บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 13 หน้า 3

“คุณชูนามคงมาแล้วล่ะครับ”  ปริญญาเอ่ยพลางเดินไปเปิดประตู กลับกลายเป็นวาสุเทพเดินเข้ามากับกติยา  วาสุเทพกับกติยายกมือไว้คมขวัญ วาสุเทพหันไปมองปานรุ้ง

“พี่เทพ ...” ปานรุ้งไม่คิดว่าวาสุเทพกับกติยาจะมา

วาสุเทพเดินเข้ามายืนข้างๆ เตียงปานรุ้ง  โดยมีกติยาเดินตาม “รุ้งเป็นยังไงบ้าง ? ..พี่เห็นข่าวหน้าสังคมลงว่ารุ้งคลอดแล้วก็เลยซื้อของบำรุงมาเยี่ยม” ชายหนุ่มเอากระเช้าของบำรุงวางที่โต๊ะข้างๆ เตียงของปานรุ้ง 

หญิงสาวมองกระเช้าของบำรุงของวาสุเทพ  แล้วนึกไปถึงซุปหูฉลามที่วาสุเทพแอบเอามาให้เธอตลอด “ขอบคุณนะ ..สำหรับของบำรุงทุกอย่างที่พี่ให้รุ้ง”

วาสุเทพชะงักนิดนึง  แล้วมองปานรุ้งอย่างลังเลนิดๆ ว่าปานรุ้งรู้เรื่องซุปหูฉลามรึเปล่า แต่พยายามตอบกลางๆ ไว้“ไม่เป็นไร  พี่ยินดี” 

กติยามองวาสุเทพกับปานรุ้งที่พูดเหมือนมีอะไรบางอย่างต่อกัน ก็รู้สึกไม่พอใจนัก จึงหันไปมองลูกของปานรุ้งที่คมขวัญอุ้ม  แล้วพูดเสียงดังนิดนึง เรียกสติวาสุเทพ “ลูกของรุ้งเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะคุณป้า”

“ผู้ชายจ้ะ” 

วาสุเทพมองลูกปานรุ้งด้วยสายตาเอ็นดู “น่าเกลียดน่าชังมากนะครับ” 

วาสุเทพเดินไปยืนใกล้ๆ คมขวัญ แล้วยื่นหน้าไปหยอกเล่นกับลูกของปานรุ้ง เหมือนพ่อหยอกลูก ปานรุ้งมองภาพวาสุเทพที่มองดูลูกของตัวเองแล้วยิ่งเจ็บ ยิ่งอยากให้พ่อของลูกเป็นวาสุเทพ กติยามองวาสุเทพที่ดูเอ็นดูลูกของปานรุ้งด้วยความรู้สึกเจ็บเหมือนกัน วาสุเทพดูเหมือนพ่อของลูกปานรุ้ง  ส่วนตัวเองเหมือนส่วนเกิน แต่กติยาพยายามปั้นหน้าเชิด พร่ำบอกตัวเองว่า วาสุเทพเป็นของตัวเอง  ไม่ใช่ของปานรุ้ง อย่ากลัว 

“พี่เทพอยากลองอุ้มลูกไหมคะ ?” ปานรุ้งเอ่ยถามขึ้น

กติยาฟังปานรุ้งพูด เหมือนว่าวาสุเทพเป็นพ่อของลูก  ก็ไม่พอใจเผลอพูดเสียงดังออกมา “ไม่ !”

ทั้งวาสุเทพ ปานรุ้ง คมขวัญ และน้อยมองกติยาอย่างตกใจ  แต่คมขวัญก็เข้าใจดีว่ากติยารู้สึกยังไง

กติยาพูดต่อด้วยเสียงอ่อนลง “พี่เทพยังไม่ได้ล้างมือ แถมเพิ่งกลับมาจากที่ทำงาน  เสื้อผ้าโดนฝุ่นมา ..อย่าอุ้มเลยค่ะ เดี๋ยวเด็กติดเชื้อโรค..คุณชูนามจะว่าได้นะคะว่าเราทำลูกของเขาป่วย” 

ปานรุ้งมองกติยาอย่างรู้ทันว่ากติยาจงใจตอกย้ำเรื่องสถานะของวาสุเทพว่า ปานรุ้งมีสามีชื่อชูนาม ไม่ใช่วาสุเทพ “งั้นวันหลังพี่เทพค่อยมาอุ้มก็ได้ค่ะ” 

กติยามองปานรุ้งไม่พอใจ แต่บอกตัวเองว่า “ฉันคือผู้ชนะ ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าฉันชนะเธอ” กติยาพูดยิ้มๆ “ยากับพี่เทพคงรับปากรุ้งไม่ได้  ว่าจะมาเยี่ยมรุ้งได้อีกรึเปล่า เพราะยากับพี่เทพต้องดูแลเรื่องเรือนหอที่กำลังปลูกใหม่อยู่..ยาต้องขอบคุณคุณป้าอีกครั้งนะคะ  ที่ขายที่ผืนนั้นให้พี่เทพกับยาสร้างเรือนหอ” 

“เอ่อ ..จ้ะ” คมขวัญชะงัก  สบตากับปริญญา เพราะตัวเองยังไม่ได้บอกปานรุ้งเรื่องขายที่ดินผืนนั้นให้วาสุเทพ

ปานรุ้งมองกติยา แล้วมองคมขวัญด้วยสีหน้าสงสัย “นายแม่ขายที่ดินอะไรคะ ? ...ทำไมรุ้งไม่รู้เรื่องเลย !” 

คมขวัญมองปานรุ้งอย่างอ้ำอึ้ง ส่วนกติยาได้ยินว่าปานรุ้งไม่รู้เรื่องคมขวัญขายที่ดินก็ยิ่งยิ้มได้ใจ