บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (1/3) หน้า 3
“โดม !!!!!!!!!!!!” กติยารีบเดินตามโดมออกไป
ปานรุ้งฟังโดมอย่างไม่อยากเชื่อ
โดมเดินมาที่รถด้วยหัวใจที่เจ็บปวดกับความจริงของกติยา
กติยาเดินตามโดมมาด้วยท่าทางพร้อมคลั่ง ที่โดมบอกเรื่องปานวาดกับปานรุ้ง “หยุดนะโดม !!!”
“พ่อของปานวาดเป็นอะไรกับแม่ !!”
กติยาชะงัก “เขาเป็นคนที่แม่รัก ..แม่เจอเขาก่อนที่ปานรุ้งจะเจอ!! แม่แต่งงานกับเขาก่อนที่ปานรุ้งจะแต่งกับเขา !! ปานรุ้งแย่งเขาไปจากแม่!!”
“เพราะอย่างนี้ ..แม่ถึงให้ผมคบกับวาด เพื่อแก้แค้นเขา”
“มันไม่ใช่การแก้แค้นให้แม่คนเดียว ..แต่มันเป็นการแก้แค้นให้โดมด้วย ..นังปานรุ้งไม่ใช่แค่แย่งผัวแม่ไป !! แต่มันยังแย่งพ่อของลูกไปด้วย”
โดมชะงักอึ้ง “พ่อ ???????? !!!!!!!!”
ปานรุ้งกับวาสุเทพเข้ามาได้ยินพอดี
วาสุเทพตกใจ “อะไรนะยา?”
กติยามองวาสุเทพ พอเห็นวาสุเทพเจ็บ กติยายิ่งมีความสุข จึงพรั่งพรูบอกความจริงทั้งหมด “ผู้ชายคนนี้คือพ่อของโดม!!” กติยามองปานรุ้งด้วยสายตาเกลียดชัง “นังปานรุ้งมันแย่งพ่อไป! ..แม่ต้องเลี้ยงโดมมาคนเดียว!..โดมต้องกลายเป็นคนไม่มีพ่อ!”
ปานรุ้ง วาสุเทพ โดมต่างมองกติยาอึ้ง ช็อค
โดมคราง “ไม่จริง ...”
กติยาพูดอ่อนโยน “ลูกเคยบอกแม่ใช่มั้ยว่าอยากเห็นหน้าพ่อ..” เธอหันไปหาวาสุเทพ “พี่เทพคะ... นี่โดม ลูกของเราสองคนค่ะ” แล้วหันไปหาโดม “กราบพ่อเค้าสิลูก!!!”
โดมหันไปจ้องหน้าวาสุเทพ วาสุเทพมองหน้าโดมแล้วอึ้งช็อค “แปลว่าแม่รู้ว่าผมกับวาดเป็นพี่น้องกัน ..แล้วแม่ก็ให้กับวาด..” โดมเจ็บปวด “รักกันอย่างชู้สาว ..” โดมไม่คิดว่าแม่แท้ๆจะใช้ตัวเองเป็นเครื่องมือแบบนี้ “ ...แม่ทำกับผมอย่างนี้ได้ยังไง”
“ก็เพื่อความสะใจไง ..โดมไม่สาแกใจเหรอที่เห็นผู้ชายที่ทิ้งเรากำลัง จะแดดิ้นตายอยู่ตรงหน้า !! ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“คนที่กำลังจะตายตรงหน้าแม่ ..ไม่ได้มีแค่เค้า ..แต่มันรวมถึงผมด้วย!” โดมจะเดินไป
“โดมจะไปไหนลูก?”
“อย่าตามผมมาครับแม่! ผมไม่มีความหมายอะไรสำหรับแม่อีกแล้ว ที่ผ่านมาแม่เลี้ยงผมเพราะต้องการใช้ผมเป็นเครื่องมือแก้แค้นเค้ากับคุณปานรุ้ง ถือซะว่าผมทดแทนพระคุณที่แม่เลี้ยงผมมาหมดแล้วนะครับ”
“ไม่ลูก!!! แม่รักลูกนะโดม อย่าทิ้งแม่ไป”
“แม่ไม่ได้รักผมหรอกครับ แม่รักความแค้นของแม่ต่างหาก” โดมวิ่งหนีไปทันที
กติยารีบวิ่งตาม “โดม!!! กลับมาหาแม่ โดม!!!” กติยาจะตามโดมไป