บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 6 หน้า 3
“ผมขอโทษที่ถือวิสาสะถามคนที่ไนต์คลับถึงเบอร์โทรบ้านคุณ แต่ผมอยากตอบที่คุณถามผมว่า พอผมรู้ความจริงว่าคุณแย่งคู่หมั้นเพื่อน คนรักความยุติธรรมอย่างผม คงรู้สึกผิดที่ช่วยผิดคน...คนอื่นคิดยังไงไม่รู้ แต่ถ้าเป็นคนที่ผมมอบใจ ผมไม่แคร์ว่าเขาถูกหรือผิด ผมจะปกป้องเขาก่อน”
ปานรุ้งยิ้มกับกระดาษข้อความ น้อยมองปานรุ้งด้วยสายตากังวลที่มีผู้ชายคนอื่นฝากข้อความเช่นนั้นให้ปานรุ้ง
น้อยพยายามพูดให้ปานรุ้งรู้ว่าปานรุ้งมีคู่หมั้นแล้ว “ชุดที่คุณหนูใส่เข้าพิธีหมั้นวันนี้ ..ส๊วย..สวยนะคะ เหมาะกับคุณหนูม๊าก ..มาก”
“เหมาะเหรอ? ...แต่ฉันเริ่มคิดว่าฉันเลือกผิดรึเปล่า?”
น้อยมองปานรุ้งอย่างแอบกังวลว่าปานรุ้งพูดเรื่องชุดหรือกำลังลามไปถึงเรื่องอื่นกันแน่
เวลาต่อมา น้อยมีสีหน้าครุ่นคิดเรื่องปานรุ้ง เดินไปเรื่อยจะกลับบ้านพักตัวเอง
เกื้อนั่งที่แคร่หน้าห้องครัว เพื่อรอพบน้อย “เป็นยังไงน้อย? ..คุณหนูบอกรึเปล่าว่าคนที่ชื่อชูนามเป็นใคร ?”
“ไม่อ่ะ”
“แล้วทำไมไม่ถาม ?”
“โหย ..แกก็เห็นอารมณ์คุณหนูตอนกลับมาอย่างกับพายุ ใครจะไปกล้าถาม..ไม่รู้ทะเลาะอะไรกับคุณวาสุเทพ เมื่อเช้ายังหวานชื่น ตกค่ำโดนคุณหนูฟาดงวงฟาดงาใส่ ..ท่าทางคุณหนูจะไม่พอใจมากนะ ถึงขนาดบอกว่า...”
“พูดว่าอะไร ?” เกื้อรีบถาม
“ก็พูดว่า ...” น้อยชะงักนิดหนึ่ง “ฉันคงคิดมากไปเองแหละ ไม่มีอะไรหรอก ไปนอนเถอะ”
เกื้อรีบขวางน้อยไว้ “เดี๋ยวสิ บอกก่อนว่าคุณหนูพูดอะไร ?”
ยายปิ่นกับกอบเดินออกมาจากในห้องครัว “แล้วเอ็งจะอยากรู้ไปทำไมเกื้อ?” เกื้อชะงักที่ยายปิ่นได้ยินที่เกื้อถามน้อย “เอ่อ ..ไม่มีอะไรจ้ะแม่”
“ไม่มีอะไรก็ดี เรื่องของเจ้านาย ขี้ข้าไม่เกี่ยว”
น้อยจ๋อย “ฉันกลับห้องก่อนนะป้า ง๊วง..ง่วง” น้อยรีบเดินเลี่ยงไป
เกื้อมองไปทางบ้านสมุทรเทวาด้วยความกังวลเรื่องปานรุ้ง แล้วเดินไปกลับทางบ้านพักตัวเอง
“หวังว่าบุญที่ฉันหมั่นสร้าง จะช่วยให้สิ่งที่ฉันกลัวไม่เกิดขึ้นหรอกนะ” ยายปิ่นเปรย
“แกหมายถึงเรื่องอะไรยายปิ่น ?” กอบเอ่ยถามภรรยา
ยายปิ่นถอนใจ “ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็พูดมันเรื่อยเปื่อยไปอย่างนั้น” หันมองไปทางบ้านสมุทรเทวา “มันไม่มีทางจะทำให้ฟ้าตกมาหาพื้นดินได้หรอก!”
อีกด้านหนึ่งที่ไนท์คลับ ชูนามกำลังเต้นรำกับกติยา
“ชมผมคนเดียวก็ไม่ถูก ต้องชมที่คุณให้ข้อมูลของเพื่อนรักคุณว่าเป็นคนมีปมด้อยอะไรบ้าง”