บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 28
บทประพันธ์ โดย คำพูน บุญทวี บทโทรทัศน์ โดย แพรพริมา
ทุ่งหญ้า ที่พักแรมของทัพควาย พวกทิดสุบินที่แยกตัวออกมาจากทัพควายนายฮ้อยเคน ได้เสียงร้องโอดโอยของ ทิดบุญเพ็งกับทิดแสงและชาวบ้านหลายคนดังเพราะเกิดอาการอาหารเป็นพิษ
“เอ้า..อยู่ๆ สิมาโทษว่ากูเอาข้าวบูดมานึ่งให้ซุมมึงกินบ่ได้..กูบอกแล้วเตือนแล้ว..เสบียง มันบ่เหลือติดเกวียน มีแต่ข้าวเย็นบ่ได้อุ่นติดกระติ๊บ ก็ยังเสือกกินอีก..สมน้ำหน้า”
“บักห่ามืด !! แทนที่มึงสิหาหยูกหายามาปัวซุมกู..กลับมาสมน้ำหน้า..เดี๋ยวปั๊ด !!”
บุญเพ็งจะลุกขึ้นเอาเรื่อง แต่พอลุกขึ้นมา แล้วข้าศึกประชิดทวารผายลมออกมาชุดใหญ่จนหลายคนเหม็น
“หึ..ก่อนสิเล่นงานกู..มึงฟ้าวไปจัดการกับข้าศึกบุกประชิด ตีแตกดากมึงก่อนเถาะ”
บุญเพ็งจิกหน้าหงุดหงิดและปวดสุดๆ “บักห่ากินหัวเอ้ย กูฝากไว้ก่อนเถาะ”
บุญเพ็งรีบวิ่งออกไป ทิดแสงรีบลุกพรวดร้องตาม
“เฮ้ย ถ่ากูนำ..ข้าศึกตีดากกูคือกัน” ทิดแสงหันมาที่มืด “มึงอย่าไปไสล่ะบักมืด..เดี๋ยวกูสิกลับ มาคึดบัญชีกับมึง”
“เออ..มาโลด กูถ่าอยู่..แล้วกูสิสอนให้มึงฮู้จักเชิงมวยโคราชกู..หมัดเขวี้ยงควายฮู้จักบ่”
มืดทำท่าชกมวยออกหมัดอย่างคล่องแคล่ว เท่าที่สังขารตัวเองจะมี ก่อนจะหันไปเกือบซัดหมัดเข้าหน้าสุบินที่โผล่เข้ามาข้างหลัง แล้วโดนสุบินผลักจนล้มลงไป
“โว้ย !! บักห่า ซำนี่ก็ต้องซุกกูนำ” มืดลุกพรวดไม่พอใจใส่สุบิน จันทาและเฒ่าอ่ำที่พากันเข้ามา
“กูบ่เหยียบมึงซ้ำก็ดีเถาะได๋แล้วบักมืด กูสั่งให้มึงไปพาควายมาฮวมฝูง แล้วมึงมาเฮ็ดหยังอยู่นี่..ห๊ะ !!”
“เซาโลด!! คั่นคนมันเหลือน้อยจังซี้ มึง..มึงแล้วก็มึง ควรแบ่งงานซอยกันเฮ็ด บ่แม่นมาวางท่าเป็นนายฮ้อยสั่งกู”
“บักมืด !!”
“เออ !! กูมีนายฮ้อยคนเดียว..คือนายฮ้อยเคนที่สั่งกูได้เถาะนั่น !!!”
มืดไม่พอใจผลักสุบินคืนบ้าง แล้วเดินหัวเสียออกไป สุบินมองตามไม่พอใจ
ทุ่งหญ้าที่พักแรม มืดเดินบ่นมาตามทางอย่างหัวเสีย
“กล้ามาขู่กู อย่าให้ขึ้นเด้อมึง หมัดโคราช ฉลาดลพบุรี ท่าดีไชยา กูสิประเคนใส่เบิ่ด” มืดบ่นไปได้แค่ไม่เท่าไหร่ก็ถูกสุบินกับจันทาตามมาถีบหลังจนกระเด็นล้มกลิ้ง