บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 12 หน้า 4
นายฮ้อยเคนล้วงย่ามเอาขวดน้ำมนต์เล็กๆ ออกมาขวดหนึ่ง
“จารย์เม้าซอยเอาน้ำมนต์ปลุกเสก ไปผสมน้ำแล้วราดลงพื้นรอบๆทัพควาย ซอยกันกั้นเขตแดนบ่ให้สิ่งชั่วร้ายเข้ามาได้ แล้วมื้ออื่นข้อยสิออกไปเบิ่งว่าเกิดหยังขึ้นกันแน่”
“ได้นายฮ้อย
“เดี๋ยวจารย์เม้า..แล้วก็อย่าเพิ่งเว้าเฮื่องนี้ให้ไผฮู้เด็ดขาด สิแตกตื่นกันไปเปล่าๆ”
อาจารย์เม้าพยักหน้ารับ แล้วเดินออกไป นายฮ้อยเคนหันมาหน้าขึงขังจริงจัง
กลางวัน วันใหม่ สีโห มืดและชาวบ้านทัพควาย เอาควายมากินหญ้า ส่วนหนึ่งจับกลุ่มวิพากวิจารณ์กันเพราะข่าวเริ่มกระจายไปทั่ว มืดเปรย “ข้อยว่าต้องเป็นผีพวกชาวบ้านที่ถูกโจรฆ่าตายที่หนองน้ำอีหลี มันมาหลอกหลอนขอ ส่วนบุญ คั่นเฮาบ่เฮ็ดบุญเฮ็ดทานให้ มันก็บ่ไปไสดอก”
“เจ้าเว้ามาก็มีเหตุผล”
“คั่นพวกเจ้าเห็นนำกับข้อย ก็รวบรวมเอาเสบียงมาโฮมกัน แล้วข้อยสิได้สวดเฮ็ดบุญให้”
พวกชาวบ้านเห็นด้วย แต่สีโหที่เลี้ยงควายอยู่ใกล้ๆ ได้ยินก็เดินเข้ามาขัด
“แต่ข้อยได้ยินพวกผูเฒ่าว่าที่พ้อคือผีผูสาว ศพที่หนองน้ำก็มีแต่ผูชายนี่หว่าบักมืด”
มืดชะงัก “ผีมันก็คือๆกันนั่นแหละวะบักสีโห หน้าเละเป็นตาย่านไผสิแยกออกว่าเป็นผูสาวผูบ่าว เจ้าอย่าเฮ็ดเป็นอวดฮู้ไปหน่อยเลย”
“ข้อยเว้าความจริง ก็ข้อยนี่ล่ะที่ตามนายฮ้อยไปเก็บศพพวกชาวบ้านที่หนองน้ำ แต่เจ้ากลับมาเว้ามั่วๆ จังซี้ เจ้าคึดสิขี้ตั๋วผู้อื่นหลอกเอาเสบียงไว้ผูเดียวต่างหาก”
มืดชะงัก “บักสีโห..เจ้าใส่ร้ายข้อย !!”
“ข้อยเว้าตามที่เบิ่งโว้ย ทัพควายนี้มีนายฮ้อยทมิฬเก่งกาจอาคมดูแลอยู่ ผีสางนางไม้ หน้าได๋ มันก็ต้องย่านนายฮ้อย บ่กล้าเข้ามาดอก”
“บักสีโห !!!” บักมืดไม่พอใจเข้าไปกระชากคอเสื้อสีโห ระหว่างนั้นบัวเขียวผ่านเข้ามาพอดีเห็นเข้าเลยร้องทัก
“สิเฮ็ดหยังกันล่ะอ้าย !!??”
ทั้งคู่ชะงัก บัวเขียวเห็นมืดกำลังกระชากคอเสื้อสีโหเตรียมจะเป็นฝ่ายชกก่อน สีโหรีบผลักมืดออกจากตัว