่าคงไม่ยอมปล่อยคำแก้วไปกับตนแน่ๆ จึงขยับขวางไม่ให้เข้าใกล้ คำแก้วกลัวเฒ่าโสมจะเข้ามาเอาตัวไปเลยเกาะแขนนายฮ้อยเคนแน่น “อ้าย...ข้อยบ่ไปกับเพิ่นเด็ดขาด”
นายฮ้อยเคนบีบมือคำแก้วแน่นให้มั่นใจ “บ่ต้องห่วงคำแก้ว” นายฮ้อยเคนหันมาเอาจริงกับเฒ่าโสม
“คั่นพ่อเฒ่าสิ เอาคำแก้วไป ข้อยก็บ่ยอมคือกัน..คำแก้วต้องอยู่กับข้อยเถาะนั้น !!!”
“แต่คำแก้วเป็นลูกสาวกู”
“ลูกสาวที่พ่อเฒ่าบ่ได้เลี้ยง แต่ข้อยดูแลคำแก้วมาตลอด พ่อเฒ่าบ่มีสิทธิ์ในโตคำแก้ว”
“บักเคน..มึง !!!” เฒ่าโสมมองนายฮ้อยเคนเขม็งแล้วตัดสินใจ “ก็ได้ !!...นี่บ่แม่นเวลาที่กูต้องมาสู้กับมึง กูยังมีพวกตำรวจที่ต้องไปรับมือ คั่นมึงยังจำคำสาบานต่อกูได้ มึงก็ต้องเฮ็ดตามที่กูขอเฮื่องหนึ่ง แล้วกูสิยอมให้คำแก้วไปกับมึง” นายฮ้อยเคนกับคำแก้วมองหน้ากันอย่างสงสัย ว่าเฒ่าโสมต้องการอะไร
กระท่อมเฒ่าโสม แสงโสมเดินไปเดินมาในห้องอย่างหงุดหงิด ขอร้องจันแดงให้ช่วย
“เอื้อย..ข้อยขอฮ้อง..ซอยเฮ็ดเป็นบ่ฮู้หยัง เดินออกไปหาน้ำหาท่า แล้วกลับมาบ่พ้อข้อย คั่นอีพ่อถามก็เว้าไปว่าข้อยแอบหนีไปไสก็บ่ฮู้ได้บ่”
“เถื่อนี่เอื้อยเฮ็ดจังซั่นบ่ได้ พ่อสูนเจ้าหลาย คั่นเจ้าหนีไปอีก ได้ตัดพ่อตัดลูกกันคักๆ”
“หึ!! กะแมนดอก เถื่อนี่ตัดข้อยมันง่ายหลาย ย่อนพ่อได้ผูสาวคนใหม่ หน้าตาเป็นตาแพงกว่าข้อยมาเป็นลูกสาวแล้วนี่”
“แสงโสม!! เจ้าเว้าจังซี้ พ่อมาได้ยินสิตีเจ้าขาหัก”
“คั่นอีพ่อใจดำกล้าตีข้อยขาหักปานตีหมาได้ก็เอาโลด ข้อยสิได้แยกโตไปเป็นโจรมาแข่ง กับอีพ่อให้รู้แล้วรอดรู้ไป”
“แสงโสม !!!” จันแดงอ่อนอกอ่อนใจกับแสงโสมได้ครู่ ระหว่างนั้นนายฮ้อยเคนเปิดประตูเข้ามา แสงโสมเห็นนายฮ้อยเคนก็ดีใจ “นายฮ้อย..นายฮ้อยมาก็ดีแล้ว ซอยข้อยแน..พาข้อยไปจากบ้านเสือโฮกได้บ่”
“พาเจ้าไป ?”