บทละครโทรทัศน์ พลับพลึงสีชมพู ตอนที่ 6 หน้า 4
สโรชาตกใจ “ตายจริง ค่ำแล้วเหรอคะ .. ธาราเขาไม่ได้หวงค่ะ เขาจะอวดคุณวิศรุตก่อน” นอกครัว วิศรุตเดินมาได้ยินพอดี หันไปทางครัว “เลอะเทอะเละเทะหมดเลย คุณประพันธ์นี่ก็ ..”
“เช็ดให้ผมหน่อยสิค้าบบบ” ประพันธ์อ้อน
สโรชาคว้าทิชชูมาเช็ดหน้าให้ วิศรุตเดินมามองเห็นพอดี จ้องสโรชา ไม่มองธาราที่ยืนหน้าง้ำ และสุทิศที่เช็ดหน้าเช็ดปากง่วนอยู่
ธาราทัก “อ้าว คุณวิศรุตมาแล้วเหรอคะ”
ประพันธ์คว้ามือสโรชา รวบดึงทิชชูมาเช็ดเอง สโรชาถอนมือออก ยิ้มแหยๆ มองวิศรุต เก้อๆ หยั่งใจว่าคิดอะไรกับชั้นน้อ ..
ที่บ้านพลโทวินิต วินิตาเง้างอดกับคุณหญิงจริยาอยู่ที่มุมห้อง “ท่านย่าของคุณชายไม่โปรดวิแน่ๆ เลยค่ะ คุณแม่ เจอครั้งแรกก็เหมือนไม่ถูกใจกัน”
“เขาไม่มีทางจะชอบคนบ้านเราหรอก แต่พ่อของลูกสิ เห่อเจ้า.. เห่อตระกูลนี้นัก”
“แต่คุณชายพิริยะพงษ์ก็ดีกับวินะคะ คุณแม่ว่าวิควรจะทำยังไงคะ”
แก้วกิริยากระแซะเข้ามาจากอีกด้าน ไม่ทันรู้ตัว “ตัวเองชอบคุณชาย ตัวเองก็ต้องทำให้ย่าเค้าชอบตัวเองให้ได้สิ”
“ว้าย ยัยแก้ว ไม่มีมารยาท มาแอบฟัง”
“แก้วกิริยา ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
“หนูโตแล้วค่ะคุณแม่ รู้ว่าอะไรเสียมารยาท อะไรมีมารยาท ..เพราะที่แน่ๆ พี่วิน่ะ เสียมารยาท แขกมาบ้านแทนที่จะดูแลน้ำท่า แอบมานินทาแขกอยู่นี่”
“เอ๊ะ ยัยแก้ว แกว่าชั้นก็เท่ากับว่าคุณแม่ด้วยสิ คุณแม่ดูมัน !!”
แก้วกิริยาไหว้แม่ “แก้วว่าพี่วิ เพราะคุณชายน่ะ เป็นแขกพี่วิ ปล่อยคุณพ่อรับแขกอยู่ได้” แก้วกิริยาต่อว่าแล้วเดินไปทางห้องรับแขก
วินิตาเงื้อจะตีไล่หลัง “แหม นังลูกพ่อ”
คุณหญิงจริยาเห็นด้วยกับลูกคนเล็ก บุ้ยปากให้วินิตาไปรับแขก
ห้องรับแขกบ้านพลโทวินิต แก้วกิริยาเข้ามาไหว้ม.ร.ว.พิริยพงษ์ แล้วนั่งคลอเคียงข้างๆ พ่อ “แก้วนั่งฟังด้วยได้ไหมคะคุณพ่อ คุณชาย”
“ได้ครับ ไม่มีความลับอะไร พี่กำลังปรึกษาคุณพ่อน้องแก้ว ว่าจะเชิญคุณพ่อน้องแก้วไปที่วังสักครั้ง”
พลโทวินิตโบกมือห้าม “ใครๆ ก็รู้กันทั่ว ว่าท่านไม่รับแขก ผมพยายามมานานแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่ลูกวิจะรู้จักกับคุณชายเสียอีก”
“จริงเหรอครับ ผมไม่ยักทราบ คุณอาจะขอพบท่านย่าด้วยเรื่องอะไรครับ”
“ผมอยากได้ที่ดินผืนหนึ่งของพระองค์หญิง ส่งคนไปเจรจากี่รอบก็ไม่ทรงให้เข้าพบ”
คุณหญิงจริยากับวินิตาเดินมายืนฟัง คุณหญิงจริยาตาขุ่นขวางเมื่อได้ยินประโยคท้าย ส่วนวินิตาเดินมานั่งข้างพ่อ
“ผมไม่ทราบมาก่อนเลยครับวิ”
“วิก็เพิ่งทราบค่ะ”
“บางทีอาจจะเป็นการดี ที่วินิตาจะช่วยพ่อ”
“อ๋อ คุณพ่อจะให้วิเป็นนายหน้าเหรอคะ แบบนี้วิจะได้เปอร์เซ็นต์ซักเท่าไหร่น้อ”
“ให้สำเร็จก่อน แล้วพ่อจะให้”