บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 10 หน้า 4
ที่ทำให้เฉียงใจเต้นยิ่งกว่าการกอดคือการที่หญิงสาวโน้มหน้าเขาลงมาจูบ เฉียงร้อนวูบวาบ ความต้องการลึกๆในใจกับสามัญสำนึกตีกันให้วุ่น สักครู่สามัญสำนึกก็เป็นฝ่ายชนะ เฉียงผลักโบตั๋นออกพอให้รู้สึกตัว “คุณเป็นเมียเฮียนะ!!!”
โบตั๋นแค่นหัวเราะทั้งน้ำตา “เมียเหรอ เรียกให้ถูกฉันแค่นางบำเรอต่างหาก” โบตั๋นยิ่งพูดยิ่งขมขื่น ในเมื่อถนอมเนื้อตัว แล้วธามไม่เห็นก็ปล่อยเนื้อปล่อยตัว ประชดแม่งเลย “ฉันให้โอกาสคุณแล้วนะ สร่างเมาเมื่อไหร่ ไม่มีแบบวันนี้แน่นอน” โบตั๋นดันเฉียงจนหลังติดกำแพง แล้วจูบกอดเฉียง จินตนาการว่าเฉียงคือธาม
เฉียงหมดความอดทน “คุณทำแบบนี้ทำไม!!”
“ก็ถ้าคุณไม่รักฉัน เราก็แค่สนุกกัน ไม่แน่..คุณอาจจะรักฉันก็ได้” โบตั๋นพูดแล้วก็เสียใจ..ร้องไห้ “ฉันแค่อยากให้คนรักฉัน มันผิดตรงไหน” โบตั๋นโถมเข้ามากอดจูบเฉียงอย่างคนโหยหาความรักอีกครั้ง
เฉียงดันโบตั๋นออก แล้วโพล่งขึ้นมาอย่างลืมตัว “ผิดที่ผมรักคุณไง!!! ผมรักคุณเกินกว่าจะทำลายคุณ ได้ยินมั้ยโบตั๋น!!!!”
โบตั๋นอึ้งตะลึง แล้วสักครู่ก็ปล่อยโฮร้องไห้ เหมือนสติกลับคืนมา รู้ว่าตัวเองทำอะไรบ้าบอลงไป
เสี่ยเล้งโผล่ออกมาเงามืดมุมตึก ได้ยินเรื่องทั้งหมด ตาเป็นประกายวาว
ห้องทำงานสุ่ยในฉั่วเทียนเหลา สุ่ยตกใจ ได้ยินเรื่องราวจากหยกมณี “อ๊ายหยา!!!!แล้วอีจะฆ่ากันตายมั้ยวะ ลื้อก็ไม่บอกอั๊วะก่อน อาหยก”
“ก็แจ้เข้ามานี่เกือบ 2 ทุ่ม อั๊วะทำงานจะทันได้บอกอะไรล่ะ”
“เรื่องความรักทำไมมันยุ่งยังนี้วะ ดีนะที่เฮียกับซ้อใหญ่ตายแล้วไม่มีลูก อั๊วะเลยได้เป็นเจ้าของที่นี่ ให้อั๊วะไปหาผัวใหม่อีก อั๊วะไม่เอาหรอก เจอคนดีก็ดีไป เจอคนไม่ดีขึ้นมาเมื่อไหร่ เก๊กซิมตายห่า แล้วลื้อกับอาอันล่ะเป็นยังไง”
หยกมณีเขิน “ก็..ดีแจ้”
สุ่ยพยักหน้ายิ้ม “ดีๆ” แล้วสุ่ยก็กลับมาถอนใจเฮือกอีก “เฮ้อออ.. เฮียกระทิงกับเสี่ยเล้งจะตีกันตายมั้ยวะ อาหยาอยู่ที่นี่ ถ้ามาตีกันในร้านอั๊วะจะทำยังไงดีวะ เฮ้อ!!”
สุ่ยถอนใจยาวอีกเฮือกใหญ่
เฉียงเดินมาตามทางกับโบตั๋นอย่างเงียบเชียบ จนถึงหน้าหอพัก
โบตั๋นรวบรวมสติพูด แต่ไม่กล้าหันมาสบตาเฉียง “ฉัน..ขอโทษที่ขาดสติ”
“ผมอยากให้คุณกลับมาเป็นโบตั๋นคนเดิม”
“ฉันจะเป็นคนเดิมได้ยังไง ในเมื่อทุกอย่างมันไม่เหมือนเดิม” โบตั๋นหันกลับจะเดินเข้าหอพัก เฉียงคว้ามือไว้ ในจังหวะที่จิวเดินผ่านจุดนั้นแล้วเห็นเข้าพอดี จิวรีบหลบเข้าเสาไฟฟ้าข้างทาง โบตั๋นหันมา
“เรื่องที่พูดเมื่อกี้ ผม..ขอโทษ”