บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 24 หน้า 13
ประพันธ์และวิศรุตรีบเดินเข้ามา “คุณป้าที่ไหนไม่ทราบครับ อยู่ๆก็เข้ามา ผมบอกว่าที่นี่ปิดอยู่ก็ไม่สนใจ” วิศรุตเห็นแนนซี่ก็ประหลาดใจ ประพันธ์รีบบอก “นั่นไงครับ”
“แนนซี่” แนนซี่มองวิศรุตด้วยสายดุๆ เคืองที่เพิ่งรู้เรื่องวิศรุตจะแต่งงานโดยเฉพาะแต่งกับม.ร.ว.หญิงประสงค์สม
วิศรุตพาแนนซี่มาคุยอีกด้านหนึ่ง “จะมาทำไม่บอกผมก่อนครับ”
“บอกก่อนก็คงไม่รู้ว่าหลานจะแต่งงาน โดยไม่ปรึกษาป้าสักคำ นี่ยังไม่ได้ไปแสดงตัวใช่ไหมวิศรุต”
“ตอนนี้คงไม่จำเป็นแล้วล่ะครับ”
ประพันธ์ ธารา และอธิปรีบตามมาเกาะกลุ่มแอบฟังหน้าสลอนอย่างอยากรู้อยากเห็นที่บริเวณนั้น
“เห็นว่าหลานจะแต่งงานกับคุณหญิงประสงค์สม”
พวกแอบฟังมองหน้ากัน ที่แนนซี่เรียกวิศรุตว่าหลานก็พากันเลิกลัก “หลาน!!”
“ถ้าคิดว่าดีแล้วป้าก็ไม่ว่าอะไร แต่คนจะแต่งงานกันเขาก็ควรจะรู้ว่าคนที่เขาแต่งงานด้วยเป็นใคร จริงไหม”
“ที่ผมทำทุกอย่างมันมีเหตุผลนะครับ”
“จะเหตุผลอะไรก็ตาม ถ้าต้องหลอกลวงคนในครอบครัวไปตลอดชีวิต ป้าคงไม่เห็นด้วย เราเคยโกรธที่ถูกหลอก แต่วันนี้กลับทำซะเอง ยิ่งกับคนที่วังเทวาสถิตย์ ถ้าท่านหญิงกิรติโสภณ แม่ของหลานยังอยู่คงเสียใจมาก” วิศรุตนิ่งงันไปจนด้วยเหตุผล “พรุ่งนี้มีใครนำทางฉันเข้าวังได้บ้างจ้ะ”
ทุกคนยกมือ “พวกเราครับ/ค่ะ” แนนซี่รีบเดินไปหาพวกประพันธ์ ทุกคนรีบพาแนนซี่ออกไป
วิศรุตกลุ้มใจ “แนนซี่”
โฮมสเตย์ เวลากลางคืน บรรยากาศริมน้ำเงียบเหงา วิศรุตยืนมองดูแหวนในมืออย่างไม่มั่นใจกับการจะไปเปิดตัวที่วังเทวาสถิตย์กับแนนซี่
แนนซี่เดินเข้ามาอย่างรู้ว่าวิศรุตกำลังไม่สบายใจ “ทำไมจะต้องกังวล กับการทำในสิ่งที่ถูกต้องด้วยล่ะวิศรุต”
“แล้วแนนซี่รู้ได้ยังไงครับว่ามันถูกต้อง บางทีถ้าผมไม่บอกความจริงอาจจะเป็นสิ่งที่ดีกว่าก็ได้”
“ลืมที่ป้าเคยสอนเราตอนเด็กแล้วหรือไง ความจริง ความถูกต้องและความดี ต้องมาพร้อมๆกัน อย่าลังเลอีกเลยนะวิศรุต” แนนซี่จับมือวิศรุตอย่างเป็นการกำชับว่าเขาหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว
วังเทวาสถิตย์ เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงคอยกำกับทอดเนตร ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมและสาวใช้ที่จัดแจกันดอกไม้กันอยู่
ทิวาเข้ามา “มีแขกมาขอเข้าเฝ้าเสด็จเพคะ”
เสด็จพระองค์หญิงทรงแปลกพระทัย “ใครกัน”
“เขาบอกว่า ชื่อแนนซี่เพคะ”
เสด็จพระองค์หญิงวิสุทธิโสภีและม.ร.ว.หญิงประสงค์สมพากันแปลกใจ ว่าแนนซี่คือใคร