บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 10
วังเทวาสถิตย์ พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีเสด็จออกจากห้องหม่อมเจ้ากิรติโสภณแล้ว ทรงพูดคุยกับม.ร.ว.หญิงประสงค์สมที่เดินตาม
“ป่านนี้ ลูกของท่านอาหญิงกิรติน่าจะอายุสักเท่าไหร่คะ ท่านย่า”
พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีทรงหยุดประทับยืน ทรงถอนพระทัย “ยี่สิบห้ายี่สิบหก โตกว่าหญิงหลายปี”
“งั้นก็พอๆกับพี่ชายสิคะ”
“ใช่.. พอๆกัน” พระองค์หญิงวิสุทธิโสภีเสด็จมาประทับยืนเกาะขอบทางเดิน ทรงทอดพระเนตรออกไปด้านนอก
ที่ดินพระองค์หญิงวิสุทธิโสภี วิศรุตชะโงกตัวมองดูท่าน้ำที่รกร้าง ขณะที่เทียบเรือจอด และไม่ยอมขึ้นจากเรือ
“เขาคงจงใจที่จะให้ท่าเรือดูรกรุงรัง เพราะไม่ต้องการรับแขก”
“ขี้เกียจทำความสะอาดมากกว่า”
“คุณดูด้านใน หลังรั้วนั่นสิ ถึงจะเป็นสวนเป็นไร่ แต่ไม่รก มันแสดงว่าเขาเลือกที่จะทำความสะอาดตรงนั้น และจะไม่ทำตรงนี้”
“รู้ใจเจ้าของที่ด้วยเหรอคุณน่ะ ?! หรือว่าชาติก่อนเกิดในวัง ก็เลยรู้ว่าพวกคนในวัง เขาคิดอะไร”
“ผมไม่รู้หรอกว่าคนในวังเขาคิดอะไร แต่ผมรู้จักใช้สมอง”
“นี่คุณว่าชั้นไม่ใช้สมองงั้นเหรอ?”
“ผมไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย” วิศรุตไม่อยากทะเลาะ “เอาเถอะ ผมพาคุณมาดูที่ดิน และนี่ก็ได้เห็นบ้างแล้ว พอจะนึกออกบ้างมั้ย ว่าจะทำอะไรกับพื้นที่ตรงนี้ได้อีก นอกจากห้างหรือสถานบันเทิง”สโรชาคิดตาม “เห็นแค่นี้น่าจะพอสำหรับคุณแล้ว .. อยากได้ก็รอหน่อย วันนี้พอแล้ว เอาไว้วันหน้า ผมมาเองใหม่อีกที”
สโรชาผละจากที่ยืนใกล้วิศรุต ทำท่าจะขึ้นจากเรือ “เอ๊า! ทำไมจะต้องมาใหม่วันอื่น วันนี้แหละ ว้าย” สโรชาถลาเกือบหน้าคว่ำ เมื่อวิศรุตเคลื่อนเรือออกจากท่า “จะบ้าเหรอ นี่ชั้นกำลังจะ..(ขึ้นไปดู)”
“ก็บอกแล้วว่าท่าเรือมันร้างแสดงว่าเขาไม่ต้อนรับ ขืนทะเร่อทะร่าขึ้นไป เขาปล่อยเสือปล่อยหมีออกมาไล่ คุณจะวิ่งหนีทันเหรอ”
“อีตาบ้า .. ใครจะเลี้ยงเสือเลี้ยงหมี นายนี่ แหยจริงๆ แค่นี้ก็กลัว”
วิศรุตเลี้ยวเรือหันกลับ มองสโรชาที่กระทืบเท้าหน้าหงิกมายืนข้างๆ แล้วชำเลืองมองกลับไปที่ที่ดินริมน้ำ
ข่าวที่เกี่ยวข้อง
- ดูย้อนหลัง ละครพลับพลึงสีชมพูทุกตอน ได้ที่นี่
- อ่านเรื่องย่อ และชมตัวอย่างละครพลับพลึงสีชมพู ได้ที่นี่
- แอนดริว - ไอซ์ อมีนา ยกกองพลับพลึงสีชมพู ตะลุยถ่ายที่อิตาลี
- แอนดริว หวนจอลงละครประกบคู่ ไอซ์ อมีนา ใน พลับพลึงสึชมพู ได้ฤกษ์ดีบวงสรวงแล้ว!!