บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 6
ภายในไนต์คลับ ปานรุ้งกับชูนามเต้นรำในจังหวะเพลงเร็วอย่างสนุกสนาน หญิงสาวทำราวกับว่าตนเป็นสาวโสดมิใช่เพิ่งผ่านพิธีหมั้นมา วาสุเทพนั่งมองปานรุ้งกับชูนามอย่างไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะรู้ว่าปานรุ้งยังงอนตัวเองอยู่ จึงพยายามอดทน ทำตัวเองให้นิ่ง
ปานรุ้งคุยกับชูนามพร้อมกับเต้นไปด้วย “ถ้าฉันเดาไม่ผิด คุณคงเรียนเมืองนอกมา”
ชูนามแกล้งพูดหยอก “อย่าบอกนะครับว่าคุณเป็นหมอดู”
ปานรุ้งแกล้งหัวเราะอย่างมีจริตแล้วมองค้อนขำๆ “Not funny ค่ะ”
ชูนามหัวเราะ “อ้าว ..ก็ผมเห็นคุณพูดถูก”
“ที่รุ้งพูดถูก เพราะรุ้งคิดว่าไม่น่ามีผู้ชายไทยจะเต้นจังหวะนี้ได้ดี นอกจากคนที่เรียนเมืองนอกมา”
“ผมเรียนกฎหมายจบมาจากอเมริกาครับ”
“อ๋อ ..พวกรักความยุติธรรม มิน่า ..คุณถึงเข้ามาช่วยรุ้ง ทั้งๆ ที่คู่หมั้นรุ้งยืนหลบหลังคนอื่น!”
ชูนามพูดอย่างพระเอกแสนดี “ผมว่าคู่หมั้นคุณรุ้งคงมีเหตุผล”
ปานรุ้งประชด “เขาคิดว่าสมควรแล้ว เพราะรุ้งผิดเองที่ไปแย่งคู่หมั้นเพื่อนมา” หญิงสาวมองชูนาม “รู้ความจริงอย่างนี้ คนรักความยุติธรรมอย่างคุณ คงรู้สึกผิดที่ช่วยผิดคนสินะคะ”
ชายหนุ่มยังไม่ทันตอบ เสียงดนตรีบนเวลทีเปลี่ยนจากจังหวะเร็วเป็นท่วงทำนองเพลงช้า ปานรุ้งมองชูนามรอคำตอบของอีกฝ่าย
วาสุเทพมองปานรุ้งกับชูนามที่ยืนสบตากัน ทนไม่ไหวลุกขึ้นเข้าไปหาปานรุ้งกับชูนาม “พี่ว่าเรากลับกันเถอะรุ้ง”
ปานรุ้งยังโกรธวาสุเทพอยู่ “รุ้งบอกแล้วไงคะว่าถ้าพี่เทพจะกลับก็กลับ แต่รุ้งจะอยู่”
พี่คงทิ้งคู่หมั้นตัวเองอยู่ลำพังไม่ได้หรอก ไปเถอะ” วาสุเทพไม่รอฟังปานรุ้งพูด ดึงมือหญิงสาวให้เดินออกจากไนต์คลับทันที
ชูนามมองตามวาสุเทพกับปานรุ้งไป พร้อมยิ้มขำวาสุเทพที่ท่าทางเหมือนไก่อ่อน ตามใครไม่ทัน
กติยาเดินเข้ามายืนด้านหลังชูนาม “ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ ที่เลือกคุณมาช่วย” ชายหนุ่มหันไปมองสบตากับกติยายิ้มๆ เหมือนต่างคนต่างรู้จักและรู้แผนกันเป็นอย่างดี
หน้าบ้านสมุทรเทวา เกื้อกับน้อยนั่งที่ขั้นบันไดหน้าบ้านเพื่อรอปานรุ้ง โดยเกื้อนั่งชะเง้อคอคอยมองรถ ส่วนน้อยนั่งสัปหงก
รถของวาสุเทพขับเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน
เกื้อสะกิดปลุกน้อย “น้อย ! คุณหนูมาแล้ว !” น้อยสะดุ้งตื่นแล้วรีบลุกขึ้นไปยืนต้อนรับ