บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 4 หน้า 2

ทันใดนั้นหญิงสาวได้ยินเสียงปานรุ้งเรียกวาสุเทพ “พี่เทพคะ” 

กติยาชะงักที่ได้ยินปานรุ้งเรียกวาสุเทพอย่างสนิทสนม จึงรีบลุกขึ้นแล้วเดินตามเสียงปานรุ้งไปทันที

กติยาเดินออกจากบ้านพักมองหาปานรุ้ง แล้วก็เห็นปานรุ้งใส่กางเกงสั้นมาก กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้น แลดูเย้ายวนใจ กำลังโบกมือให้วาสุเทพที่วิ่งออกกำลังกายริมชายหาดอยู่ไกลๆ

ปานรุ้งตะโกนพูดกับวาสุเทพ “พี่เทพอย่าไปวิ่งไกลนักนะคะ  รุ้งให้เวลาวิ่ง 20 นาที  ถ้ากลับช้า..รุ้งไม่เหลืออาหารเช้าไว้ให้ด้วย” 

กติยามองปานรุ้งที่พูดกับวาสุเทพด้วยเสียงเหมือนหยอกล้อดูสนิทกันเหมือนไม่ใช่เพิ่งเจอกันครั้งแรกก็รู้สึกระแวงสงสัย

ปานรุ้งหันมาเห็นกติยายืนอยู่ “อ้าวยา ...ตื่นแล้วเหรอ ?” 

“รุ้งกับพี่เทพตื่นนานแล้วเหรอ ?”

“สักพักแล้วล่ะ” 

“ไม่เห็นมีใครปลุกยา” 

“ก็รุ้งกับพี่เทพเห็นยายังนอนหลับสบาย รุ้งอยากดูพระอาทิตย์ขึ้น พี่เทพเลยมาเป็นเพื่อน แล้วเราก็ไปสะพานปลากัน พี่เทพบอกอยากกินข้าวต้มปลา  รุ้งเลยซื้อปลาจะทำข้าวต้มให้พี่เทพ...” ปานรุ้งจงใจเรียกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงสนิทสนม

อยู่ๆ กติยารู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาอย่างรับไม่ได้ที่เห็นอีกฝ่ายทำตัวสนิทสนมกับคนของตนจึงพูดสวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงห้วนๆ “ไม่เป็นไร” ปานรุ้งชะงักมองกติยา กติยาพยายามพูดให้ปกติ “ยาไม่อยากให้รุ้งลำบาก รุ้งมาในฐานะแขก ยาดูแลพี่เทพเอง ยารู้ว่าพี่เทพชอบกินรสชาติไหน” กติยาพูดจบก็เดินเข้าบ้านไป 

ปานรุ้งมองตามอีกฝ่ายมีสีหน้าครุ่นคิด

กติยาเดินเข้ามาในครัวแล้วดูของสดที่ปานรุ้งซื้อใส่ตะกร้ามา ยิ่งเห็นข้าวของเหล่านั้นก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดอย่างบอกไม่ถูก ทั้งโกรธและน้อยใจที่วาสุเทพไปกับปานรุ้งสองคน แทนที่จะปลุกตัวเองไปด้วย 

ปานรุ้งเข้ามามองอาการกติยาอย่างยิ้มๆ ดูออกว่า กติยาไม่พอใจที่ตัวเองดูสนิทกับวาสุเทพ ปานรุ้งตีหน้าซื่อเอ่ยถาม “แล้วพี่เทพชอบรสอะไรล่ะ เผื่อคราวหน้ารุ้งทำอะไรให้พี่เทพกินจะได้จำไว้” 

กติยาที่หันหลังให้ปานรุ้ง พยายามตอบนิ่งๆ “รสจืด”

“จริงเหรอ ? ...รุ้งว่าพี่เทพชอบรสจัดจ้านมากกว่านะ” 

กติยาพูดเสียงขำๆ แต่ในใจมันหงุดหงิดตะหงิดๆ ที่ปานรุ้งแสดงตัวว่ารู้จักวาสุเทพมากกว่าตน “รุ้งเพิ่งรู้จักพี่เทพ  รุ้งรู้ได้ยังไงว่าพี่เทพชอบรสจัด”