บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 10 หน้า 5
เฒ่าโสมลุกพรวดขึ้น เมื่อตำรวจคนหนึ่งกำลังจะเอากุญแจมือมาใส่ เฒ่าโสมกระซวกมีดที่เหน็บหลังเอวใส่ตำรวจ ฉึก !!!! ตำรวจสะดุ้งเฮือกตาตั้งตายคาที่ ตำรวจที่เหลือทั้งหมดตกใจ เห็นอย่างนั้นจึงยิงใส่เฒ่าโสมพร้อมๆกัน....ปังๆๆๆๆ เสียงปืนดังลั่น ภาพลูกปืนจากทุกปากกระบอกปืนพุ่งเข้าใส่เฒ่าโสม แต่แล้วกลับถูกหยุดค้างกลางอากาศด้วย คาถาสะกดลูกปืน เล่นเอาตำรวจทกคนตาค้าง...อึ้ง เฒ่าโสมยิ้มร้ายแล้วใช้โอกาสนั้นเดินไล่กระซวกแทงตำรวจไปทีละคนตายคามืออย่างโหดเหี้ยม เล่นเอาตำรวจหลายคนถึงกับหน้าเสียตกอยู่ในอาการกลัว แต่เฒ่าโสมก็ไล่ฆ่าตำรวจไปได้อีกไม่กี่คน ตำรวจที่เป็นหัวหน้าชุดจับกุมกัดฟัน เจ็บใจที่ลูกน้องตัวเองถูกไล่ฆ่าอย่างโหดเหี้ยม หันไปสั่งลูกน้องอีกคน “เอากระสุนลงยันต์มา!!!”
ลูกน้องตำรวจรีบล้วงเอาลูกกระสุนลงยันต์มาให้ หัวหน้าชุดจับกุมรับไปพนมมือ แล้วบริกรรมคาถาอยู่ครู่ จากนั้นก็หันปากกระบอกปืนไปที่เฒ่าโสมที่กำลังไล่แทงตำรวจ ปัง !!!!! ลูกปืนลงยันต์พุ่งตรงไปที่เฒ่าโสมแล้วถูกเข้าที่ไหล่ข้างหนึ่งจนกระสุนฝังใน เฒ่าโสมร้องเจ็บลั่นแล้วหันมามองหัวหน้าชุดจับกุมเขม็งอย่างเจ็บใจ
หัวหน้าชุดตะโกนบอก “มันใช้อาคมบ่ได้แล้ว..คั่นมันบ่อยากให้เจ็บเป็นก็จับตายมันโลด !!!”
บริเวณทุ่งหญ้ากว้าง ที่ทัพควายใช้พักแรมรอนายฮ้อยเคน กองเกวียนและควายส่วนหนึ่ง ผู้ช่วยถึก ผู้ช่วยโทน อาจารย์เม้าและสีโหกำลังช่วยกันดูแล ระหว่างนั้นนายฮ้อยเคนพาคำแก้ว แสงโสมและจันแดงขี่ม้าเข้ามา
“นายฮ้อย...นายฮ้อยมาแล้ว”
ผู้ช่วยโทนที่กำลังเก็บสัมภาระขึ้นเกวียน ได้ยินเสียงก็รีบออกมา พอเห็นแสงโสมซึ่งมากับนายฮ้อยก็แปลกใจ คนอื่นๆ ก็เข้ามารุมรับ บัวเขียวทักคำแก้ว “คำแก้ว..เป็นหยังบ่..เอื้อยห่วงเจ้าหลาย”
“ข้อยบ่เป็นหยังดอกเอื้อย”
“แล้ว..” บัวเขียวมองแสงโสมกับจันแดง “แล้วนายฮ้อยพาจันแดงกับแสงโสมมาเฮ็ดหยังล่ะ”
“ตอนนี้ตำรวจบุกมาจับเฒ่าโสมกับพวก อ้ายเคนจำเป็นต้องรับปากคุ้มครองลูกสาวตาเฒ่า หาที่ปลอดภัยให้หลบซ่อนโตก่อน คั่นตาเฒ่ารอดมือตำรวจสิตามมารับโตกลับ”
อาจารย์เม้าห่วง “ไปรับปากจังซั่นสิดีเบาะนายฮ้อย ลูกเสือลูกโจร เอามาเป็นภาระแท้ๆ”
แสงโสม ได้ยินไม่พอใจ “ตาเฒ่า..ก่อนสิว่าไผลูกเสือลูกโจร เบิ่งคนของเจ้านำ..มันก็ลูกโจรคือกัน นั่นแหละวะ”หางตาแสงโสมมองคำแก้ว
“เจ้าหมายถึงผู้ได๋วะอีนาง”
“อย่าไปฟังแสงโสมเลยจารย์เม้า ข้อยจำเป็นต้องรับปาก บ่จังซั่นคำแก้วก็บ่ได้กลับมา”