บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 16 หน้า 3
9 ธันวาคม 2558 ( 11:07 )
2.1M
น้ำมนต์หัวเราะแบบไม่ถือสา ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมยิ้มขำไปด้วย เหลือบตามองบนบ้าน น้ำมนต์อัพอินสตาแกรม
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมยังนั่งทูลเล่าเรื่องถวายพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี “หญิงว่าพี่ชายคงอยากไปเจอคุณสโรชา มากกว่าที่จะตามไปดูแลหญิงนะเพคะ แล้วหญิงก็เดาออกด้วย ว่าพี่ชายกับคุณวินิตาตามไปคุยกับคุณสโรชาเรื่องอะไร”
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีพยักพระพักตร์เห็นด้วย ห่างออกมา ทิวาหันไปพยักพเยิดกับราตรีเบาๆ คิดตรงกัน
”ไปนอนเถอะหญิง .. ดึกแล้ว” พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีหันไปดุทิวาราตรี “พวกหล่อนก็ไปนอนได้แล้ว” ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมไหว้ลาแล้วออกไป ทิวาราตรีมองหน้ากัน กราบแล้วถอยออก พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงรำพึงอยู่ลำพัง “พิริยพงษ์ ก็ยังคงเป็นพิริยพงษ์”
ศาลานอกบ้านวิศรุต สโรชาออกมานั่งรับลม มีกระเป๋าคาดเอว เธอคิดถึงคำพูดน้ำมนต์
“กลัววางๆ อยู่ในบ้านนี้ แล้วใครมาเห็นเข้าสิ แกจะตอบว่าไง”
สโรชาพึมพำ “ชั้นไม่เที่ยวเอาไปวางทิ้งที่ไหนหรอกน่า พกอยู่กับตัวนี่แหละ”
สโรชาแหวกกระเป๋าดู จะหยิบกล่องแหวนออกมาเช็ค เสียงวิศรุตดังมาก่อนตัว “ยังไม่นอนอีกเหรอ”
สโรชารีบปิดกระเป๋า หันไปหา “คุณวิศรุต ! .. พลับพลึงออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์ค่ะ”
“ป้าที่มาน่ะ เขามาชวนพลับพลึงกลับบ้านนอกรึเปล่า”
“โอ๊ย .. ชวนก็ยังไม่พร้อมค่ะ .. พลับพลึงขอผลัดไปก่อน อยากทำงานกับคุณวิศรุต”
วิศรุตมองกระเป๋าคาดเอว “เก็บสตางค์ได้เยอะเหรอ ต้องพกกระเป๋าไม่วางเลย” สโรชาพยักหน้ารับ “ไหนเอามาดูซิ ได้เท่าไรแล้ว” วิศรุตเอื้อมจะแตะ
สโรชาเบี่ยงหลบ “ว้าย ไม่ให้ดูหรอกค่ะ อาย” สโรชากระเถิบออกไปอีก
“อายอะไร ก็ถ้าได้น้อย ชั้นอาจจะเติมให้นะ”
“ไม่เอาค่ะ พลับพลึงไม่รับ พลับพลึงจะแลกด้วยหยาดเหงื่อของพลับพลึงเอง”
“ตามใจ... แล้วจะหนีไปไกลอะไรนักหนา กลับมานี่ มาคุยกันก่อน”
สโรชากลับมายืนใกล้ๆ “เที่ยวทะเลสนุกไหมคะ?” สโรชามองตาแป๋ว
วิศรุตเอ็นดู “ไม่สนุกหรอก ไปทำงาน .. ที่จริงตอนอยู่ที่ทะเล ชั้นก็คิดถึงพลับพลึงเหมือนกันนะ”
สโรชาประหลาดใจ “เหรอคะ ทำไมคิดถึงคะ
“ไม่รู้สิ มีคนบางคนนะ เวลาอยู่ใกล้นานๆแล้ว ชั้นนึกถึงเธอทุกที” สโรชาสะดุ้ง “หรือว่า..เธอ กับเขา !!” วิศรุตคิดภาพสโรชาท่าทางเริดเชิด แต่งหน้าจัด แต่งตัวเจ็บ
“ทำไมคะ ?” สโรชาตกใจและกลัวจับได้
“หรือว่าเธอกับเขาจะเป็นฝาแฝดที่พลัดพราก .เออ ..เอาไว้สักวันนึง ชั้นจะพาเธอไปที่ออฟฟิศ จะได้เจอเขา
แล้วเทียบกันซิ ว่าเหมือนกันตรงไหนบ้าง”