บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 21
บทประพันธ์ - กฤษณา อโศกสินบทโทรทัศน์ – ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary
ห้องตัดต่อ หน้าฤกษ์ในจอทีวี ในห้องตัดต่อ .. เป็นฤกษ์เดินอยู่ในห้องน้ำเก๋ๆ มีช่างเทคนิคนั่งคอยคุมเครื่องหนึ่งคน
“อีกหนึ่งปัญหาใหญ่ที่เรามักจะพบในการทำห้องน้ำคือ “กระเบื้องร่อน” เกิดจากการยาแนวแบบชุ่ยๆ รีบๆ ทำแบบไม่ตั้งใจ มันอาจจะติดในระยะแรกแต่ไม่นานจะหลุด ร่อน และปัญหาจะตามมาแน่นอนครับ”
ฤกษ์หันมาทางกล้อง “การทำบ้านก็เหมือนการใช้ชีวิต .. ถ้าเราใช้ชีวิตแบบไม่ตั้งใจ ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือสติ .. ไม่ช้าไม่นานปัญหาที่เราสร้างไว้ก็จะถูกเปิดเผยออกมาเช่นกันครับ .. เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นบ้านหรือชีวิตเราต้องตั้งใจทำให้ดีที่สุด” เปรมกอดอกมองหน้าเพื่อนในทีวี แล้วก็เปรยออกมาอย่างเซ็งอารมณ์
“ดีแต่ท่องบทนะเมิง ชีวิตจริงไม่เคยเอาไปใช้!” ทันใดนั้นมีข้อความเข้ามาที่มือถือ “ตึ่ง” เปรมหยิบมาอ่าน
“มีเรื่องสำคัญจะคุยด้วย รออยู่แคนทีน” เปรมอ่านแล้วอึ้งๆ ... มีอำนาจบางอย่าง ที่แผ่ซ่านออกมา
หมี่ยิงคำถามเลย “สารภาพมาค่ะว่าคุณรู้อะไรเกี่ยวกับเพื่อนคุณบ้าง”
เปรมยังพยายายามเก็บ “เพื่อนผม ใครครับ”
หมี่เข้าแผนต่อไปอย่างแนบเนียน “ฉันไม่อ้อมค้อมแล้วนะคะ ฉันรู้ว่าคุณรักเพื่อนคุณ ฉันก็รักน้องฉันเหมือนกัน”
หมี่เสียงเครียด “พิมกับฉันรู้จักกันมานาน พิมเป็นคนดี คุณก็เห็น เค้าไม่เคยทำร้ายใคร ฉันทนเห็นพิมเป็นแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว” เปรมใจเสียเลย หมี่พูดออกมาอย่างจริงใจ..ทั้งรัก ทั้งสงสาร พิม เหมือนกำลังอ้อนวอนเปรม
“ฉันรู้ว่าคุณรู้ .. บอกมาเถอะค่ะ คุณฤกษ์กับใจเริงไปไกลกันขนาดไหนแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องร่วมมือกันแล้วนะคะ ก่อนที่ครอบครัวของคนที่เรารักจะพังไปต่อหน้าต่อตา” หมี่ร้องไห้สงสารพิม “หรือว่าคุณไม่ไว้ใจฉัน ไม่คิดว่าฉันหวังดีกับพิม!!” หมี่น้ำตานอง เปรมละล่ำละลัก “ไม่นะครับ ผมไม่ได้คิดแบบนั้น โอเคๆ”
เปรมหนักใจ “ไอ้ฤกษ์มันซื้อบ้านให้ใจเริงอยู่ แล้วมันก็ไปหาเป็นครั้งคราว”
หมี่น้ำตาหยุดไหล กลับสู่โหมดปกติ “ก็แค่นี้แหละ! ถามดีๆไม่ตอบ ต้องให้ดราม่า”
เปรมหันขวับมาทางหมี่ เห็นหมี่หน้าปกติ เช็ดน้ำตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น “คุณ!!” หมี่ถามอย่างมีสติมาก
“แล้วคุณฤกษ์จะทำยังไงต่อ? จริงจังหรือว่าชั่วคราว”
“เห็นมันบอกว่าจะเลิก” เปรม ยังคาใจ “นี่! เมื่อกี๊คุณแกล้งร้องไห้จริงเหรอ? เนียนมาก!”
“โอ้ย!! ยังจะคาใจอะไรอีก! เข้าเรื่องใหม่แล้ว ฉันว่านะ..คุณฤกษ์อยากเลิก แต่ใจเริงไม่มีวันเลิก .. ที่เงียบหายไปจากชีวิตพิม ต้องเตรียมแผนอะไรไว้แน่ๆ” เปรมชม “คุณเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวมาก”
หมี่ปรายตา “ยังมีคนที่น่ากลัวกว่าฉันอีกเยอะ” หมี่คิดถึงใจเริงด้วยความเป็นห่วงพิม