บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 1 หน้า 5

ปานรุ้งหันไปมองตามเสียงเห็นคมขวัญรีบเดินเข้ามาหาตนแล้วชะงักนิดนึง ไม่คิดว่าคมขวัญจะมารับ แอบดีใจที่แม่มารับ ปานรุ้งเข็นรถใส่กระเป๋าเดินทางไปหาคมขวัญ “I don’t believe it. MY BEAUTIFUL MOTHER IS HERE !!” 

“แม่ขอโทษที่แม่มาช้า พอดีแม่ติดงานนิดหน่อย ลูกไม่โกรธแม่นะ" 

“ไม่โกรธหรอกค่ะ ต่อให้แม่ไม่มา  รุ้งก็ไม่รู้สึกอะไร เพราะรุ้งโดนแม่ทิ้งจนชินแล้ว” ปานรุ้งพูดยิ้มๆ คมขวัญชะงัก แต่ปานรุ้งยังยิ้มปกติ แล้วเปลี่ยนเรื่องโดยถามหากติยา “แล้วกติยาไม่มาเหรอคะ ก่อนรุ้งมา ..รุ้งเขียนจดหมายบอกยาแล้วนะว่าให้มารับ ไม่เจอตั้ง 8 ปี หวังว่ายาจะสวยขึ้น ไม่ขี้บ่น ไม่เจ้าระเบียบ and No dress up like an old lady อย่างเมื่อก่อนอีกนะ”

“ว่าใครแต่งตัวเป็นป้าจ๊ะรุ้ง” กติยาเดินเข้ามาหาปานรุ้งเอ่ยทัก หญิงสาวแต่งตัวเรียบร้อย ใส่แว่นตา ดูสุขุมเหมือนครูเจ้าระเบียบ  อย่างที่ปานรุ้งทักไว้ไม่มีผิด 

ปานรุ้งมองการแต่งตัวของกติยา แล้วขำ “ก็ว่าผู้หญิงที่แต่งตัวอย่างยานี่ไง รุ้งส่งเสื้อผ้าเก๋ๆ จากนิวยอร์กให้ยาตั้งหลายชุด ทำไมไม่เอามาใส่” 

“ยาก็เขียนจดหมายไปบอกรุ้งแล้วไง ว่าแบบนั้นมันโป๊ ยาชอบใส่แบบนี้” 

“OKAY” ปานรุ้งอ้าแขนรอกติยากอด “Please give me a big hug now like you always do” แสดงความรู้สึกลึกๆ ว่า เมื่อแม่ไม่กอด ปานรุ้งจะหาอ้อมกอดอื่นทดแทน  

กติยาเข้าไปกอดปานรุ้ง ปานรุ้งยิ้มมีความสุข 

คมขวัญมองปานรุ้งที่กอดกติยาแล้วรู้สึกสะเทือนใจเหมือนกันว่านานเท่าไรแล้วที่ไม่เคยกอดผู้เป็นลูก“งั้นเรากลับบ้านกันได้แล้ว..แม่ให้คนขับรถวนมารอรับลูกที่หน้าประตูแล้ว” 

ปานรุ้งคิดๆ “คนขับรถ ? .....คนขับรถของแม่ใช่ลุงกอบคนเดิมรึเปล่าคะ?” 

บริเวณหน้าประตูทางออกสนามบิน เกื้อขับรถวนมาจอดรอรับปานรุ้ง หญิงสาวเดินคุยมากับกติยา โดยมีคมขวัญเดินตาม คอยมองปานรุ้งที่คุยยิ้มร่าเริงกับกติยาด้วยสีหน้ายิ้มมีความสุข

เกื้อมองเห็นปานรุ้งเดินสวยสง่า การแต่งตัวและแต่งหน้าที่โดดเด่นกว่าผู้หญิงไทย ความสวยงามของปานรุ้งทำให้เกื้อยืนอึ้งตะลึงไป 

“เกื้อ..ขนกระเป๋าคุณรุ้งไปที” คมขวัญเอ่ยกับเกื้อ ชายหนุ่มยังยืนมองปานรุ้งอย่างตะลึงอยู่ จนไม่ทันฟังคำสั่งของคมขวัญ “นายเกื้อ !!” คมขวัญเรียกเสียงดังขึ้น เกื้อสะดุ้งจนไปชนคนที่ยืนข้างหลัง ชายหนุ่มรีบหันไปไหว้ขอโทษด้วยสีหน้าแหยๆ

ปานรุ้งเห็นอาการเกื้อแล้วขำๆ “Who is that handsome guy คะแม่ ?” 

คมขวัญไม่พอใจนิดๆ ที่ ปานรุ้งออกอาการชมผู้ชาย ไม่สำรวม โดยเฉพาะเกื้อที่เป็นลูกคนใช้ คมขวัญพูดเสียงเข้ม เน้นว่าเกื้อเป็นลูกใคร ให้ปานรุ้งระวังกริยา“นั่นเกื้อ ลูกชายนายกอบกับยายปิ่น! คนขับรถกับแม่ครัวที่บ้านเราไงลูก”