บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 2
ห้องนอนสโรชา สโรชาเดินเหนื่อย หมดแรง มองดูห้องโล่งๆ มีเตียงที่นอนสะอาด มีตู้หนึ่งใบ มีโต๊ะ เธอนึกถึงที่ธาราบอก “ห้องนี้ของเธอ คงอยู่ได้นะ พลับพลึง”
“เหนื่อยชะมัดเลย พลับพลึง .. ลิลลี่ พลับพลึง ชื่อนี้ก็เก๋ดีเหมือนกันนะ ..” สโรชากระโจนลงนอนแผ่กางแขนกางขาบนเตียง หลับตา หลับไป
เด็กหญิงสโรชาตอน 5-6 ขวบ นอนอยู่บนเตียง ละเมอสะอื้น พิสิฐและลัดดาในชุดไว้ทุกข์เดินเข้ามาลงนั่งที่เตียงแตะปลุก
“ลิลลี่ ตื่นเถอะลูก”
เด็กหญิงสโรชาสะดุ้ง ลุกขึ้น “ป่าป๊า แม่ไม่กลับมาแล้วใช่มั้ยคะ แล้วลิลลี่จะอยู่กับใคร”
“อยู่กับป๊าไงลูก”
“อยู่กับน้าด้วยค่ะ จะให้เป็นน้า เป็นแม่ได้ทั้งนั้น”
เด็กหญิงสโรชามองลัดดา งงๆ หยุดร้องไห้ มองพิสิฐกับลัดดาสลับกัน แก้วพี่เลี้ยงมองอยู่ห่างๆ
รถยนต์แล่นเข้าบ้าน นายมุ่ยเปิดประตูรถให้สโรชาในชุดนักเรียนวัยมัธยมลง พิสิฐออกมารับลูก
สโรชาไหว้พ่อ “สวัสดีค่ะ” สโรชาเดินเข้าหาพ่อ
จังหวะนั้นลัดดาเดินออกมาจากข้างใน กอดแขนพิสิฐไว้ข้างหนึ่งหลวมๆ ยิ้มให้สโรชา สโรชาเห็นลัดดาก็หุบยิ้ม เลิกความคิดที่จะกอดพ่อ ยกมือไหว้ลัดดา แล้วเดินเข้าบ้านไป ลัดดามองตาม งง
สโรชาวัยมัธยม ลุกยืนหันมาหาพิสิฐ “ให้ลูกไปเถอะนะคะป๊า ลูกสัญญาจะตั้งใจเรียน”
“ป๊าว่า มันเร็วไปนะลูก ทำไมไม่รอให้จบมัธยม”
“ไปเมื่อไหร่ก็เหมือนกันละค่ะป๊า ถึงอยู่เมืองไทย ป๊าก็ส่งลูกไปโรงเรียนประจำอยู่ดี”
“ก็นั่นลูกขอไปเอง ป๊าก็ตามใจลูกไง”
“งั้นตอนนี้ ป๊าก็ตามใจลูกอีกสิคะ ลูกอยากไปเรียนเมืองนอกค่ะ” สโรชาเข้าไปกอดพิสิฐ ประจบอ้อน
ลัดดาเดินมา หยุดมองห่างๆ พิสิฐไม่เห็น “ลูกไม่ชอบน้าลัดดาใช่มั้ย”
สโรชาชำเลืองหางตาเห็นลัดดา “ลูกสัญญาว่า ลูกจะกลับมาช่วยป๊าทำงาน เมื่อเรียนจบค่ะ คนมีการศึกษาเท่านั้น ที่จะรักษาสมบัติของป๊ากับแม่ไว้ได้”
“คุณพิสิฐคะ เลขาโทรมาบอกว่า ลูกค้ารออยู่นานแล้วค่ะ”
พิสิฐส่ายหน้าเดินไป ลัดดาหันมามองสโรชานิ่งๆอย่างเข้าหน้าสโรชาไม่ติด ก่อนจะตามพิสิฐออกไป
“ป๊าไม่รู้เหรอ ว่าลูกไม่อยากอยู่ร่วมบ้าน กับคนที่มาแทนที่แม่”
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
- อ่านเรื่องย่อ และชมตัวอย่างละครพลับพลึงสีชมพู ได้ที่นี่
- แอนดริว - ไอซ์ อมีนา ยกกองพลับพลึงสีชมพู ตะลุยถ่ายที่อิตาลี
- แอนดริว หวนจอลงละครประกบคู่ ไอซ์ อมีนา ใน พลับพลึงสึชมพู ได้ฤกษ์ดีบวงสรวงแล้ว!!