บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 10 หน้า 2
“หรือคุณไม่มี”
ธามเจ็บ “มี”
“คุณรักเธอมากใช่มั้ย”
“ใช่”
“งั้นคุณคงรู้ว่าคุณทรยศหักหลังเธอไม่ได้ ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าหรือลับหลังก็ตาม”
“ผู้หญิงคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ”
ย่าหยาเน้น “ฉันคิดอย่างนั้น ฉันจะไม่มีวันทรยศคนที่ฉันรัก”
ธามถามกวนๆ “แน่ใจ”
“มั่นใจ”
“ฉันจะทำให้เธอทรยศคนที่เธอรัก ฉันจะทำให้เธอรักฉันให้ได้”
“คุณพูดเพราะต้องการจะกวนประสาทฉันหรืออะไรก็ตาม แต่ฉันขอบอกตรงนี้เลยว่า ไม่มีวัน”
ทั้งคู่มองตากันอย่างท้าทาย
ที่ฉั่วเทียนเหลา โบตั๋นพยายามประคับประคองตัวเองขณะร้องเพลง แต่เพราะเมาหนักจึงยืนเซไปมาแถมร้องเพลงยานคางเป็นเมรีขี้เมา หยกมณีที่กำลังต้อนรับแขกอยู่ด้านล่าง รวมทั้งลูกค้าอื่นๆต่างพากันมองขึ้นไปบนเวที สักครู่ แขกเริ่มโห่ ไม่พอใจ
“อะไรกันวะ ลื้อร้องเพลงอารายของลื้อ ฟังม่ายรู้เรื่อง”
“ร้องยังงี้ไม่ต้องร้องดีกว่า หนวกหู!!!!”
หยกมณีเห็นท่าไม่ดี รีบขึ้นไปบนเวที แล้วกระซิบโบตั๋น “ไปพักก่อนไป” หยกมณีบอกกับแขก “ต้องขอโทษด้วยนะค้า วันนี้อาโบตั๋นอีไม่สบาย ใจเย็นๆ เดี๋ยวหยกร้องเพลงเพราะๆให้ฟังแทนนะคะ”
โบตั๋นเดินโงนเงนลงเวทีมาตามทาง เจอสุ่ยยืนกอดอกมองมาด้วยสายตาตำหนิ “อั๊วะขอคุยด้วยหน่อย”
โบตั๋นอึ้ง หยกมณีแอบมองโบตั๋นกับสุ่ยจากบนเวที เฉียงก้าวออกจากมุมมืดมาแอบมองโบตั๋น
ที่ห้องทำงานสุ่ยที่ฉั่วเทียนเหลา โบตั๋นจ๋อยสนิท ก่อนจะเอ่ยปาก “โบตั๋นขอโทษ”
“ขอโทษแล้วมันดึงภาพเดิมของลื้อกลับมาได้มั้ย ใครๆที่รู้จักลื้อเคยเห็นลื้อเขาพูดกันทั้งนั้นว่าลื้อเป็นดอกไม้งามสมชื่อโบตั๋น แล้วนี่อาราย”
“โบตั๋น... “ โบตั๋นปล่อยโฮ
“ลื้อมีเรื่องกับเฮียกระทิงใช่มั้ย อีทำร้ายลื้อตบตีลื้อเหรอ” โบตั๋นส่ายหน้า “หรือว่าอีไล่ลื้อออกจากบ้าน ไม่เลี้ยงดูลื้อแล้ว”
โบตั๋นส่ายหน้า “ไม่ค่ะ เฮียยังให้ที่พัก ให้เงินโบตั๋นใช้ทุกเดือน”
“แล้วลื้อจะเอาอะไรอีก”