บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 11 หน้า 10
บ้านฤทธิ์ ฤกษ์เดินหน้าตาเซ็งๆ มาที่โต๊ะอาหาร ฤทธิ์นั่งหัวโต๊ะ ผ่องใสนั่งอีกฝั่ง ผ่องใสมองหาพิม
“คุณพิมหล่ะคะ ?”
“เค้าบอกว่าจะกินกับพ่อแม่ที่บ้านโน้น” ผ่องใสมองหน้าฤกษ์ เห็นเซ็งๆ ก็ถามตรงๆ
“มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าคะ”
“ผมด่าเพื่อนเค้า งอนไปเลย” ผ่องใสหน้าเสีย “อ้าวววววว”
ฤกษ์วางช้อน “ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอยู่ในบ้าน มีเรื่องให้ต้องปรับความเข้าใจกันทุ๊กกกกวัน เมื่อไหร่จะไปๆ สักทีก็ไม่รู้”
ฤทธิ์พูดอย่างเข้าใจและเป็นกลาง “มันก็อย่างนี้แหละ ผัวเมียทะเลาะกันเพราะเพื่อนมีตั้งเยอะแยะไป นี่! ขนาดเพื่อนพ่อแก่ๆ กันแล้ว ยังมีเลย” ฤกษ์หันมาฟังด้วยความสนใจ ฤทธิ์พยายามพูดแบบผู้ชายๆ สบายๆ ไม่ได้สอน หรือดุตรงๆ
“วันๆ เอาแต่กินเหล้ากับเพื่อน เมียก็ท้าให้เลือก..ระหว่างเพื่อนกับเมียจะเลือกอะไร ดั๊นมาถามตอนเมา..มันก็เลือกเพื่อน เท่านั้นแหละ เมียขนของออกจากบ้าน หย่ากันไปเลย”
“แต่ผมไม่ยอมเลิกกับพิม เพราะผู้หญิงคนนั้นแน่ๆ ครับพ่อ ไม่มีวัน”
“ถ้าอย่างนั้น เราก็ต้อง “ทำใจ” เพราะเค้าเป็นเพื่อนกัน จริงอยู่ที่เค้าเคยทำไม่ดีกับเรา แต่เค้ายังไม่เคยทำไม่ดีกับพิม จะให้หนูพิมมาโกรธ เกลียด เหมือนเราก็ไม่ได้” ฤกษ์ชะงักกึก..ฟังแล้วก็คิด..เออจริง
“อะไรที่เราไม่ชอบ แต่ภรรยาเราเค้าพอใจ บางครั้งเราก็ต้องยอม”
ฤทธิ์พูดแบบกลางๆ ด้วยความเป็นผู้ใหญ่ ฤกษ์เขี่ยๆ ข้าว ผ่องใสทนไม่ไหว คันปากแล้วก็แซะขึ้น
“แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่ยัยใจเริงเริ่มละลาน จนคุณพิมก็ไม่พอใจ ตอนนั้นก็ “จัดชุดใหญ่” เลยค่ะ เดี๋ยวน้าไปช่วย”
ผ่องใสพูดด้วยความหมั่นเขี้ยว อยากลุยเต็มแก่ ฤทธิ์ส่ายหน้าขำๆ ฤกษ์ยิ้มรับนิดๆ..แล้วก็ครุ่นคิด “พ่อพูดถูก”
ที่หน้าบ้านพิมกับฤกษ์ ฤกษ์เปิดประตูรั้วออกมา พิมก็เปิดประตูรั้วเดินออกมา พอทั้งสองคนหันมาก็ชะงักเพราะเห็นอีกฝ่ายยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม “อ้าว !!”
สองคนมองหน้ากัน ... แล้วก็หัวเราะออกมาพร้อมกัน เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังจะมาง้อ
“ไม่เห็นหน้าผม กินข้าวไม่ลงใช่มั้ยหล่ะ”
“รู้ได้ยังไง”
“เพราะผมก็กินไม่ลงเหมือนกัน”
พิมยิ้ม “น่ารักอ่ะ” ฤกษ์มองแล้วก็ยิ้มตาม.. ทั้งสองคนเริ่มเดินเข้ามาหากัน แล้วมาบรรจบกันที่ตรงกลาง
“หายงอนยัง ?” พิมยิ้ม แล้วก็ถามกลับ “หายโกรธยัง ?”
“ผมบอกแล้วไง..ผมไม่ได้โกรธพิม”
“แต่ถ้าพิมไม่ให้เริงเข้ามาอยู่ พี่ฤกษ์ก็ไม่ต้องโกรธเริง .. ขอโทษนะคะ”
ฤกษ์ยิ้มรับ .. มองพิมด้วยความชื่นชม ฤกษ์จับมือพิม
“ผมก็ต้องขอโทษเหมือนกัน ที่ลืมไปว่าเค้าเป็น “เพื่อน” พิม เอาเป็นว่า..ผมให้เกียรติ์พิม ผมก็จะให้เกียรติ์เพื่อนพิมด้วย .. เจอกันคนละครึ่งทาง”