บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 13 หน้า 4
เวลาไล่เลี่ยกันนั้น ชูนามขับรถเข้ามาจอดที่ลานจอดรถในโรงพยาบาล แต่ยังไม่กล้าลง หันมองไปรอบๆอย่างกลัวๆ ทันใดนั้นมีคนมาเคาะกระจกข้าง ชูนามตกใจ “เย้ย!!!” ชายหนุ่มหันไปเห็นเป็นกอบยืนอยู่ข้างรถ “นายกอบ!!! มาเคาะทำไมตกใจหมด”
“ผมเห็นคุณชูนามขับมาจอดตั้งนานแล้วไม่ยอมลงเลยนึกว่าเป็นอะไรน่ะครับ”
ชูนามนึกได้รีบลงจากรถ “นี่นายกอบ มีใครมาถามหาฉันที่นี่ไหม”
“โอยยยย...เค้าตามหากันตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ตอนที่คุณหนูปวดท้องจะคลอดน่ะครับ ว่าแต่คุณไปไหนมาล่ะครับถึงได้ไม่มาเฝ้าคุณหนูตอนคลอด”
“แม่ฉันป่วยน่ะ ไปเฝ้ามาทั้งคืนนี่ยังไม่ได้นอนเลย...แล้วเช้านี้มีใครมาถามหาฉันไหม”
“ก็มีแต่คุณหนูล่ะมั้งครับ...คุณรีบขึ้นไปดูคุณหนูเถอะครับ...”
ชูนามรีบเดินเข้าไปในอาคาร แต่ก็ยังไม่วายมองอย่างระมัดระวัง
ภายในห้องพักฟื้นของปานรุ้ง หญิงสาวมีสีหน้าไม่พอใจที่รู้ว่าคมขวัญเอาที่ดินของคุณตาไปขายให้วาสุเทพกับกติยา “แม่ขายที่ดินของคุณตา ..โดยที่แม่ไม่บอกรุ้งสักคำ”
“แม่กำลังจะบอก แต่รุ้งคลอดลูกเสียก่อน"
“ยาขอโทษนะคะคุณป้า ยาไม่รู้ว่าคุณป้ายังไม่ได้บอกรุ้งเรื่องนี้” กติยาหันไปทางปานรุ้ง “รุ้งอย่าโกรธคุณป้าเลยนะ คุณป้าคงจำเป็นจริงๆ ถึงขายที่ผืนนั้น”
ปานรุ้งมองคมขวัญด้วยสายตาสงสัยว่า "แม่มีความจำเป็นอะไร ทำไมถึงต้องขายที่ดินผืนนั้นไป”
“เอาเถอะรุ้ง ไว้รุ้งออกจากโรงพยาบาล แล้วเราค่อยคุยกันนะลูก”
“แต่ถ้ารุ้งไม่อยากขายที่ดินผืนนั้น พี่คืนที่ดินให้รุ้งก็ได้นะ” วาสุเทพเอ่ยขึ้น
กติยาหันมามองวาสุเทพอย่างไม่อยากเชื่อ “พี่เทพ ...”
วาสุเทพหันไปมองคมขวัญด้วยสายตาเข้าใจความคิดคมขวัญดี“ส่วนเรื่องเงินคุณป้ายังไม่ต้องคืนผมตอนนี้ก็ได้ครับ" ชายหนุ่มพยายามพูดเป็นเสียงขำๆ “ถือว่าผมฝากไว้ ผมจะใช้เมื่อไหร่ ค่อยไปถอนจากคุณป้า”
กติยามองวาสุเทพด้วยสายตาเจ็บปวด มันเหมือนกติยาตบปานรุ้ง แต่วาสุเทพออกตัวรับแทน โดยไม่แคร์ความรู้สึกเธอ
ปานรุ้งมองวาสุเทพด้วยสายตาอย่างเจ็บปวด ยิ่งวาสุเทพทำดีกับเธอเท่าไร ความเจ็บที่เลือกคนผิดก็ทวีขึ้นเท่านั้น “ไม่เป็นไรค่ะ ..แม่ขายให้พี่เทพแล้วก็ขายเลย ..รุ้งไม่เอาคืน แต่รุ้งขออะไรอย่างอื่นแทนได้ไหมคะ ?”
คมขวัญ กติยา และปริญญาต่างมองว่า ปานรุ้งต้องการอะไรจากวาสุเทพ
วาสุเทพมองปานรุ้งอย่างสงสัย “รุ้งจะขออะไรพี่เหรอ ?”
ปานรุ้งมองที่ลูก “รุ้งอยากให้ลูกของรุ้ง ..โตขึ้นมาเป็นคนดี เข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว จิตใจมั่นคง แต่ยังอ่อนโยน อบอุ่น อย่างพี่เทพ..รุ้งชื่อปานรุ้ง.. “ หญิงสาวหันไปมองวาสุเทพ “รุ้งขอให้ลูกของรุ้งชื่อ "ปานเทพ" “
กติยาทนยืนฟังต่อไปไม่ไหว หันไปลากับคมขวัญ “ยากับพี่เทพคงต้องขอตัวกลับก่อน เพราะต้องไปแจกการ์ดแต่งงานอีกหลายที่”