บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 12 หน้า 2
“ผะ..ผะ...ผี !!!!!” เฒ่าแต้มเด้งพรวดวิ่งหน้าตั้งโกยอ้าวออกไปทันที ผีปอบสาวหันมามองตามแววตาน่ากลัว
เฒ่าแต้ม เฒ่าอ่วมและเฒ่าเข่ง 3 เฒ่ารีบมาที่บริเวณเกวียนของอาจารย์เม้า ทิดแสงกับบักมืด 3 เฒ่าเล่าด้วยเสียงเซ็งแซ่ฟังไม่รู้เรื่อง จนอาจารย์เม้าต้องสั่งให้เงียบ
“เซาๆๆๆ ข้อยว่าพวกเจ้าบ่ได้พ้อผีสางนางไม้จักโตดอก”
เฒ่าแสงยืนยัน “แม่นแล้ว คั่นเป็นผีอีหลี ปานหนี่มันหักคอซุมเจ้าตายเบิ่ดแล้ว”
“มันคือผีอีหลี ข้อยบ่ได้ตาฝาด หน้าตาเป็นตาย่านหลาย ลูกตามันโปนออกมาส่ำนี่ !!”
เฒ่าเข่งทำท่าให้ดูแล้วขนลุกขนพอง เข้าไปเบียดตัวกลมกับ 2 เฒ่าที่เหลือ
“แต่ข้อยเชื่อพวกผูเฒ่า พ้อผีพร้อมกัน 3 คนจังซี้ บ่ได้ตาฝาดแน่นอน เมื่อตอนหัวค่ำข้อย ยังได้ยินเสียงผูสาวกรีดฮ้องตาย่านจนขนซันซู่ๆๆๆอยู่เลย”
“แม่นแล้วบักมืด ข้อยก็ได้ยินก่อนสิหลับไปคือกัน” เฒ่าแต้มยืนยัน
“เสียงนั่นข้อยก็ได้ยิน แต่คึดว่าน่าสิเป็นเสียงลมผ่านช่องเขาหลายกว่า”
“บ่แม่นดอกจารย์เม้า เสียงผีนี่ล่ะมันแอบเข้ามาในทัพควายแล้ว..(มองไปรอบๆอย่าง หวาดกลัว) แล้วถ่าจกตับควักไส้เฮา…บรื้อ บ่เอาแล้ว บ่กลับไปนอนหม่องเดิมแล้ว”
“ข้อยก็นำ ขอนอนหม่องนี้กับจารย์เม้านำ”
อาจารย์เม้านิ่วหน้าคิดอยู่ครู่ “เอาล่ะๆ..คั่นย่านบ่อยากกลับไปนอนหม่องเก่า ก็นอนรวมกันหม่องนี้ ไป เดี๋ยวข้อยสิไปเล่าให้นายฮ้อยฟัง แล้วก็อย่าเพิ่งเว้าเรื่องนี้ให้ผู้ได๋ฟังล่ะ สิแตกตื่นกัน ไปเทิ้งทัพควาย”
3 เฒ่าพยักหน้ารับ อาจารย์เม้าเดินออกไป
นายฮ้อยเคนเดินเข้ามาแถวบนเนินหญ้า ห่างออกมาจากบริเวณที่ตั้งค่ายพักแรมของทัพควาย นายฮ้อยเคนคิ้วขมวด เคร่งขรึมเพราะสัมผัสได้ถึงความผิดปกติของภูตผีวิญญาณที่เกิดขึ้นรอบๆบริเวณ คำแก้วแอบตามนายฮ้อยเคนเข้ามาเงียบๆ อยู่ครู่ใหญ่ หลบหลังแนวพุ่มไม้มองนายฮ้อยเคนอย่างสงสัย จนกระทั่งมีมือหนึ่งยื่นมาแตะไหล่คำแก้ว เลยทำให้สะดุ้งตกใจ “เอื้อย !! โธ่เอ้ย ข้อยตกใจเบิ่ด”
บัวเขียวซัก “เจ้าออกมาเฮ็ดหยังแถวนี้ล่ะ เอื้อยเห็นเจ้าบ่ยอมหลับยอมนอนเลยตามมาเป็นห่วง”
“ชู่วว์อย่าส่งเสียงไปเอื้อย เดี๋ยวอ้ายพ้อเฮาแล้วสิโดนด่าเปิง”
“ย่านโดนด่าจังซี้ นายฮ้อยสั่งให้เจ้าฟ้าวเข้านอนแล้วห้ามยุ่งเรื่องของนายฮ้อยแม่นบ่”