บทละครโทรทัศน์ เพลิงบุญ ตอน 17 หน้า 5
พิมกับหมี่จัดรายการตอนเช้า พิชชี่ แมน คุมเครื่องอยู่
“ตายแล้ว คม ความหมายดี กินใจสุดๆ แปลว่าอะไรแก”
“ฟังพี่หมี่ละกันครับ”
หมี่แปลต่อ ในขณะที่พิมเริ่มเหม่อๆ “เดนนิส โฮเลย์ กล่าวไว้ว่า.... การคาดหวังว่าโลกจะปราณีคุณเพราะคุณเป็นคนดี เปรียบเหมือนการคาดหวังว่ากระทิงจะไม่พุ่งมาขวิดคุณเพราะคุณเป็นมังสวิรัติ” พิมฟังแล้วจุกแปลกๆ
ภายในห้องคอนโทรล พิชชี่กับแมนคุยไปขำไปด้วย
“อย่างที่เข้าใจแต่แรกเลยละ”
“จริงนะครับ...มันก็เหมือนที่เจ๊หวังว่าผัวจะไม่มีเมียน้อย เพราะเจ๊ทำบุญปล่อยของดำตลอด มันไม่เกี่ยวกันป่ะ”
พิชชี่หยุดขำ .. ตาขวาง “อย่าเอาเรื่องจริงมาพูด!! มันเจ็บ!! จะปล่อยของดำครั้งสุดท้ายก็ตัวข้านี่แหละ”
ภายในห้องอัด หมี่พูดต่อ...พิมเริ่มหลุด เหม่อๆ
“คำกล่าวนี้นี่พี่หมี่เห็นด้วยร้อยเปอร์เซ็นต์ ..หลายคนทำดีเพราะหวังผล และคิดว่า...ชีวิตนับจากนี้ต้องโรยด้วยกลีบกุหลาบ เพราะคุณความดีที่ทำไว้ .. พอมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราหวัง .. เราก็ผิดหวัง แล้วก็พาลน้อยใจในโชคชะตา ทำไมทำดี..ไม่ได้ดี .. ซึ่งจริงๆแล้วพี่ว่ามันไม่เกี่ยวกันเลย.. จริงมั้ยคะพิม”
พิมเหม่อ...แอบคิดเรื่องตัวเอง...หมี่ชะงัก..ที่พิมเงียบ..
ภายในห้องอัด แมนกับพิชชี่งงๆ พิชชี่ดีดนิ้ว “พี่พิม พี่พิม...พูดสิคะ”
หมี่ต้องย้ำอีกที “พิมคะ!!!” หมี่สะกิดให้รู้ตัว...พิมรู้ตัว “คะ ?? เอ่อ...”
พิมมองหน้าหมี่ ไม่ได้ฟังคำถาม “เอ่อ...” หมี่รีบพยักหน้าให้รับไปก่อน พิมรีบรับมุขและดึงสติกลับมา
“ใช่ค่ะ...อย่างนั้นเลยค่ะ...พิมเห็นด้วยกับพี่หมี่เลยค่ะ.. เอ่อ..ค่ะ” พิมอึกอักๆ นิดๆ พิชชี่รีบชูป้าย “รับสายทางบ้าน”
หมี่รีบแก้สถานการณ์ “ฟังเราสองคนพูดมานานแล้ว...หลังเบรคโฆษณาเราให้คนทางบ้านโทรศัพท์มาเล่าให้ฟังบ้างดีกว่านะคะ .. คุณผู้ฟังท่านใดที่เคยมีประสบการณ์ “ทำดีไม่ได้ดี” โทรมาเล่าให้หมี่กับพิมฟังบ้างนะคะ...เดี๋ยวกลับมาพบกันค่ะ”
ตัดเข้าโฆษณา พิมหน้าเสีย...
ใจเริงเดินอยู่ในสนามบิน..เครื่องเพิ่งลง โทรศัพท์ดัง ใจเริงหยิบมาดู ที่หน้าจอ “พี่ฤกษ์” ใจเริงยิ้มพอใจ
“แหม..รีบโทร.มาเลยนะ”
ใจเริงรีบกดรับ ตอบเสียงหวานมาก “ว่าไงคะพี่ฤกษ์”
“จะออกมาหรือยัง ? พี่ยืนรออยู่ที่หน้าที่แลกเงิน”