บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 21 หน้า 3
ใจเริงเดินนำเข้ามาในบ้าน เหลือบไปมองในกระจกเห็นฤกษ์เดินตามเข้ามาก็ยิ้มพอใจ พอหันเข้ามาในบ้านก็ชะงัก
เพราะหัวกุ้งยังหกเกลื่อน ใจเริงตกใจรีบพุ่งเข้ามาหาอะไรปิดไว้ ฟึ่บ!! แล้วรีบหันมายิ้มให้ฤกษ์
“ของอยู่ที่ห้องนอน เดี๋ยวเริงขึ้นไปเอามาให้นะคะ” ฤกษ์พูดไล่หลัง “เร็วๆด้วย พี่มีเวลาไม่มาก”
ฤกษ์ยืนกระวนกระวายอยู่ในบ้าน นึกได้รีบเดินไปเปิดตู้หยิบเอกสารซื้อบ้านออกมา ใจเริงเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน
พิมเปิดประตูรถออกมา ฟึ่บ! มือสั่น ลมพัดเข้าหน้าพิม...พิมมองเข้าไปในบ้านที่อยู่เบื้องหน้า..รถฤกษ์จอดอยู่ เงาของฤกษ์ที่เดินไปมาในบ้าน พิมขาสั่นแทบจะทรุด ในห้องนอนใจเริงเปิดม่านหน้าต่างส่องดูรอบๆว่าพิมมาหรือเปล่าแล้วใจเริงก็ชะงัก รีบหลบวูบและส่องดูอีกที พิมเดินมา..อาการช็อคๆ ใจเริงตาวาว..คิดอย่างรวดเร็ว รีบตะโกนมาเรียกฤกษ์ “พี่ฤกษ์คะ..มาช่วยเริงยกของหน่อยค่ะ มันหนักมากเลยค่ะ”
ฤกษ์เซ็งๆ วางเอกสารซื้อบ้านไว้บนโต๊ะ “มันจะมีของอะไรนักหนา” ฤกษ์บ่นๆแล้วก็เดินขึ้นไปที่ห้องนอน
พิมเห็นจากข้างนอก...เงาฤกษ์เดินขึ้นไปบนบ้าน พิมมือสั่น ใจเต้น .. เดินเข้าไปในบ้าน ลุ้นระทึก
ในห้องน้ำใจเริงรีบถอดชุด ใส่เสื้อคลุมเซ็กซี่ สบัดผมแล้วเปิดประตูห้องน้ำออกมา ทุกอย่างเร็วมาก
ฤกษ์เปิดประตูห้องนอนเข้ามาพอดี สองคนเผชิญหน้ากัน ฤกษ์ชะงักกึก “ทำอะไร?”
พิมเดินเข้ามายืนอยู่ในบ้าน มองไปรอบๆแล้วตัวชา..เหมือนเดินเข้ามาในความลับของสามีที่ไม่เคยรู้ พิมเห็นแฟ้ม
ซื้อขายบ้านที่ฤกษ์วางไว้ พิมหยิบมาดูมือสั่น พอเห็นเป็นเอกสารซื้อบ้านก็ยิ่งช็อค เอกสารร่วง เสียงกุกกักดังมาจากข้างบน พิมมองขึ้นไป ในห้องนอน..ใจเริงกดฤกษ์ลงนอนบนเตียง กุญแจรถของฤกษ์ไหลลงมาจากกระเป๋ากางเกง หล่นอยู่บนเตียง ฤกษ์พยายามจะดันใจเริงออก “พี่บอกแล้วไงว่าไม่...พอได้แล้วเริง”
ใจเริงอยู่บนตัวฤกษ์ “เริงรักพี่ฤกษ์นะคะ” ใจเริงพยายามถอดเสื้อฤกษ์ ฤกษ์ดันตัวเริงลงจากตัวเอง “พอเถอะเริง”
ใจเริงหันมาเห็นพิมจากกระจก...พิมกำลังเดินมา..ใจเริงออกแรงดันฤกษ์ลงที่เตียงอีกครั้ง พิมเห็น “ใจเริง” คร่อมอยู่บนร่างของ “ฤกษ์” ที่นอนอยู่บนเตียง แม้จะยังใส่เสื้อผ้ากันอยู่ แต่สภาพรุ่งริ่ง หัวใจพิมเหมือนโดนกระชากออกมาในทันที พิมตัวชาวาบบบบบบ ! โลกทั้งโลกเหมือนแตกดับลงไปต่อหน้า “พี่ฤกษ์”
ทั้งสองคนหันมาที่พิมด้วยความตกใจ “พิม !!”
พิมยืนหน้าซีด ตัวสั่นด้วยความโกรธ ความเสียใจ เหมือนโลกทั้งใบตกมาแตกตรงหน้า พิมกรี๊ดอย่างเสียสติ
“กรี๊ดดดดดดดด !!!” ฤกษ์รีบดันตัวเริงออกจากตัวและวิ่งพุ่งเข้ามาหาพิม “พิมฟังพี่ก่อน”
พิมร้องไห้ปล่อยโฮออกมาอย่างยากจะควบคุม ทั้งร้องไห้ ทั้งร้องกรี๊ด “ไม่ฟัง ! อ๊ากกกกกกซ์ !!!!”
ฤกษ์เข้ามารวบกอดพิมด้วยความรู้สึกผิดอย่างแรง “พิม !! พิม !!” พิมทั้งดิ้น ทั้งเหวี่ยง “ปล่อย !!”