บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 13 หน้า 5
สายัณห์ร้องลั่นอีกคน วิ่งเข้ามา แต่ไม่กล้าแตะพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี เก้ๆกังๆอยู่ “พระองค์หญิง ทรง ทรง ทรง..”
ทิวารีบพูด“เป็นลม !”
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภียังทรงมีพระสติ โบกหัตถ์ปฏิเสธ “ไม่ได้เป็นลม ชั้น ชั้นสบายดี หน้ามืดไปนิดเดียว ทิวา ราตรี ช่วยหน่อย”
ม.ร.ว.หญิงประสงค์สมวิ่งมาจากด้านใน “ท่านย่า !!”
สาวใช้จากหลายๆทิศ ต่างถลาออกมาดูกันวุ่นวาย
ริมน้ำ บ้านวิศรุต ธาราเดินพล่านกระวนกระวาย ริชาร์ดกับจอห์นนี่เดินวนหน้าบ้าน กำลังวิ่งเข้ามา
“ป่านนี้ตายรึยัง..ไอ้น้องตัวดี”
“ธารา !!!” ริชาร์ดเรียก
“อะไร”
“ในตู้จดหมายหน้าบ้าน .. ยังไม่มีอะไร”
“ไอ้เวร !! แกจะให้มีอะไร?”
“ก็ต้องไปดู เผื่อจะมีนิ้วจริง หรือว่า .. ใบหู ใส่ซองส่งมาอีก”
ธารากรี๊ดลั่น “ไอ้บ้า !! แกช่วยชั้นได้แค่นี้เหรอ”
“ชั้นสูบลมยางจักรยานพร้อมแล้ว ถ้าจะต้องไปไหน ชั้นถีบธาราให้”
“ถีบพาธาราไป !” จอห์นนี่แก้
“เออ นั่นแหละ!!! มันยังไม่บอกว่ามันอยู่ที่ไหนเหรอ”
เสียงโทรศัพท์ดัง ธาราสะดุ้งรีบคว้ารับ “เบอร์อธิป !!” ธาราเปิดดู “มันส่งแผนที่มา ที่ไหนเนี่ย”
ริชาร์ดคว้าไป “มันให้ไปที่อนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ”
จอห์นนี่งง “อนุสาวรีย์ชัยฯ ..มีอะไร ? “
ธาราประชด “มีทหารถือตอร์ปิโดสิแก”
“มันเอาน้องเจ้ ไปขังในฐานอนุสาวรีย์ แบบในหนังแน่นอน”
ธาราไม่อยากฟังเรื่องเพ้อเจ้อ “ชั้นจะเอาเงินที่ไหนไปไถ่ ..” ธาราเดินพล่าน สองลิงไม่รู้จะช่วยอย่างไร
เสียงรถแล่นเข้ามาจอด สามคนหันไป ชะเง้อ “คุณวิศรุต !!”
ธารายิ้มออก สายตามีความหวัง ถลาวิ่งไป ริชาร์ดกับจอห์นนี่วิ่งตาม
วิศรุตวางเงินแน่นซองลงบนโต๊ะ ธาราค่อยๆหยิบเปิดอ้า มองดู
“สามแสนใช่มั้ย”
“คุณวิศรุตไปเอามาจากไหนคะ ?”
“ไม่ต้องรู้หรอก ธาราจะไปไถ่ตัวน้องชายที่ไหน ชั้นไปด้วย”