บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 12 หน้า 5
“บักมืดมันบ่พอใจอ้ายจ้ะบัวเขียว มันโกรธที่อ้ายเตือนหมู่เฮาว่า กำลังถึกมันหลอกเอาเสบียงไปเฮ็ดบุญให้ผีที่ลือกันเมื่อคืน”
“ข้อยบ่ได้ขี้ตั๊วะโว้ย..มันนั่นล่ะมาใส่ร้ายข้อย เจ้าอย่าไปฟังมันเด้อบัวเขียว”
“แต่เจ้าบ่มีหลักฐานว่ามีผีเข้ามาหลอกเฮาในทัพควาย”
“ทนบ่ไหวแล้วโว้ย !!!” บักมืดปล่อยหมัดซัดเข้าหน้าสีโหทันที..ผั๊วะ !!! สีโหโดนหมัดเข้าไปเต็มๆจนเซล้ม บัวเขียวตกใจ “เซาเดี๋ยวนี้นะอ้าย !! ออกไป..อย่ามาเฮ็ดอ้ายสีโห !!!”
มืดชะงักอึ้งหน้าเสีย “บัวเขียว”
บัวเขียวเป็นห่วงสีโหเลยเข้ามาช่วยพยุง บักมืดเห็นภาพนั้นก็ทิ่มแทงใจ เจ็บใจและเสียใจเลยถอยออกไป
บักมืดเดินเข้ามาหยุดที่ใต้ต้นใหญ่ใกล้หนองน้ำที่ชาวบ้านถูกฆ่าตาย มือกำแน่นกระแทกต้นไม้เจ็บใจ
“บักสีโห!! กูน่าสิเลาะแข่วมึงออกมาให้เบิ่ดปาก..บักห่าเอ้ย!!”
บักมืดเจ็บใจแล้วก็เริ่มเศร้าเสียใจเมื่อนึกถึงหน้าบัวเขียวตอนที่เข้าไปช่วยสีโห
“บัวเขียว..อ้ายสู้มันบ่ได้หม่องได๋ เจ้าถึงสนใจแต่มัน”
มืดบ่นไปก็เริ่มน้ำตาคลอเบ้าอย่างน้อยออกน้อยใจ ระหว่างนั้นเสียงหัวเราะต่อกระซิกของหญิงสาวกลุ่มหนึ่งดัง แว่วเข้ามาทำให้บักมืดต้องหันไปมองสงสัย บักมืดเห็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม 2-3 คนนุ่งผ้าถุงกระโจมอกวิ่งไล่จับกันและหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนุกสนาน 1 ในหญิงสาวพวกนั้นหันมาเห็นบักมืดก็หันมายิ้มหวานให้ ทำท่าเอียงอาย ส่งสายตายั่วยวน แล้วกระดิกนิ้วเรียกให้บักมืดตามเธอไป ก่อนจะพากันวิ่งหายไปในพงหญ้าทั้งหมด บักมืดเห็นแล้วก็อึ้งไม่คิดว่าจะได้มาเจออะไรแบบนี้ มองไปรอบๆ ตัวไม่เห็นมีใคร มืดกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ “หึ..บักสีโห..มึงบ่ได้หล่อกว่ากูดอก หน้าหักๆ อย่างกูนี่แหละ เสน่ห์แรงกว่ามึงหลาย..ฮ่าๆๆๆ”
บักมืดยิ้มได้ใจรีบวิ่งตามบรรดาสาวๆพวกนั้นไปในพงหญ้า
บักมืดตามเสียงหัวเราะต่อกระซิกของพวกหญิงสาวเข้ามาถึงบริเวณริมตลิ่ง บักมืดกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่กว่าเดิม เพราะสาวๆ กลุ่มนั้นกำลังลงเล่นน้ำกันตัวเปียก เลิกผ้าถุงโชว์ไหล่ขาว โชว์เนินอก โชว์เรียวขาขาวๆ
“แม่เจ้าโว้ย..เป็นบุญของกูแท้ๆ ขาวอย่างกับหยวกกล้วย งามอย่างกับนางไม้”
บักมืดแอบดูไปก็ใจสั่นไป จนหญิงสาวคนหนึ่งในนั้น หันมาส่งยิ้มให้ ทำเอาบักมืดตกใจ มืดรีบปิดตา
“อ้ายขอโทษเด้อ..อ้ายบ่ได้ตั้งใจมาแอบเบิ่งซุมเจ้า อ้ายไปล่ะ !!”