บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 8
สโรชาเปลี่ยนชุดอยู่ในห้องน้ำโรงแรม แขวนบ้าง โยนพาดออกมาให้น้ำมนต์ที่รออยู่ข้างนอกบ้าง “ทำไมชั้นไม่เคยรู้ว่าพ่อไม่สบาย แปลกใจว่ะ”
“แกหาว่าป๊าแกทำมารยาแกล้งป่วยเหรอ” น้ำมนต์หยั่งเชิงว่าเพื่อนคิดยังไง
“ก็ไม่ได้ว่าอย่างน้าน” สโรชาเปิดประตูออกมา หิ้วรองเท้าส้นสูงออกมาใส่กล่อง “ที่พูดเนี่ย ..ชั้นแค่สงสัยว่าทำไมคุณนายลัดดาเขาไม่ดูแลป๊าชั้นให้ดีกว่านี้ ปล่อยให้ป่วยได้ยังไง”
“ไหวมั้ยเนี่ยแก .. หาเรื่องละ ..แกไปโทษน้าลัดดาได้เหรอ คนเราจะเจ็บไข้ได้ป่วย มันห้ามกันได้ยังไง แล้วป๊าแกน่ะนะ ทำงานหนัก คิดคนเดียว เครียดคนเดียวมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ส่งลูกไปเรียนการตลาด หวังว่าจะให้รีบกลับมาดูแลกิจการต่อ มันก็ยังไม่ยอมกลับ มัวแต่ไปดูงานนอกสถานที่ หาประสบการณ์ ป๊าแกก็เหนื่อยต่อ..”
“เยอะละ เยอะละ .. นี่อยู่ๆ แกก็เปลี่ยนข้าง ไปเป็นปากเสียงให้ป๊าเหรอไอ้น้ำมนต์ แกเป็นพวกชั้นหรือพวกป๊า”
“พวกป๊า .. เย้ย.. ไอ้ลี่ ชั้นเป็นพวกแกสิ แต่แค่ไม่อยากให้แกเป็นลูกอกตัญญู ..นี่ป๊าแกป่วยนะแก !!” น้ำมนต์ตอกย้ำ สโรชาคิดหนัก น้ำมนต์แอบเจ้าเล่ห์
สโรชาในคราบพลับพลึงแต่งตัวบ้านๆ หน้าจืด สะพายย่ามผ้าเคียงกันมากับน้ำมนต์ที่แต่งติสสวยเก๋
“แต่อยู่ๆ จะแว่บออกจากบ้านคุณวิศรุตอาทิตย์ละสองวันสามวัน มันไม่ง่ายนะ”
“ถ้าแว่บยาก แกก็หนีหายสาบสูญเลยสิ”
“จะบ้าเหรอ เสียประวัติหมด”
“ประวัติอะไร ลิลลี่” พนักงานโรงแรมเดินสวน ยิ้มน้อยๆให้น้ำมนต์ น้ำมนต์รีบเปลี่ยนสรรพนามเรียกเพื่อน “พลับพลึง แกไม่มีตัวตนจริง! แกจะต้องสะสมประวัติดีไปสมัครงานที่ไหน ?”
สีหน้าสโรชายังหนักใจ
หน้าบ้านวิศรุต ริชาร์ดกับจอห์นนี่ยืนจ้องหน้าป้าหวาน พูดพร้อมกัน “มาสมัครงาน !!”
“เออสิ ทำไม?! ข้าจะสมัครงานที่นี่ พวกแกมีปัญหาอะไร”
ริชาร์ดงง “มีปัญหาสิ อะไรเอ่ย เลี้ยงไก่จับปลาอยู่ดีๆ เกิดอยากจะเป็นลูกจ้างเค้า”
“เอ๊า..เป็นลูกจ้างก็ต้องดีกว่าเลี้ยงไก่จับปลาอยู่กับบ้านสิวะ”
จอห์นนี่สงสัย “ดีกว่ายังไง”
“ก็มีเงินเดือนกินไง เรียกว่าเป็นผู้มีรายได้แน่นอน ทำงานมีวันหยุด เจ็บไข้ได้ป่วยก็มีนายจ้างดูแลจ่ายค่าหมอค่ายา”
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
- ดูย้อนหลัง ละครพลับพลึงสีชมพูทุกตอน ได้ที่นี่
- อ่านเรื่องย่อ และชมตัวอย่างละครพลับพลึงสีชมพู ได้ที่นี่
- แอนดริว - ไอซ์ อมีนา ยกกองพลับพลึงสีชมพู ตะลุยถ่ายที่อิตาลี
- แอนดริว หวนจอลงละครประกบคู่ ไอซ์ อมีนา ใน พลับพลึงสึชมพู ได้ฤกษ์ดีบวงสรวงแล้ว!!