รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 17

บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 17
Pannaput_tvs
18 สิงหาคม 2560 ( 01:48 )
10.8M
เพลิงบุญ ตอน 17
12 หน้า

บทประพันธ์ - กฤษณา อโศกสินบทโทรทัศน์ – ณัฐิยา ศิรกรวิไล และ Sanctuary

พิมรอคำตอบ ใจเริงยิ้มที่มุมปากรู้สึกเหนือกว่าและตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริง

“เริงอยู่ต่างจังหวัดน่ะพิม พอดีมาสมัครงานที่บริษัทคนรู้จัก แล้วเค้ามีต้องออกไปงานเลี้ยงกับลูกค้า เค้าเลยชวนเริงมา พิมมีอะไรหรือเปล่า” ฤกษ์ฟังอย่างระทึก  พิมฟังแล้วชั่งใจ....

“คนรู้จักเหรอ? พิมรู้จักหรือเปล่า? แล้วนี่อยู่จังหวัดไหน” ใจเริงคิดแล้วก็ตอบอย่างลื่นไหล เป็นธรรมชาติ

“อยู่พัทยาจ้ะ คนที่เรารู้จัก .. พิมไม่รู้จักหรอก” พิมตั้งใจฟัง..แอบเบาใจนิดๆ อยู่คนละจังหวัด

“เค้าเป็นลูกค้าที่บริษัททัวร์ เจอกันตอนเราไปขายทัวร์น่ะ ...พิมมีอะไรหรือเปล่า เสียงเครียดๆ มีปัญหาอะไร มีอะไรไม่สบายใจ บอกเริงได้เลยนะ” ฤกษ์ยิ่งฟังยิ่งระทึก ใจเริงโกหกแบบเนียนๆ

“จะให้เริงรีบกลับหรือเปล่า” ใจเริงเนียน “กรุงเทพพัทยาแค่นิดเดียวเอง เดี๋ยวเริงให้เค้าไปส่งขึ้นรถตู้กลับไปก็ได้นะ”

ใจเริงลุ้นๆ ฤกษ์ก็ลุ้นเช่นกัน พิมคิดๆ แล้วก็ตัดสินใจที่จะเชื่อ ...

“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลับมาหรอก...พิมก็แค่สงสัย เห็นเย็นแล้วยังไม่กลับ”

ใจเริงยิ้มโล่งอกนิดๆ .. ฤกษ์ลุ้นๆ ใจเริงกดเปิดแอป เป็นเสียงคนเฮฮาในงาน

“ถ้าพิมไม่เป็นอะไร...งั้น.. คืนนี้ถ้าปาร์ตี้เลิกดึก เริงอาจจะไม่ได้กลับนะ แค่นี้นะพิม พี่ๆในงานเค้าเรียกแล้ว เลิฟยูนะ ม๊วฟฟฟฟ !!!”  ใจเริงกดวาง พร้อมกับยิ้มพอใจ ฤกษ์ถอนหายใจเฮือก ใจเริงมองฤกษ์อย่างยั่วยวน

พิมอึ้งๆ .. วางไป .. พิมคิด

 

ภายในออฟฟิศพิม เปรมขมวดคิ้วไม่เชื่อสุดๆ  “ไปปาร์ตี้กับคนรู้จักที่พัทยาเนี่ยนะ ?? พิมเชื่อมั้ย ?”

เปรม พิม หมี่ คุยกันที่มุมหนึ่งของบริษัท

“ตอนนี้ยังหาเหตุผลที่จะ “ไม่เชื่อ” .. ไม่ได้ค่ะ บางทีพิมอาจจะคิดมากไปก็ได้ พี่ฤกษ์อยู่เชียงราย เริงอยู่พัทยา..ไม่น่าจะอยู่ด้วยกัน พิมคงคิดมากไปเลยสร้างเรื่องทำให้ตัวเองไม่สบายใจ”  เปรมกับหมี่หันมามองหน้ากัน

พิมยิ้ม “พิมต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ทำให้พี่หมี่กับพี่เปรมวุ่นวายไปด้วย”

เปรมชะงักนิดๆ หันมาทางหมี่.....หวังว่าหมี่จะพูดให้พิมได้คิด ... แต่หมี่สรุปว่า..

“นิดหน่อยเอง ไม่เป็นไร..ถ้าพิมสบายใจก็ดี..ไม่ต้องปรุงแต่ง กลับบ้านไปพักผ่อน...พรุ่งนี้ฤกษ์กลับมาค่อยว่ากันเปรมแปลกใจ พิมยกมือไหว้ “ขอบคุณพี่หมี่มากค่ะ .. งั้นพิม... กลับก่อนนะคะ”

พิมยกมือไหว้เปรม..พิมเดินกลับไป รู้สึกสบายใจขึ้น แต่ลึกๆไม่ได้สบายใจจริงๆ


12 หน้า