บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 11 หน้า 7
ฤกษ์ลากพิมออกมาหน้าบ้าน เสียงกรี๊ดใจเริงดังสนั่นออกมาจากในบ้าน พิมหันไปมอง หน้าเสีย เลิกลั่ก ใจคอไม่ดี ด้วยความสงสาร จะเดินเข้าไปดู ฤกษ์ไม่ยอมดึงมือไว้ และพูดกับพิมเสียงนุ่ม แต่บังคับ
“พิม ขึ้นรถ เพื่อนคุณเค้าไม่เป็นอะไรหรอก ถ้าคำพูดผมทำให้เจ็บได้จริงๆ เค้าไม่ทนอยู่มาได้ขนาดนี้”
พิมจุก ฤกษ์เปิดประตู มองหน้าพิม ใช้สายตาบังคับให้ขึ้นรถ พิมจำใจไป แอ๊ดรีบวิ่งมาหน้าตาตื่น พร้อมถุงอาหาร ฤกษ์เดินไปที่นั่งคนขับ แอ๊ดรีบเปิดประตูนั่งด้านหลัง วางถุงอาหารไว้ในรถ พิมหันมาสั่งแอ๊ด
“ฝากดูเริงด้วยนะแอ๊ด”
“ค่ะๆ” ฤกษ์เข้ามาในรถ พิมรีบเงียบ แอ๊ดเปลี่ยนเรื่อง “แอ๊ดเปิดประตูให้นะคะ”
แอ๊ดรีบปิดประตูรถ และวิ่งไปเปิดประตูรั้ว รถฤกษ์แล่นออกไป พิมยังมองกลับเข้าไปในบ้านด้วยความเป็นห่วงเพื่อน รถฤกษ์แล่นไป แอ๊ดมองเข้าไปในบ้าน สายตาหวาดๆ
“จะดูยังไงวะเนี่ย เข้าไปตอนนี้จะกรี๊ดใส่หน้า เอามีดปักหลังกรูเปล่าวะ” แอ๊ดแหยงๆ ไม่กล้าเข้าไปในบ้าน
ห้องนั่งเล่น ใจเริงค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่ง หายใจหอบ ใจเต้นแรง ทั้งเกลียด ทั้งโกรธ ทั้งน้อยใจ เสียใจ กับชีวิตตัวเอง ใจเริงกัดปากแน่น เหมือนไม่อยากให้น้ำตาไหล แต่น้ำตามันไหลไม่หยุด แค้น ๆๆๆ ใจตอนนี้เต็มไปด้วยความเจ็บและแค้น
ถนนกรุงเทพฯ วันหยุด ไม่ติดมาก รถฤกษ์มาด้วยความเร็ว ฤกษ์ขับรถหน้าเครียด พิมนั่งข้างๆ มองหน้าฤกษ์ อยากจะเคลียร์ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ตัดสินใจไม่พูดดีกว่า .. ความเงียบ เครียด แผ่ปกคลุมบางๆอยู่ในรถ
ภายในบ้านฤทธิ์ ห้องรับแขก ผ่องใสเม้าท์ด้วยความตื่นเต้น
“ถามจริง !!! คุณฤกษ์พูดแบบนั้นจริงเหรอ ตายแล้ว” เสียงเหมือนไม่เห็นด้วย แต่พูดต่อว่า “สะใจ !!”
ผ่องใสยิ้มพอใจมาก “แล้วยังไงต่อ แม่นั่นเป็นยังไงบ้าง”
แอ๊ดเม้าไป มองซ้ายมองขวาไป กระซิบกระซาบ “กรี๊ดเหมือนคนบ้าเลยค่ะ แอ๊ดไม่กล้าเข้ามาดู รอให้เสียงในบ้านเงียบๆ พอเดินเข้ามาก็ไม่เห็นแล้วค่ะ สงสัยจะเข้าไปอยู่ในห้อง ปิดประตูเงียบเลยค่ะ”
ผ่องใสยิ้มพอใจ “หวังว่าจะกำลังเก็บของใส่กระเป๋า แล้วก็ย้ายยยยยย ออกไปให้ไวเลยนะ คนอะไร หน้าด้าน หน้าทน คิดยังไงขอมาอยู่บ้านเพื่อนที่เพิ่งแต่งงาน สงสัยตอนเด็กๆไม่ตั้งใจเรียน เลยสะกดคำว่า “เกรงใจ” ไม่เป็น” ผ่องใสพูดแค่นด่าด้วยความเหยียด เสียงรถฤกษ์แล่นเข้ามาจอด ผ่องใสชะโงกหน้าไปดู แล้วก็รีบสรุป
“คุณฤกษ์มาแล้ว แค่นี้ก่อนนะ มีอะไรก็รีบโทร.มารายงานรู้หรือเปล่า”
แอ๊ดรีบรับคำสั่ง “รับแซ่บค่ะ” แอ๊ดวางสายไปแล้วก็รีบหันมามองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง
ภายนอกบ้านฤทธิ์ ฤกษ์จอดรถหน้าบ้าน..ความเงียบสร้างบรรยากาศอึดอัดนิดๆ..พิมตัดสินใจถามขึ้น
“พี่ฤกษ์คะ..เป็นอะไรหรือเปล่า ? ทำไมวันนี้พูดกับเริงแรงจัง”
“ผมไม่เคยพูดดีๆ กับเค้าอยู่แล้ว ยิ่งเค้ามาทำตัวแบบนี้ ผมยิ่งไม่อยากพูดดีด้วย”