บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 11 หน้า 9
ภายในบ้านฤกษ์ ข้าวของใจเริงกระจัดกระจายเต็มห้อง ใจเริงอาละวาดรื้อของเละเทะไปหมด ใจเริงเดินงุ่นง่านๆ คิดเครียด จะเอายังไงกับชีวิตดี ทันใดนั้นมีกระดาษสอดเข้าทางใต้ประตู ฟืบบบบบบ !
ใจเริงหันไปดู แล้วเดินมาหยิบอ่าน
“แอ๊ดออกไปตลาดนะคะ ถ้าคุณเริงจะเก็บของย้ายออกไปจากบ้าน ไม่ต้องห่วงนะคะ ออกไปได้เลย แอ๊ดมีกุญแจ” ใจเริงกรี๊ดดดดดด “อีแอ๊ด !!!! อีขี้ข้า !!! อีบ้า!!”
ใจเริงฉีกๆๆๆๆ กระดาษปาลงพื้น กระทืบ ๆๆๆๆ แค้นใจ ไม่ยอม !! ใจเริงกระทืบไปด่าไป
“พิมเลี้ยงคนแบบนี้ไว้ได้ยังไง ! ถ้าฉันเป็นเจ้าของบ้าน ฉันจะไล่แกออก! อีแอ๊ด อีคนใช้โลกที่สาม !!!”
ใจเริงหอบด้วยความเหนื่อย...แล้วก็คิด..คิด... “เป็นเจ้าของบ้าน” ใจเริงเริ่มคิดชั่วๆ ขึ้นมาทันที
ห้องนอนฤกษ์ รูปแต่งงานพิมกับฤกษ์ ติดอยู่ที่ผนังในมุมสวยเก๋ รูปน่ารักมาก ฤกษ์ดูรักพิมมากมาย ใจเริงยืนดูอยู่ ใจเริงมองด้วยความเหยียด ทั้งอิจฉา ทั้งริษยา และโกรธแค้น .. ใจเริงเหลือบไปเห็นอัลบั้มรูปแต่งงาน ที่วางอยู่แถวนั้น ใจเริงหยิบมาดู รูปคู่ของพิมและฤกษ์ ฤกษ์มองพิมด้วยความรัก นึกย้อน
สายตาฤกษ์ที่เต็มไปด้วยความรัก ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือ “ใจเริง” เหตุการณ์ตอนฤกษ์คบกับใจเริง .. สองคนไปเที่ยว ขี่มอเตอร์ไซด์ กินข้าว ฤกษ์เล่นอคูเล่เร่จีบเริง .. ฤกษ์มองใจเริงด้วยความรักอย่างเต็มเปี่ยม
รูปของฤกษ์กับพิม และ ฤกษ์มองพิมด้วยความรัก ใจเริงดูแล้วสะท้อนใจ “ทำเป็นรักกันนัก .. ถ้าฉันไม่ทิ้งไป .. อย่าหวังเลยว่าจะ “ได้” ทุกอย่างมันต้องเป็นของฉัน มันต้องเป็นของฉันสิ...มันต้องเป็นของฉัน !!!!!”
ใจเริงทั้งโกรธ ทั้งเสียดาย และ ลึกๆ คือเสียใจ ... เสียใจที่ก้าวผิดพลาด แต่ไม่ยอมรับ จนความเสียใจกลายเป็น
สร้างเกราะป้องกันตัวอย่างไม่รู้ตัว เสียงแอ๊ดร้องเพลงเดินเข้ามา ใจเริงรู้สึกตัว เห็นรูปตรงหน้าอย่างเยิน ใจเริงรีบคิด ทำไงๆๆๆ ใจเริงรีบฉีกเอาหน้านั้นออกมา และหันไปหยิบแมกกาซีนที่วางอยู่แถวนั้นมา และเอารูปเสียบเข้าไปในนิตยสาร ฟึ่บ !!
แอ๊ดเดินร้องเพลงเข้ามาในห้องนั่งเล่น อารมณ์ดี คิดว่าใจเริงไปแน่...ทันใดนั้นใจเริงก็เดินสวนออกมา ถือนิตยสารติดมือออกมาด้วย ใจเริงเชิดหน้าอย่างมั่น แอ๊ดชะงักกึก ตกใจ
“อ้าววววว คุณเริง ยังไม่ไปเหรอคะ” แอ๊ดลืมตัวโพล่งออกมา ใจเริงเชิด กวน “ไปไหน ?”
“ก็...เมื่อเช้า..คุณฤกษ์บอกให้คุณ...คือ....ย้ายออกไป”
ใจเริงยิ้มกวน “ฉันยังไปไม่ได้หรอก..เพราะ “เพื่อนฉัน” เค้ายังให้อยู่ต่อ” แอ๊ดงง “อย่าลืมสิ พิมเค้าก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ครึ่งนึงนะ พิมเค้ายังไม่ไล่ ก็แสดงว่า..ฉันยังอยู่ต่อได้” ใจเริงยิ้ม แอ๊ดเหวอ
“เสียใจด้วยนะที่ยังต้องล้างจาน กวาดบ้าน ถูบ้าน แล้วก็ล้างห้องน้ำให้ฉัน มันก็ช่วยไม่ได้เนอะ เพราะมันเป็นงานของ “คนใช้” ! ถ้าไม่อยากทำ..ก็ลาออกไป” ใจเริงยิ้ม แอ๊ดเหวอ อึ้ง เงิบ !