บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 8 หน้า 3
ในครัว สโรชากำลังทาปากชมพูเรื่อๆให้ธารา “เนี่ย สีนู๊ดๆแบบนี้ เหมาะกับผิวสวยๆของธารา”
ธาราคว้าตลับแป้งมาส่องกระจก “ไม่เข้มไปเนอะ..สวยดี เท่าไหร่นะ 50 บาทเหรอ”
“จ้ะ ห้าสิบบาท” สโรชารับสตางค์จากธารา “ดีเลย เดี๋ยวชั้นจะไปซื้อเสื้อตัวใหม่ วันก่อนโดนกิ่งไม้เกี่ยว ขาดหน้าขาดหลังเลย” สโรชาทำเป็นไม่เห็นว่าวิศรุตเดินมา
วิศรุตหยุดยืนฟัง นึกขำป้าหวานที่เล่าเรื่องพลับพลึงปากแดงเสื้อขาดหน้าผ่าหลัง ที่แท้โดนกิ่งไม้เกี่ยว
“เหรอ .. “ ธาราหมุนดูลิปสติก พอใจ “ทำไมชั้นไปซื้อเอง คนขายมันไม่ให้ราคานี้นะ”
“ธาราคงดูมีราศีน่ะซี้” สโรชาทำเป็นเพิ่งหันมาเห็น “อ้อ คุณวิศรุต กลับมาแล้วเหรอคะ”
“แขกไปไหน”
ธารารีบลบปาก “ไปอาบน้ำอาบท่าค่ะ เตรียมดินเนอร์” ธาราผายมือให้ดูสำรับที่เตรียมพร้อม มีน้ำพริก ผักสด ผักลวก ปลาทูทอด
สโรชาถามขึ้น “ไม่มีผักบุ้งเหรอ ผักบุ้งมีวิตามินเอ กินแล้วตาหวานนะ”
“มีคืบจะเอาศอก งั้นไปบอกไอ้สองลิงนั่นลงไปเก็บให้หน่อย เห็นทอดยอดอยู่เยอะแยะ บอกมันให้เก็บที่อ่อนๆนะ อ้ะ เอาตะกร้าไป เก็บดอกโสนมาด้วยก็ดี”
สโรชาพยักหน้ารับคำ คว้าตะกร้าเดินเบี่ยงหลีกวิศรุตออกไป
วิศรุตเย้า “เข้ากันได้ดีแล้วนี่ .. สอบผ่านใช่มั้ย?”
ธาราเก้อๆ “ก็ .. ไม่ได้เกลียดอะไรกันนี่คะ ใช้งานอะไรก็ทำ เสียอย่างเดียวชอบไถล ไปตลาดทีนึง หายไปเป็นชั่วโมง”
“แต่ก็ช้อปปิ้งมาเผื่อนี่นะ” วิศรุตมองลิปสติกและปากแดงๆของธารายิ้มๆ แล้วเดินออกไป
ธารายกก้นหม้อสเตนเลสขึ้นมาส่อง “หาว่าชั้นปลื้มของฝากเหรอ .. อืม.. ก็สวยดีนะ สีนี้”
หลังบ้านวิศรุต ริชาร์ดกับจอห์นนี่เกี่ยงกันปีนต้นโสน
“แกเหมือนลิงมากว่าชั้น แกขึ้นไปเลย”
“แกนั่นแหละตัวเล็ก ขึ้นไป”
“เกี่ยงกันจัง มา ..ชั้นขึ้นเอง นายสองคนถือตะกร้ารอ” พูดจบสโรชาทำท่าจะปีน
ริชาร์ดกับจอห์นนี่รีบดึงออกมา แล้วแย่งกันปีน
“ไม่ได้ เป็นผู้หญิงยิงเรือ ปีนต้นไม้ได้ยังไง ..ผมจัดการเอง”
“ใช่ พวกเราจัดให้ เดี๋ยวไปเอาไม้ตะขอยาวๆมาเขี่ย ดึงลงมาก็ได้”
“ได้แน่นะ งั้นชั้นจะได้รออยู่นี่”
“ได้” สองคนรับคำแม่นมั่น
สโรชาถอยออกมายืนดู สองลิงเป่ายิงฉุบกันจะปีน สโรชาส่ายหัวขำ เดินออกไปหาบึงน้ำ