บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 16 หน้า 2
9 ธันวาคม 2558 ( 11:07 )
2.1M
สโรชาในโฉมพลับพลึงเพิ่งกลับมาถึง แอบได้ยินที่ธาราพูดพอดี กอดกระเป๋าเป้พิงฝาพยักหน้าหงึกๆ ได้จังหวะเหมาะ จะผลุบเข้าห้อง
วิศรุตหันไปเห็นพอดี “นั่นไง พลับพลึง มาซะค่ำเชียว แล้วกลับมายังไงน่ะ”
“แท็กซี่ค่ะ”
“อุ๊ย..” ธาราเพ่งดูหน้าตาเนื้อตัวสโรชา “ตัวดำอย่างกับไปตากแดดมาแน่ะ”
“อูย!! ดำอะไร นี่มันเงา ถ้าสว่างๆก็ขาวจ้ะ แหม .. ไปอาบน้ำก่อนนะคะคุณวิศรุต พลับพลึงเหนียวตัวค่ะ เดินทั้งวันเลย .. เดี๋ยวมาช่วยถูครัวนะ”
วิศรุตพยักหน้าอนุญาต สโรชารีบเผ่นเข้าห้อง วิศรุตมองตาม
ธารามองวิศรุตที่ทำท่าเหมือนจะเดินตาม “เดี๋ยวธาราจะกำชับให้ค่ะ ว่าอย่าลาปุบปับแบบนี้อีก” ธาราค้อนใส่ห้องสโรชา
ในห้องสโรชา สโรชาเหวี่ยงกระเป๋าวาง ยกมือไหว้ท่วมหัว “หาทางลงสวยๆได้ ลูกก็จะกลับบ้าน แล้วก็จะไม่พูดปดอีกแล้วเจ้าค่ะ”
เสียงทุบประตูห้องปังๆ สโรชาสะดุ้ง ธาราตะโกนสั่ง “พลับพลึง อย่าตื่นสายนะ พรุ่งนี้ทำอาหารเช้าด้วย”
“ค้า...”
วังเทวาสถิตย์ พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงฟังม.ร.ว.หญิงประสงค์สมเล่าเรื่องสนุกจากการไปเที่ยว
“มีเรื่องตื่นเต้นขนาดนั้นเชียวรึ? เสียชื่อบ้านเราแย่เลยสิ”
“ไม่เสียชื่อหรอกเพคะท่านย่า คุณสโรชายังบอกว่าที่ไหนๆก็มีทั้งคนดีและคนเลวเกิดเรื่องแบบนี้ ดีเสียอีกทำให้เรารู้ว่าใครเป็นเพื่อนที่เราพึ่งได้ ..งานนี้คุณประพันธ์เพื่อนของคุณวิศรุต ได้คะแนนจากคุณน้ำมนต์เพื่อนคุณสโรชาเยอะเลยเพคะ”
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงยิ้ม “เขาจีบกันอยู่รึ?”
“ทำนองนั้นละเพคะท่านย่า เขาน่ารักดีทั้งคู่เลยนะเพคะ”
“แล้วพี่ชายเราล่ะ เป็นยังไง ได้ดูแลใครบ้างไหม ในฐานะเจ้าของบ้านเหมือนเรา”
“ไม่เลยเพคะ พี่ชายก็อยู่แต่กับคนรักเขา นี่กลับมาก่อนตั้งแต่สายๆ ไม่ล่ำลาใคร”
“ไหนว่าตามไปดูแลน้องสาว ..บอกว่าเป็นห่วง”
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมฉงน คิดถึงเหตุการณ์เมื่อเช้า
เช้าที่ผ่านมา ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมเดินเลาะเลียบคลื่นอยู่ริมหาด หันไปมองน้ำมนต์ที่เดินลงมาหา หยุดรอ “คุณสโรชาล่ะคะคุณน้ำมนต์”
“คุณชายกับคุณวินิตาเรียกไว้ ขอคุยเรื่องส่วนตัวค่ะ น้ำมนต์เลยโดนไล่ลงมาเนี่ย”