บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 10 หน้า 3
โบตั๋นระเบิดอารมณ์ “โบตั๋นอยากให้เฮียรัก อยากให้เฮียสนใจโบตั๋นบ้าง!!!!!!”
สุ่ยถอนใจ “นึกว่าเรื่องอะไร ลื้อเลิกเพ้อฝันได้แล้ว อียังดูแลลื้อแล้วลื้อก็เป็นเมียอี แค่นี้ก็นับว่าโชคดีกว่าผู้หญิงทั้งเยาวราชแล้ว”
“คุณสุ่ยไม่เข้าใจ”
“ทำไมอั๊วะจะไม่เข้าใจ!! อั๊วะเกิดก่อนลื้อตั้งกี่ปี มีผัวมาแล้วตั้งกี่คน อั๊วะยังไม่เคยเห็นเลยว่า ความรักหน้าตามันเป็นยังไง เฮียกระทิงอีเพิ่งหมดรักลื้อเหรอ หรืออีก็เป็นยังงี้ของอีมาตั้งนานแล้ว ถามใจลื้อดู” โบตั๋นอึ้งกิมกี่
พนักงานเสิร์ฟเคาะประตู ก่อนจะเปิดเข้ามา “เสี่ยเล้งอยากพบคุณสุ่ยค่ะ” สุ่ยพยักหน้ารับรู้ พนักงานเสิร์ฟเดินออกไป
“ลื้อกลับไปนอนไป แล้วก็หายบ้าไวไว จะได้ตั้งใจทำมาหากินสักที”
โต๊ะประจำเสี่ยเล้งในฉั่วเทียนเหลา สุ่ยเดินเข้าไปหาเสี่ยเล้งที่นั่งดื่มเหล้าจีนที่โต๊ะประจำ หยกมณียังคงร้องเพลงอยู่บนเวที แต่ตาคอยเหล่มองเสี่ยเล้งกับสุ่ย
“เสี่ยเล้งมานานรึยังค้า ให้เด็กไปตาม มีอะไรให้สุ่ยรับใช้หรือคะ”
“อั๊วะอยากรู้ว่าทำไมอาหยาไม่มาทำงาน เห็นเด็กบอกอีไม่มาทั้งวัน ไม่สบายรึเปล่า”
หยกมณีร้องเพลงแบบพะวักพะวง อยากรู้ว่าเสี่ยเล้งกับสุ่ยคุยอะไรกัน
“เปล่าค่า อีไม่ได้เป็นอะไรค่ะเสี่ย แค่มีคนขอตัวอีไปเป็นเลขาที่ภูเก็ต 2-3 วันค่ะ”
เสี่ยเล้งตัวชาวูบเมื่อได้ยินคำว่า “ภูเก็ต” “ใคร”
“เฮียกระทิงค่ะเสี่ย”
เสี่ยเล้งกระแทกถ้วย จนเหล้าในถ้วยกระฉอก แล้วเดินออกไปจากร้านทันที สุ่ยตกใจมองตามงงๆ ในขณะที่หยกมณีอยากรู้เรื่องจนแทบจะโยนไมค์ทิ้งกลางเพลง
โบตั๋นเดินถือขวดเหล้ากระดกใส่ปากโซเซ เมาหนักกว่าเดิมมาตามทาง
เฉียงตามมาด้วยความเป็นห่วง “พอเถอะครับคุณโบตั๋น ผมว่าคุณดื่มมากไปแล้ว”
โบตั๋นหรี่ตามอง “คุณอีกแล้วเหรอ ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน จะไปไหนก็ไป” โบตั๋นเดินหนี เฉียงยังคงเดินตามด้วยความเป็นห่วง “จะเดินตามทำไม โน่น..ไปตามดูแลนายหญิงคนใหม่ของเฮียโน่น ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน”
เฉียงคว้าขวดเหล้าจากมือโบตั๋น แล้วเขวี้ยงทิ้ง “คุณเมามากแล้ว พอสักที”
“เหล้าฉัน!!!!” โบตั๋นหันมาทุบเฉียง ทำตาขวางใส่ “มายุ่งอะไรกับฉันนักหนา แอบรักฉันรึไงถึงได้ตามอยู่ได้!!!!”
เฉียงชะงักกึก หน้าชา “คุณเมามาก”
โบตั๋นพูดด้วยอารมณ์เหงา เปล่าเปลี่ยว ขมขื่น สับสน โหยหา ต้องการ และเมา ทุกอย่างผสมปนเป
“ก็ดีเหมือนกัน ฉันเองก็ไม่มีใคร มีเฮีย เฮียก็ไม่รัก เกิดมา..ไม่เคยมีใครรักฉันจริงด้วยซ้ำไป งั้น..เรามาลองรักกันดูมั้ย” โบตั๋นโผเข้ากอดเฉียงอย่างขาดสติ